×

Concert

23 februari 2013

Calexico sterk op dreef in het Paard

Geschreven door: Rik van Boeckel

Label: City Slang

Het Paard van Troje was uitverkocht voor het concert van Calexico. De band rond zanger/gitarist Joey Burns en drummer John Convertino bracht hun mix van Amerikaanse roots en Mexicaanse tunes zoals te verwachten met volle overtuiging. En speelde vooral repertoire van Feast of Wire (2003) en het laatste in New Orleans opgenomen album Algiers (2012).

Het voorprogramma The Dodos, een indierockband uit San Francisco, speelde eigenlijk te kort om een goede indruk achter te laten. Drummer Logan Kroeber en gitarist Meric Long speelden hun set wat plichtmatig. Maar hun muziek paste wel goed bij die van Calexico en zo waren ze toch de juiste opwarmer voor de band uit Tucson, Arizona.

Calexico drijft muzikaal niet alleen op het kernduo Burns en Convertino. Op het nieuwe album Algiers en live spelen ook Jacob Valenzuela (trompet, zang), Martin Wenk (accordeon, trompet, vibrafoon, theremin, gitaar) en Paul Niehaus (pedal steel gitaar) een belangrijke rol. Het was erg mooi om te horen hoe Niehaus’ pedal en Valenzuela’s Mexicaanse trompetsound elkaar aanvulden en versterkten. Sergio Mendoza op elektrische piano en bassist Ryan Alfred voegden er hun melodische en ritmische patronen subtiel aan toe.

Het optreden begon met Epic, de openingstrack van Algiers, en zette meteen de toon voor een avond waarin vooral tracks van Algiers ( en van de uitgebreidere LTD Box Set) en Feast of Wire werden gespeeld. Behalve dan onder andere Minas de Cobre van The Black Light (1998), Ballad of Cable Hogue van Hot Rail (2000) en Roka en All Systems Red van Garden Ruin (2006).

Van Algiers waren vooral de uitvoeringen van Fortune Teller, Puerto en No Te Vayas erg sterk, vooral de laatste was er een om kippenvel van te krijgen. Valenzuela wist met zijn Mexicaanse desert trompet sound de zaal muisstil te krijgen. Burns leek er in het begin als zanger even in te moeten komen maar ging gedurende het concert steeds beter klinken. Hij is met zijn gitaar een Amerikaanse singer/songwriter bij uitstek, zijn stem heeft soms een bijzondere country-touch. Dat blijkt vooral in ballad-achtige songs als Fortune Teller en Maybe on Monday. Hij zocht ook regelmatig contact met het publiek, dat ging zelf zo ver dat hij met een vrouw in de zaal een gesprek aanging over ‘cheese’!

De kracht van Calexico zit ‘m vooral in de sterke composities en in de variatie: van American Roots naar surfrock, ballads, Mexicaans en sinds Algiers ook Cubaans. Puerto is bijvoorbeeld zo’n nummer waar je salsa op kunt dansen, Burns gitaarspel heeft hier onmiskenbaar de Cubaanse touch die we van de son kennen. Het is te horen dat Burns en Convertino op Cuba zijn geweest en daar hun inspiratie hebben opgedaan. En met Valenzuela in de gelederen wordt bij Calexico de lijn Mexicaans-Cubaans flinterdun. Live wisselde de band ingetogen stukken af met pittige gepeperde songs. Van Feast of Wire was Guero Canelo erg goed. Het publiek kreeg er geen genoeg van en vroeg de band terecht twee keer terug. Er werd afgesloten met The Vanishing Mind, tevens de fraaie slottrack van Algiers.

Geniet hier van een akoestische uitvoering van Puerto:

[youtube_sc url= zAIMBWgL77M]