John Grant
The Illustrated Lyrics
Het oeuvre dat John Grant sinds zijn eerste soloplaat Queen of Denmark op aan het bouwen is, is rijk. Heel rijk. Zowel in muziek als in teksten. Met het verschijnen van zijn laatste plaat The Art Of The Lie, wederom een meesterlijke collectie uitdagende songs, komt nu ook een boek waarin zijn teksten zijn verzameld. Gecombineerd met een flinke trits aan zelfgemaakte foto’s geeft The Illustrated Lyrics van John Grant een mooie nieuwe inzage in het hoofd van één van de meest interessante muzikanten van deze tijd.
Het verschil tussen zijn eerste album Queen of Denmark en opvolger Pale Green Ghosts kon haast niet groter zijn. De ene, mede door de hulp van de mannen van van Midlake, akoestisch gedreven, de andere door de hulp van Gus Gus’ Biggi Veira juist elektronisch gedreven. En toch klopt het volledig. Het bleek de blauwdruk van zijn volgende albums. Eclectisch, tegelijk coherent bouwt Grant zijn albums op.
Vanaf zijn eerste album zijn zijn teksten al net zo belangrijk. Wie kent niet de tekst van Marz waarin hij de menukaart van zijn favoriete restaurant in opgroeistad Denver voordraagt;
Bittersweet strawberry marshmallow butterscotchPolar Bear cashew dixieland phosphate chocolateLime tutti frutti special raspberry, leave it to meThree grace scotch lassie cherry smash lemon freeze
Juist met die geweldige stem dat zingend je het gevoel hebt dat hij over iets heel anders zingt.
Op datzelfde album staat dan ook weer het magistrale Caramel met de prachtige openingsregels:
My love is the rarest jewelAnd he grounds me with his loveMy love he is rich like caramelAnd he moves me from above
Om alle teksten van Grant weer eens goed door te lezen maakt ze nog bijzonderder. Grant is even grappig als duidelijk, even boos als duidelijk en alle teksten hebben een diepere emotionele lading. Zijn teksten schuren net zo hard als dat ze ontroeren. De wellicht bekendste en mooist in de coming-out song Glacier:
You just want to live your lifeThe best way you know howBut they keep on telling youThat you are not allowedThey say you are sickThat you should lay your head in shameThey are pointing fingersAnd want you to take the blame
En er is heel veel meer moois in dit boek te vinden. De hoofdkronkels van Grant zijn die van een man die veel over zijn leven nadenkt en zich veel afvraagt. Het leven niet voor lief neemt en observeert. Dat maakt zijn songs ook zo bijzonder. Hij neemt zichzelf niet altijd even serieus maar is intelligent genoeg om dat niet te overdrijven. Zoals in Zeitgeist:
The world is closing in again on me tonight
I can see it’s gonna be a long way to the morning light
I’m not tryna lay some heavy trip on you
As some folks say I tend to do
I forget myself, as I do
The world keeps telling me
That I don’t need to be with anybody
I am all I need unto myself
I think they have been misinformed
Their formulas won’t weather storms
The zeitgeist fruit is full of worms
And in the end I know that I needed you
De teksten van John Grant lezen is de muziek er als vanzelf in je hoofd bij horen. Teksten en muziek zijn bij Grant even belangrijk. Nooit een erbij gezocht verhaal, immer persoonlijk. De teksten over zijn jeugd en zijn ouders, zoals hij die vol belicht op zijn laatste album The Art Of The Lie, behoren tot zijn allermooiste. Zoals in Father:
And sometimes I just want to run into your arms
And let you hold me once again
I feel ashamed because I couldn’t be the man
You always hoped that I would become
Of Mother:
What was it like when you welcomed your son on that day, mother?
Didn’t your love eclipse everything you’d ever known before him?
You know the world is a rough place to be don’t you, mother?
You held him close to your heart safe from harm as you pray, mother
What was it like when you sent him off into the world, mother?
They say the bond between mother and child is an indestructible thing
He wants to fight for his country, the noblest of things, mother
He left to sail the vast oceans in search of his dreams, mother
De teksten van John Grant lezen is zijn leven lezen. En dat maakt ze nog extra bijzonder en een absolute aanrader. Daarnaast geven de foto’s die hij maakt, hij schijnt er duizenden op zijn telefoon en computer te hebben, een gaaf extra beeld van wat er in het hoofd van Grant rondgaat.
Het zijn veelal stillevens en dan ook nog vaak van verlaten industriële gebieden. Dan weer vreemde graffiti op muren of vage natuurfoto’s. Het is ook niet zo dat de foto’s steeds perfect op de teksten aansluiten maar dat leidt zeker niet af. Ze geven meer een extra kijk in de geest van Grant aan. En het maakt dit boek vol teksten extra bijzonder.
