×

Concert

18 juni 2017

Albumpresentatie Wendy Hoogendijk ontroerend en feestelijk

Geschreven door: Rik van Boeckel

In het Maastheater in Rotterdam presenteerde zangeres, theatermaker en regisseuse Wendy Hoogendijk haar debuutalbum Radiostilte voor een uitverkochte zaal. Uiteraard was dat feestelijk maar zoals de titel van het album al suggereert is de achtergrond van het album dat niet.

Vijf jaar geleden verloor Wendy haar vader door een verkeersdelict, hij werd aangereden door een dronken automobilist. Deze ingrijpende gebeurtenis heeft ze niet alleen verwoord in de teksten die ze zingt op het album maar ook in een theatervoorstelling waaraan ze nu nog werkt en die in oktober in première gaat. Je zou van te voren kunnen denken: dit is een zwaar thema voor een album of een theatervoorstelling. Maar Wendy maakte door de manier waarop ze zong en haar album presenteerde het zware licht. Ieder mens krijgt met de dood te maken. Maar hoe ga je daarmee om?

wendy-totaal-chronologisch-2000px-40-van-130

Bij binnenkomst van  het publiek begroette ze iedereen op een hartelijke manier. Achter haar zaten de musici al klaar: gitarist Freek Dicke die de muziek componeerde voor het album, gitarist Paulo Bouwman wel bekend uit de Rotterdams/Kaapverdische muziekwereld (Rabasa, Dina Medina, Trío Sodade), bassist Berry Janssen en drummer Marco Santos die Udo Demandt verving, de laatste werkte mee aan de cd.

wendy-totaal-chronologisch-2000px-17-van-130

wendy-totaal-chronologisch-2000px-14-van-130

Dat Wendy meer is dan een zangeres bleek uit de verbindende teksten die ze tussen de nummers van haar cd door bracht. Zoals het schrijnende telefoongesprek met de juffrouw van de telefoonmaatschappij. Ze wil haar vader’s telefoon na zijn dood laten overzetten maar de juffrouw aan de andere kant van de lijn zegt dat dit alleen kan met haar vader’s toestemming. Het  onbegrip dat hier uit spreekt zegt veel over de kille houding van dit soort companies. Hier ontpopte ze zich als een ware kritische kleinkunstenares!

wendy-totaal-chronologisch-2000px-68-van-130

En er was zeker ook humor. In het lied Negen Levens zong ze met Paulo Bouwman over de Copacabana, zij in het Nederlands, hij in het Braziliaans Portugees. Een mooie combi van talen die niet vaak gedaan wordt. Paulo speelde al zingend de ober die haar een caiperinha schenkt. “Ober, mag ik negen levens alsjeblieft,” zong Wendy. Paulo reageerde in het Portugees en toen zij zong: “Ik vier negen keer het leven en jij bent van de partij/dus schenk er voor jezelf ook maar een lekker drankje bij”, ging hij op de knieën als een echte Don Juan. Een kostelijke scène!

wendy-totaal-chronologisch-2000px-81-van-130

Tijdens de cd-presentatie stond de muziek uiteraard centraal en die wist ook te ontroeren, door Wendy’s stem, door de teksten maar zeker ook door de muziek die staat als een huis. De Cd kwam tot stand door de steun van Slachtofferhulp Nederland waarmee Wendy contact zocht na de dood van haar vader. Ze overhandigde het eerste exemplaar aan Harry Crielaars van Slachtofferhulp Nederland. “Ik kreeg kippenvel van mijn tenen tot aan mijn kruin toen ze een liedje van haar album begonnen te zingen,” zei Crielaars nadat hij het album in ontvangst had genomen, hier verwijzend naar zijn  eerste ontmoeting met Wendy en componist Freek Dicke tijdens de herdenking van verkeersslachtoffers in Middelburg. “Maar het mag ook geen naargeestige cd en voorstelling worden waren Wendy’s woorden.”

Na Crielaar’s toespraak leidde Wendy het nummer De Lijst zo in: “Het voelt als een feestje maar tegelijkertijd ook heel bizar dat er zoiets moois kan voortkomen uit het ergste dat mij is overkomen. Tegelijkertijd wil ik met de cd uitdragen dat we veerkracht hebben en dat we kracht kunnen halen uit hele nare gebeurtenissen. Daarvoor vond ik een liedjesprogramma niet genoeg maar er moet ook een voorstelling komen want ik wil ook mijn verhaal vertellen aan het publiek.” Tijdens de eerder genoemd herdenking voor verkeersslachtoffers zong ze het nummer De Lijst. Bij elke naam van een slachtoffer werd er een witte roos in een grote vaas gezet. “Ik werd zo ontzettend boos want ergens hoopte ik dat mijn vader’s naam niet genoemd zou worden,” sprak Wendy. “Kom van die lijst af pa.”

Als toeschouwer kreeg ik net als Crielaars op dat moment kippenvel en zo waren er meer van soort momenten zoals tijdens het rocky Ik mis mij nu al, een van de sterkste songs van het album. Maar ook tijdens Reis door de Nacht . Met de aangrijpende zin als “Papa, kom geef me je hand. Vanavond denken we met ons hart en niet met ons verstand.”  Niet alle songs gingen over haar vader’s dood zoals het eerder genoemde Negen Levens dat begint met de woorden “Copacabana, zondagavond” maar ook haar ode aan Rotterdam, de stad waar ze woont en waar ze haar cd presenteerde. Op een lichte en toegankelijke manier zong ze haar nummers over een op zich zwaar thema dat live muzikaal net zo sterk wordt gebracht als op de cd die Radiostilte heet omdat haar vader in zijn jonge jaren een eigen radiozender had! Dat ik niet de enige was die geraakt was door de nummers van Wendy Hoogendijk, bleek wel uit de staande ovatie die zij en haar band kregen!

Foto’s: Thomas Heye Fotografie.

Premiere Radiostilte: 7 oktober, Isala Theater, Capelle aan den Ijssel.