Een bijzondere concertlocatie hier in Zuid-Tirol is het Vigilius Mountain Resort gelegen bovenop Monte San Vigilio, bereikbaar per kabelbaan. Vanaf daar kun je bijna de Rittner Horn aanraken. Ook bijzonder is het jazzgezelschap dat we daar treffen: Reinier Baas (gitaar), Joris Roelofs (basklarinet) en Fuensanta Mendéz (contrabas, vocalen). Reinier Baas was twee jaar geleden artist in residence tijdens het Südtirol Jazzfestival Alto Adige en sindsdien is hij vast te gast in Bolzano.

Eigenlijk past dit trio niet helemaal binnen het thema van dit jaar: ode aan Iberië. Beide heren zijn namelijk Nederlands en Mendéz is van Mexicaanse afkomst. Zij kennen elkaar uit de Amsterdamse jazzscene.

Tijdens een culinaire traktatie op het terras van het luxe hotel in deze warme, prachtige omgeving genieten we van hun zeer uiteenlopende set. De mooie Mendéz is klein van postuur, en jong, maar haar talent is overduidelijk. Baas verkondigt dat de opbrengst van de cd-verkoop vandaag volledig gaat naar het opnemen van haar debuutalbum; haar carrière is nog pril, maar veelbelovend. Houd haar in de gaten.

Veel van de werken die we te horen krijgen zijn van de hand van Reinier Baas, zoals het ongrijpbare Deo Volente (Mendéz verzorgt de Engelse vocalen), The General Serenades (van zijn surrealistische album Reinier Baas vs. Princess Discombobulatrix). Nieuw voor mij is het werk van Mendéz. Zij brengt ons o.a. Canto do Sonia en Canción Contra Mi Apatía (over de donkere kant van de mens), stukken met veel gevoel en inhoud.

Roelofs’ (luister naar het album Icarus dat hij samen opnam met Han Bennink!) interesse in filosofie komt tot uiting in zijn stuk Rope Dance, over Nietsche’s gedachtegang in Also Sprach Zarathustra. (hij heeft in het verleden lezingen gegeven over de relatie tussen muziek en filosofie). Zijn meer klassieke compositorische inbreng vind ik een verademing.

Het trio biedt een ingetogen, intieme bijdrage aan dit festival. Er gaat een enorme zeggingskracht uit van hun spel. Bijzonder is ook de unieke vertolking van Mengelberg’s Sprong O Romantiek der Hazen dat we kennen van Benjamin Herman, prachtig in het Nederlands (!) gezongen door Mendéz. Haar muzikale passie wordt versterkt door haar buitengewone expressiviteit, ook in haar mimiek. Ik voel haar kwelling en passie; zeer authentiek.