Tijdens de World Sessions Tour 2010 maakten we al kennis met de talentvolle Diawara. Met haar band liet ze toen al een verpletterende indruk achter. Met name haar onuitputtelijk lijkende energie, haar charisma, enthousiasme en haar vrolijke glimlach zijn nog goed in ons geheugen gegrift. Het enige wat destijds nog ontbrak was een album om haar muziek bij een nog breder publiek bekend te maken.

Met haar indrukwekkende debuutalbum Fatou voegde Fatoumata vorig jaar de daad bij het woord. De samen met Nick Gold geproduceerde prachtplaat eindigde niet alleen hoog in onze jaarlijst maar kreeg ook in veel andere lijsten terecht een prominente plek toebedeeld.

Afgelopen weekend was Fatoumata in ons land voor twee concerten. De ideale mogelijkheid om te kijken hoe de songs van Fatou live tot hun recht komen. Omdat het eerstgeplande concert van de Malinese zangeres Fatoumata Diawara op 28 januari in het Amsterdamse Tropentheater in rap tempo was uitverkocht, werd besloten om een extra zondagmiddagconcert te geven op 29 januari. Met de populariteit van de 29-jarige en immer goedlachse zangeres zit het dus wel goed. Ook het tweede concert raakte uitverkocht.

WiM was aanwezig bij dit tweede optreden in Amsterdam. ‘Fatou’ liet zich begeleiden door Mamadou Kouyaté (gitaar), Jean-Baptiste Gbadoé (drums), Jean-Alain Hohy (bas) en Corine Thuy-Thy (achtergrondzang).  Als Fatoumata opkomt is het net alsof de zon opkomt, zo straalt ze! En net als de zon, die langzaam gedurende de dag aan kracht wint, moest ook Fatoumata enigszins warmdraaien in het Tropentheater. Ze kwam op met een mooie oogverblindende creatie van een gele en een rode hoofddoek, keurig in elkaar gestrengeld, gecombineerd met een mooie zwarte rok, van voren kort, van achteren iets langer. Uiteraard staat de muziek centraal maar de ongetwijfeld ook modebewuste zangeres let ook goed op de visuele aspecten.

Tijdens de eerste, voornamelijk rustige, nummers lijkt het alsof Fatoumata langzaam maar zeker de juiste, ontspannen sfeer neerzet om vervolgens het tempo (en de publieksparticipatie) rustig op te voeren. Ze speelt, zoals verwacht en gehoopt, veel nummers van haar album. Na de start met onder meer het relaxte Sonkolon, Kanou en het ‘reis’-nummer Clandestin, bouwt ze haar set voor de pauze verder uit met het prachtige uptempo-nummer Sowa, over kinderen die opgroeien zonder ouders, Kèlè en de soepel swingende tracks Bakanoba en Bissa.

Na de pauze start ze zeer overtuigend met het rustieke Wililé, gevolgd door een zeer indrukwekkende vertolking van Boloko, een nummer over vrouwenbesnijdenis.  Met het sprankelende Alama voert Fatoumata het tempo nog iets op om met een typisch ´Wassoulou´-nummer, dat niet op het album staat, de mensen nog enthousiaster te krijgen. Het publiek wordt regelmatig verzocht om mee te klappen en te dansen en de stemming zit er goed in in de grote zaal van het Tropentheater. Met haar fabuleuze en unieke danstalent gooit ze al haar ziel en zaligheid in de verschillende passen en ook diverse mensen uit het publiek mogen met haar mee dansen op het podium. Met name de ‘ act’  die twee enthousiast dansende kinderen met haar mogen opvoeren, brengt de zaal in vervoering. Het wordt zelfs nog grappig wanneer ‘ Fatou’  de zaal vraagt of men ook Frans verstaat. Na veel bevestigende antwoorden komt ze tot de conclusie dat ze al veel eerder in het Frans had kunnen praten en het voor haar moeilijke Engels (al blijkt dat reuze mee te vallen) meer achterwege had kunnen laten. Om vervolgens ook in het Frans te ‘ haperen’, ludiek moment!

Tijdens de toegift, in de vorm van een spannende jam, stelt Fatoumata de bandleden voor, die stuk voor stuk nog even mogen soleren voordat men afscheid neemt van het publiek.  Met name de vaak uitmuntend klinkende ritme-tandem van gitarist Kouyaté en drummer Gbadoé drukte zijn stempel op veel live-nummers. Het optreden van Fatoumata en haar band was derhalve een lust voor oor en oog en smaakt naar meer! In mei komt ze terug naar Nederland voor meer optredens. We houden u uiteraard op de hoogte.