×

Concert

04 oktober 2014

Derde editie Never Mind The Hype: “Come On!!!”

Geschreven door: Natalie Polman

Uw verslaggever is lyrisch over Never Mind The Hype, een avond waarop drie veelal nog onbekende alternatieve garagerockbands op het podium van de Apeldoornse Gigant staan geprogrammeerd. Over de opkomst van muziekminnend Apeldoorn is ondergetekende minder enthousiast. Net als op de eerste en tweede editie stond er op het ‘hoogtepunt’ misschien zo’n vijftig man publiek in de popzaal. Inclusief de optredende bands zelf. Maar dat heeft niets, maar dan ook niets met de kwaliteit van de programmering te maken. Met achtereenvolgens de Deense bands Get Your Gun en The 1st – vanavond te zien op Nordic Delight Festival in Utrecht – en afsluitend de Belgen van Double Veterans was het smullen geblazen voor de degenen die wél hun luie **** van de bank afkregen. Gigant had twee dagen tevoren nota bene de toegangsprijs van 7,50 naar 5 euro verlaagd. Het mocht niet baten.

Get Your Gun (DK)

Afkomstig uit Aalborg, Denemarken, maakt deze driekoppige band (versterkt door een violist) onheilspellend duistere muziek, geïnspireerd door de eigen troosteloze provinciale geboortegrond, blijkt tevens uit songtitels als Ghost of Scandinavia. Zanger/gitarist Søren Nørgaard, gehuld in lange parkajas en zijn gezicht verstopt achter een lange blonde lok, heeft een donkere basstem stem die, als je je ervoor openstelt, diep doordringt. De melancholische klanken van de viool, de uiterst strakke ritmesectie en de repeterende gitaarrifs, soms minuten lang voortslepend, maken het plaatje compleet.

Of het publiek (tijdens deze eerste band zo’n twintig man ‘sterk’) het kan waarderen? Opmerkingen als “Zijn we op een begrafenis of zo?” en gegniffel zijn duidelijk hoorbaar. Get Your Gun maakt inderdaad nogal zware muziek niet geschikt voor de ongeoefende luisteraar en had tevens niet misstaan op een festival als Incubate of Le Guess Who? Maar wie openstaat voor muziek die niet standaard is, beseft een pareltje van een band te hebben gezien en vooral gehoord. De “Come on!!!” die Nørgaard het publiek in schreeuwt ondersteund door een maniakale, bijna furieuze blik is tekenend voor de magere respons. Zijn hoed vliegt door zijn woeste bewegingen van zijn hoofd en zijn microfoonstandaard flikkert om, maar zijn inspanningen zijn vergeefs. De band maalt er niet om. De show die de mannen weggeven is magistraal en meeslepend.

The 1st (DK)

Landgenoten van The 1st zien er een beetje uit als een rariteitenkabinet. Zanger/gitarist Sebastian T.W. Kristiansen zegt geen woord en staat met zijn lichaam half van het publiek afgewend, bassist Adam Olsson moet het woord voeren. Dat woord bestaat vooral uit ‘Dankjewel’, iets waar de muzikant zeer trots op lijkt te zijn. Zijn lange, dunne lichaam is gehuld in een spijkerbroek met wijde pijpen, de kleine leadgitarist met schattige krullenbol lijkt zo weggelopen uit de sixties en het witte blouseje van de wild bewegende drummer gaat steeds verder open. Niet alleen de uiterlijke verschijning van de heren is interessant, de muziek lijkt op een HD-versie van alles waarmee bands als The Who, The Kinks en The Zombies ooit wereldberoemd mee werden. De speelse baslijnen, knerpende stem van Kristiansen die de zaal in echoot en de ‘oh’s’ en ‘ah’s’ van de rest van de band zijn genieten geblazen. Psychedelische dansmuziek van de bovenste plank. Het publiek lijkt het ook te snappen en headbangt voorzichtig mee.

Double Veterans (BE)

Voor het Belgische trio Double Veterans wordt het drumkitje naar voren geschoven. Wellicht om het gemis van een bassist te compenseren; de band heeft twee gitaristen. Een eerste vergelijking met het Groningse traumahelikopter is dan al snel gemaakt. Gooi daar Syd Barrett, together PANGEA en een snufje Nirvana bij en je hebt een heel lekkere afsluiter. Met veelal korte, schurende garagerockliedjes met een psychedelisch surfsausje weet Double Veterans de oortjes te spitsen. Er komt zelfs een cover van 13th Floor Elevators voorbij. De basdrum dreunt lekker door dus de bassist wordt ook niet gemist. Double Veterans is ook de eerste band die iemand aan het moshpitten krijgt. O, wacht, daar komt nog één. En nog één. Maar liefst zes (!) pitters gooien druk de armen in de lucht wiekend in het laatste nummer alle energie eruit. En wéér een nieuwe band om in de gaten te houden. Album The Brotherhood Of Scary Hair And Homemade Religion is al een tijdje uit.

Het wordt tijd dat Apeldoorn Never Mind The Hype gaat omarmen. Come on!!!