×

Afrikaanse afsluitzondag op Quebec Summer Festival

Geschreven door: Dick Hovenga

Na een stormachtig einde aan de zaterdagavond was het goed om te zien dat het weer zondag, met wat zware buien tussendoor, helemaal opknapte aan het einde van de dag. Iedereen was dus klaar voor de afsluitavond van Quebec Summer Festival 2019.

Terwijl het hoofdpodium gevuld was met onder meer oude bekenden The Offspring en Blink 182 en wij daar nu wel eens genoeg van hebben, kozen wij voor wat Afrikaanse sounds die van het fijne Scene Hydro-Quebec af kwamen.

imarhan

De eerste band die we zagen was het fijne Algerijnse Tuareg gezelschap Imarhan. Een band die ook de meedogenloos fascinerende woestijnbluesritmes in zich heeft en deze op twee prima albums, Imarhan (2016) en Temet (2018), reeds fraai voor het daglicht bracht.

Live is de band zeker net zo goed als op hun albums maar met die ritmes, live nog even wat vetter aangezet, natuurlijk nog veel opwindender. Zoals wij eerder ook al op Into The Great Wide Open zagen. Het publiek heeft er veel zin in zo aan het begin van wederom een mooie zomeravond en al snel staat het publiek volop te dansen op de songs van de band. Met het in fijne aantallen opgekomen publiek heeft de band het alleen maar meer naar de zin en diept hun songs tot nog langgerekter en dansbaarder uit. Met het geluid zit het ook weer helemaal goed daar op het buitenpodium. Wat een heerlijk optreden.

songhoy

Songhoy Blues is qua populariteit nog groter en het plein staat dan ook heerlijk vol. De band werd in 2012 in Bamako, de hoofdstad van Mali, gevormd maar verkaste naar het noordoostelijker gelegen Timboektoe nadat ze uit hun huizen waren verdreven tijdens de ernstige burgeroorlog van 2012 en de invoering van de shariawetgeving in het land had plaatsgevonden.

Met hun debuut Music in Exile (duidelijke titel) lieten ze in 2015 een robuuste door rock gedreven sound horen die in aanstekelijkheid niets meer te wensen overliet. Het twee jaar geleden verschenen tweede album Résistance was een mooi vervolg met een al net zo robuuste sound en dito energie.

Songhoy Blues live zien en horen blijft een feest. De band heeft niet alleen in geweldige gitarist Garba Touré een enorme troef in handen, het enthousiasme van frontman (zanger/gitarist) Aliou Touré is al net zo aanstekelijk. De manier waarop hij het publiek bespeelt en aan het dansen krijgt is zoals je hoopt dat een frontman het flikt. Met veel passie en innemendheid.

De lekker lange set vanavond kent alle klassiekers van hun verschenen twee albums en het publiek kan er maar geen genoeg van krijgen. Songhoy Blues heeft de klasse om rocksongs van zowel steady rockritmes als met een Afrikaanse groove te voorzien. Nog mooier is het als ze van een steady naar een Afrikaanse groove in dezelfde song schakelen. Waar ze ooit startten met het spelen/coveren van Ali Farka Touré songs voordat ze hun eigen materiaal gingen schrijven, blijft die zo bepalende sfeer over hun songs hangen, hoe rock ze ook zijn. Dat maakt ze eigenlijk nog veel interessanter.

Songhoy Blues is een ideale liveband die op elke festival perfect past. Het was een absolute traktatie dat zij op het Scene Hydro-Quebec het Quebec Summer festival mochten afsluiten.