×

Concert

05 juli 2021

Südtirol Jazz 2021

Bergen, bergen nog meer prachtige bergen en het Kapuzinerpark

Geschreven door: Dick Hovenga

Dat Bolzano omringd is door prachtige bergen mag onderhand duidelijk zijn maar dat achter die groene bergen ook nog rotsachtige bergen liggen misschien wat minder. Vanaf een hoogte moeilijk te schatten hoe ver ze qua afstand nu zijn maakt het zicht misschien nog wel indrukwekkender. De bergen vanuit hier ingaan kost vrijwel geen tijd. Met de auto en de bus al een kwestie van gewoon de stad afrijden en een afslag nemen is dat met de kabelbaan natuurlijk nog gemakkelijker.

Het eerste concert van de vrijdag is in Parkhotel Holzner, vrijwel naast de afstapplaats gelegen van de kabelbaan die dicht naast het station in het hart van Bolzano ligt. Een grandioze trip omhoog die best even duurt en daarom nog meer mogelijkheid geeft de omgeving goed in je op te nemen. In de prachtige tuin van het hotel kun je het bizar mooie uitzicht nog beter dan waar dan ook zien. Immens indrukwekkend.

Alleen dat uitzicht al geeft het concert wat ook in de tuin, maar dan het direct naast het hotel gedeelte, plaatsvond gelijk al een bijzondere sfeer mee. Het optreden van vanochtend is die van de uit Estland afkomstige zangeres/pianiste Kadri Voorand en contrabassist Mihkel Malgand, Voorand speelde drie jaar geleden ook al op het festival maar werd door succes toen nu terug gevraagd.

Kadri Voorand (avondconcert)Voorand is een zangeres met verschillende stemmen en dat is voor een eerste kennismaking live niet een gemakkelijke. En ze praat wel erg veel tussen de songs door waardoor de magie verloren dreigt te gaan. Dat ze een mooie stem heeft staat buiten kijf, vooral als ze ‘gewoon’ een lied zingt, maar ze drijft haar stem net zo gemakkelijk andere, wat ongemakkelijke, kanten op. Nou ja, voor mij dan. Ik ben gewoonweg niet zo’n fan van zangeressen die moeilijk met hun stem gaan doen, van alles uitproberen in een soort van free-jazz achtige manier.

Het is zonde ook want Voorand heeft, zoals ik al zei, een mooie stem en ze speelt prima piano. Heeft ook een flink aantal songs die absoluut werken. En in Malgand heeft ze een prima bassist die haar sterk aanvult. Ook een goed idee om dan gelijk hun soort van vrije jazzversie van Michael Jackson’s They Don’t Really Care About Us te schrappen. Een commerciële knieval? Of gewoon een vreemd idee?

Na en forse wandeling terug naar de stad en even relaxen en opfrissen speelt de uit München afkomstige band Fazer in de tuin van ons hotel. Het prachtige hotel Laurin heeft een grandeur van jewelste en de tuin is al net zo uitzinnig. Met mooi met linnen gedekte tafeltjes en stoeltjes in de late middagzon gelegen is het buitengewoon vertoeven en al helemaal met een heerlijk koud biertje (of wat grotere bier) daarbij.

Fazer, die eerder al op de donderdag op de trip in de bergen speelde (waar ik door andere verplichtingen net niet bij kon zijn) is een erg fijne band. Ze hangen ergens tussen jazz, Afrikaanse en Latijnse ritmes en muzikale invloeden in en spelen deze in een aanstekelijke stijl naar het publiek. Ze brachten reeds twee album uit die hun thuisland prima reacties kregen, helaas speelde de band nog veel buiten de grenzen.

Op basis van wat ze vanmiddag brengen is dat volledig onterecht. Typisch zo’n band die met hun aanstekelijke sounds, soms gezegend met lekker tegen lome namiddagzon aanleunende ritmes, hun weg naar de oren van het publiek moeiteloos vinden. Intelligent en aanstekelijk en bij het zien van de lange rij om een CD of vinyl van de band te kopen, op het punt een grote publiek te gaan krijgen.

De rest van de avond is dan weer voor het Kapuzinerpark waar het Amerikaans/Italiaanse collectief Ghost Horse and Kill The Vultures optreedt. Het is een speciaal voor het festival opgezette samenwerking die de band Ghost Horse samenbrengt met beatmaker Anatomy en rapper Cresent Moon, samenwerkend onder de naam Kill The Vultures.

Ze maakten al een album samen maar vanavond is, vanwege corona, eigenlijk pas de eerste keer dat ze samen optreden. Het is even wennen deze twee acts samen te zien, vooral omdat ik even niet in het programmaboekje gekeken had en niets wist wat ik kon verwachten. Maar daardoor is het extra plezierig.

Ghost Horse begint voortvarend met een instrumental die juist door de 3-mans blazerssectie (tenorsax, trombone, tuba) en lekker zwaar gitaarwerk een lekker diepe sound krijgt. Met Cresent Moon als rapper verdwijnt die sound eigenlijk niet, past zich puur een beetje aan. Een nog wat onwennig begin wordt door de professionaliteit van de rapper naar een hoger plan getild. Hij is het die de band optrekt naar een krachtiger niveau.

Pas ruim halverwege de set begint alles op z’n plek te vallen, wat natuurlijk niet raar is. De blazerssectie is wel heel erg lekker en de gitarist speelt gretig en lekker zwaar aangezet, ondanks het feit dat hij op een kruk zit wat niet echt helpt om energie over te brengen. De drummer heeft besloten toch echt geen hiphopritmes te spelen die alle songs wat meer lucht en swing tegelijk wat meer krachtvoer voor de raps zou geven. Pas helemaal aan het einde van de set blijkt dat hij dat wel degelijk kan en verandert de sound ineens naar zoals we het al veel langer hadden willen horen. Wel heel benieuwd nu hoe dat samenwerkingsalbum klinkt.