Ik heb me laten vertellen dat Die Walküre de minst interessante van de vier opera’s uit de Ringcyclus is. Das Rheingold uitgevoerd in november vorig jaar door De Nederlandse Opera was zeer indrukwekkend, maar met Christopher Ventris (Siegmund), Catherine Naglestad (Sieglinde) en Günther Groissböck (Hunding) ervaren we de eerste akte als een waar vocaal vuurwerk. Wat een spanning in deze driehoeksverhouding! Broer Siegmund en zus/echtgenote Sieglinde tegenover echtgenoot Hunding. De vonken spatten er vanaf! Christopher Ventris zingt met een opvallend gemak. De stem van Catherine Naglestad blijft zowel hard als zacht vol van emotie en loepzuiver. Günther Groissböck dondert in zijn boos- en wreedheid en geeft zijn karakterisering veel diepgang. Drie zangers op het podium met karakters die groter zijn dan het leven maken deze eerste akte tot een onovertroffen succes.

Fricka is boos op Wotan, dat laat Doris Soffel overduidelijk merken. Haar ingehouden woede als ze het podium opkomt lijkt matig geacteerd, maar gaandeweg groeit ze in haar rol als getergde echtgenote; haar zang is net als haar rol hard en vol koude woede. Wotan is natuurlijk een beetje een sukkeltje; als oppergod rommelt hij maar wat aan en raakt verstrikt in zijn eigen gekonkel. Thomas Johannes Mayer heeft een prachtige stem, hoewel hij misschien af en toe niet luid genoeg is. Zijn eenarmig harnas zit niet helemaal goed en hij moet het met zijn andere hand ophouden. Hij laat zich hier echter niet door afleiden en blijft constant presteren. Met geveinsde trots moet de echtgenoot zich uiteindelijk toch onderwerpen aan de ijzersterke wil van zijn vrouw Fricka.

Catherine Foster geeft de rol van Brünnhilde een heel aparte draai; in plaats van een keihard oorlogswijf verwordt Brünnhilde tot een springerig vrolijke dochter. De stem van deze Britse sopraan is prachtig en ze geeft zich voor de volle honderd procent in haar rol, maar toch vind ik het niet zo passen in het verhaal. Door deze regisering heeft Catherine Foster moeite een persoonlijkheid neer te zetten. Wanneer ze Siegmund tegemoet treed om hem zijn dood te voorspellen toont ze de moed en de kracht die nodig zijn voor de taak van een Valkyre. Wanneer Siegmund Sieglinde en zichzelf wil doden om bij elkaar te kunnen blijven, komt het kleine meisje in Brünnhilde weer tevoorschijn; ze bindt in en kiest ervoor om de held te beschermen in zijn strijd tegen Hunding. Dit tegen de uitgesproken wil van Wotan in. Brünnhilde blijkt wispelturiger en minder braaf dan gedacht.

In deze tijd van onbeperkte mogelijkheden op mediagebied, moet het toch mogelijk zijn om met behulp van video iets prachtigs te maken van de openingsscene van de derde akte? De opkomst van de Valkyren kan mijns inziens beter uitgebeeld worden dan met nepvleugels. De verschillen in de stemmen van deze oorlogsvrouwen zorgen voor mooie samenzang. De choreografie is voornamelijk functioneel en werkt op een vreemde surrealistische manier.

De ster van deze première van Die Walküre door De Nederlandse Opera was overduidelijk Catherine Naglestad! Zij vertolkte haar rol als Sieglinde op een zeer overtuigende manier en zong de sterren van de hemel. Haar bereik is onovertroffen en haar kracht overdonderend. Deze sopraan heeft een opvallend goede controle over haar stem en een krachtige dynamiek. In een meer traditionele interpretatie zou ze een meer karakteristieke Brünnhilde zijn geweest.