Dat de Noorse tubaspeler Daniel Herskedal een heel groot talent is, dat wisten we natuurlijk al langer. In Gelsenkirchen (D) wordt dat op 8 oktober dubbel en dwars bevestigd, waar hij met zijn trio het publiek betovert met een overweldigende aaneenschakeling van magische composities. De prachtige zaal, gebouwd tegen de historische gevel van Schloss Horst in Gelsenkirchen, is het decor van dit zeer geslaagde concert, georganiseerd door Bernd Zimmermann en Susanne Pohlen van Fine Art Jazz.

Herskedal, die in 1982 werd geboren in Molde, Noorwegen, volgde zijn studie aan het bekende Musikkonsevatorium Trondheim. In Gelsenkirchen wordt hij begeleid door zijn inmiddels vaste trio maten Eyolf Dale op vleugel en Helge Andreas Norbakken op percussie. Dale en Norbakken zijn ook zeer getalenteerd, in april zagen we Dale nog met zijn eigen trio in Tilburg en Norbakken was er ook al bij toen we Herskedal in 2018 zagen optreden in Breda. In Gelsenkirchen horen we stukken van de vier albums die hij inmiddels met zijn trio heeft uitgebracht, waaronder het vorig jaar geweldig ontvangen Harbour. 

Foto: Tim Dickeson

Het trio begint met Rainfall van het album Slow Eastbound Train, dat in 2015 werd uitgebracht door Edition Records, de stal waar Herskedal nog steeds deel van uit maakt en dat in 2008 is opgericht door pianist Dave Stapleton en jazz journalist en fotograaf Tim Dickeson, die vanavond ook aanwezig is. In het nummer worden we gelijk meegenomen met een stevig energiek ritme met mooie grooves, waardoor Herskedal en zijn triogenoten gelijk laten zien en horen hoe goed ze op elkaar ingespeeld zijn én hoe ze elkaar uitdagen in hun muzikale inspanningen, om de lat zo mooi en hoog mogelijk te leggen.

De ritmes en het spel van Norbakken vormen een drijvende kracht voor het trio met een enorm creatief arsenaal aan ideeën, waarin de door hem zelf ontworpen percussieset, met tal van materialen, zoals twee wielvelgen, al een schouwspel op zich is. Herskedal en Dale volgen elkaar op momenten synchroon in de lyrische melodielijn, terwijl Norbakken er syncopisch overheen gaat en het geheel tot een verrassend samenspel smeedt.

Het tweede stuk Ice-free is van het vorige jaar uitgebracht Harbour. Een compositie met een aantrekkelijke ritme, waarbij Herskedal zijn bas trompet bespeelt met een breed scala aan indringende klanken, waarin Oosterse invloeden zijn verwerkt. Bij sommige frases neuriet Dale mee en ook bij deze compositie gebruikt Norbakken zijn creatieve arsenaal aan pulserende ritmische tikken en klanken van kleine klankschaaltjes, waarmee hij een verrassend ritmisch bed onder het stuk legt.

Het geheel roept een mystieke sfeer op die perfect past bij het 16e eeuwse decor. Bij Seeds of Language horen we hoe het blije en opgewekte motief ingezet wordt door Dale, waarna Herskedal, met zijn verfijnd timbre een gelaagdheid toevoegt, op de basis van het verfrissende en luchtige ritme, door Norbakken delicaat uitgevoerd.

Foto: Tim Dickeson

De volgende compositie heeft een erg lange naam, Herskedal vraagt ons goed op te letten bij het noteren van de titel: There are three things you cannot hide, love, smoke and a man riding on a camel. Deze titel laat zien dat de drie niet alleen creatief zijn in hun eigen vak, het componeren van en improviseren met muziek, maar daarnaast een prachtig gevoel voor humor hebben en vooral plezier in hun werk. Want dat heb je in elk geval nodig bij het bedenken van zo’n titel. De sfeer van het stuk refereert vooral aan de man rijdend op een kameel. Want het is ín en ín doorspekt met Oriëntaalse invloeden.

In verbeelding wordt je meegenomen naar een warme woestijn, waar in de verte een karavaan opdoemt, die langzaam en langzaam dichterbij komt, dansend op een gestaag ritme. De spanning wordt delicaat en voorzichtig opgevoerd. Tussen Herskedal en Norbakken ontstaat een kostelijk samenspel waarbij de elegante en lichte tonen van kleine belletjes samensmelten met de donkere vibraties van de tuba. Een wonderlijke combinatie. In gedachten zien we de karavaan naderen. Op het moment dat de karavaan in gedachten heel dicht bij ons is, beleven we een climax in de expressie doordat alle drie de power in hun werk hebben opgevoerd tot een maximum.

Foto: Wouter Schenk

De composities van Herskedal bevatten veel meeslepende melodieën en motieven die tot de verbeelding spreken en je gemakkelijk meezuigen in verdiepende sferen. Zo ook met nummers als The Beaches of Lesbos en Dancing Dhow Deckhands. Soms brengt Herskedal wonderlijke klanken die doen denken aan de geluiden van walvissen, bekend uit natuurfilms. Met een ongelofelijke techniek, waarbij hij tussentijds door de neus inademt, produceert hij een continu klankspel, dat zich laat omschrijven als oerklanken uit de natuur.

The Lighthouse on the Horizon is ook zo’n gevoelig thema met een sprookjesachtige melodielijn. Het trio wordt tot twee keer toe bedankt met een terechte staande ovatie en de zugaben zijn ook weer prachtig met  Crosswind Landing en Etermal Sunshine Creates A Desert. Dit top trio verdient ook een podium in Nederland. Herskedal vertelt ons na afloop dat de kans er in zit dat hij volgend jaar naar Nederland komt. Dus houd het in de gaten, want dat mag je niet missen!