Als recensent wil je vooral het enthousiasme voor nieuwe muziek overbrengen en zelf ook verrassende tips ontvangen. Zo heb ik regelmatig contact met Eric Walbeek die in het verleden de helaas al een tijdje opgeheven band Revere naar Nederland haalt. Vorig jaar tipt hij mij de IJslandse zanger Guđlaugur Jón Árnason, hier beter onder zijn artiestennaam Bony Man bekend. Deze singer-songwriter bouwt steeds meer naamsbekendheid op en ook Written In Music omarmt de verlegen muzikant die met de Cinnamon Fields plaat zijn kleine liedjes aan de als maar groter groeiende groep aan liefhebbers presenteert.

Het gaat allemaal zo snel, en het snelle avontuurlijke aanbod om in Vlaardingen geconfronteerd te worden met de nieuwsgierige toeschouwers doorkruist zijn bescheidenheid. Met minimale concertervaring verlaat Bony Man zijn geboortegrond en het eerste echte optreden vindt al direct in het buitenland plaats. 17 september 2022 is niet alleen zijn avond, maar tevens de avond van Eric Walbeek die bij dit huiskamerconcert als ontspannen gastheer het publiek in de gigantische kamer van zijn buurman Leopold ontvangt. Twee muziekliefhebbers, de een in de rol van muzikant, de ander in de rol van organisator. Het is hun avond op een prachtig aangeklede sfeerlocatie, en ik ben een van de pakweg vijftig stille getuigen.

Die ontspannen houding ontbreekt bij een zichtbaar nerveus hoestende Bony Man, die zich ook nog eens regelmatig in de gefloten passages verslikt. Passages welke op de plaat juist wel een perfecte aanvulling leveren. Opeens is zijn vertrouwde zolderkamer voor een vreemde ruimte verruild, in een vreemde plaats in een vreemd land. Zijn nummers zijn klaar en gerijpt, maar hebben het ouderlijke huis nog niet eerder verlaten. Voor een buitenstaander is het gemakkelijk om tegen de artiest te zeggen dat dit een verlengde van zijn eigen huiskamer is. Het blijft een gegeven dat de toeschouwers hier speciaal voor hem en met bepaalde verwachtingen gekomen zijn.

Zo gemakkelijk is het allemaal niet. De grote lampen doven, en als een verschrikt kwetsbaar bang konijntje kijkt een bijna bevroren (het blijft een IJslander en glimlachend komt de artiestennaam Bunny Man in mij op) Bony Man recht die spotlights in. Hulpeloos onervaren kondigt hij met een verhaaltje zijn liedjes aan, terwijl zijn vingers vluchtig de juiste plek op de gitaar opzoeken. Hoe meer inleidende woorden, hoe meer onzekerheden. Na elke song kijkt hij zichtbaar in zichzelf gekeerd smekend op de horloge of het al tijd is om een pauze in te lassen. Afzien en pijn lijden.

Bony Man heeft amper het besef dat hij juist in deze benarde situatie de luisteraar recht in het hart raakt. Het is dan wel geen vlekkeloze droomstart, het staat juist ver van de gespeelde grootheidswaan van de popmuzikanten af. Het podium betreden is een overwinning, elke keer weer, dit is voor veel artiesten telkens weer een lastig moment. Hoe reageert het kritische publiek op nieuwe tracks, is daar nog winst te behalen, hoe breng je toch die overtuiging over. Ondanks de vervelende, maar oh zo charmante foutjes, die juist op een avond als deze zeker in veelvoud aanwezig zijn, overtuigt Bony Man zo met zijn zachte doordringende geluid. Het is een geslaagde ontroerende avond waar je met veel liefde op terugkijkt.

Na de pauze slaat hij sterk terug als het geschoolde strijkers duo María en Diego naast hem op het podium plaats nemen. Twee jonge muzikanten op cello en viool die een paar uur eerder zonder enige kennis en voorbereiding in een eerste vluchtige ontmoeting samen met Bony Man zijn muziek doornemen. De zelfverzekerdheid van dit duo brengt de rust bij de IJslandse zanger over, die blijkbaar het beste in deze kleine setting functioneert. En dat miste je dus bij het eerste gedeelte van het optreden. De kracht zit hem in het samenspel, de warmte van de overige sterspelers en de lieve gemeende interactie die ze de zaal cadeau geven. Vreemd dat intimiteit juist zo mooi een plek krijgt als je deze groot deelt. Het zijn prachtige leerzame momenten waarbij iedere aanwezige bewust meemaakt dat niet elk optreden bij voorbaat een gewonnen wedstrijd is.