Wat weet je als muziekliefhebber eigenlijk inhoudelijk te melden over de vaderlandse namen die het alternatieve circuit vanaf de jaren tachtig zo weten te domineren en te veranderen? Eigenlijk houdt die kennis buiten de basisfeitjes op, ondanks dat iedereen wel platen van Bettie Serveert, Johan of Claw Boys Claw in de kast heeft staan.

Terwijl je bijna omver gegooid wordt met vertaalde biografieën van buitenlandse artiesten, stagneert die belangstelling voor de Nederlandse clubbands. Pas als een zanger bijna of helemaal dood en begraven is, volgt er opeens die koortsachtige aandacht voor het fenomeen welke ondertussen al vaak uit het gezichtsveld verdwenen is. Snel wordt er vanuit oude vraaggesprekken en vergeelde opnames een verhaallijn in elkaar gezet, om die op korte termijn aan de man te brengen.

Popjournalist Edwin Hofman, die vanaf het allereerste moment voor Written in Music schrijft, pakt het heel anders aan. Zorgvuldig worden interviews zin na zin uitgewerkt, waarbij hij vooral de artiest aan het woord laat. Dat dit bevrijdend werkt lees je terug in de prachtige anekdotes en uitgebreide verslagen van het opnameproces. Ook de teleurstelling, de onvrede en de frustraties komen duidelijk aan bod. Het gevecht om een plekje in de popbladen te veroveren, en de jacht naar die One Minute Of Fame op televisie.

Hier is het namelijk vrijwel onmogelijk om 15 minuten van roem in de media op te eisen, en dat is toch wel een pijnlijk, vaak terugkomend oordeel. Aan bod komt ook de overgang van vinyl naar compact disc en Spotify. Alsmede de hoogtijdagen, met vele optredens, maar ook het omslagmoment dat de dance een steeds belangrijkere rol in het uitgaanscircuit opeist, en de vraag naar optredens steeds minder wordt en het publiek wegblijft.

Dat Hofman zich zo goed weet de herplaatsen in de muzikanten komt mede omdat hij zelf als gitarist in de postpunkband Fertile Reality perfect aanvoelt wat er speelt en waar hij de aandacht en zere vinger op moet leggen. Deze amicale houding werkt in zijn voordeel, zeker ook omdat helden van The Rousers, The Ex en Minny Pops ook uitgebreid aan het woord komen. Vanuit de Ultra-beweging werd het Nederlandse alternatieve poplandschap begin jaren tachtig ruw wakker geschud, en die schokbewegingen blijven zelfs nu nog voelbaar.

Vanuit Written in Music heeft hij deze ontwikkeling op indrukwekkende wijze uitgewerkt in de Postpunk Nederland Special, waarna het balletje is gaan rollen om meer Nederlandse artiesten hun verhaal te laten vertellen. Dat daar zoveel behoefte aan is, blijkt wel in de invulling van de gesprekken die tot Avonturiers van de Nederpop geleid hebben.

Het is verbazend hoeveel kopstukken uit die beginperiode nog steeds actief zijn. De bereidheid om de medewerking te verlenen en het intact gebleven geheugen levert een prachtig tijdsbeeld op welke ook voor de jongere lezer inzicht geeft in de opbloeiperiode van de Nederpop. Gelukkig laat Edwin Hofman zich niet volledig leiden door het enthousiasme, waardoor er een verheerlijking voor die boegbeelden uitblijft. Het is een serieuze realistische kijk op de scene waarbij de journalistieke observatie kwaliteiten zorgen voor een open benadering die zich prachtig hertaalt in Avonturiers van de Nederpop.

Avonturiers van de Nederpop beperkt zich niet tot korte momentschetsen, waarbij veel van het beschikbare materiaal in de prullenbak is beland. Door de nodige tijdsindeling komen de artiesten uitgebreid aan het woord. Er hangt een ongedwongen sfeer omheen, waarbij je als lezer al snel het gevoel krijgt dat er bij de praatsessies bewust ook voor jou een stoel is vrij gehouden. Waardoor je als het ware mag aansluiten, en vol verwondering en met opengevallen mond het geheel als stille getuige van dichtbij volgt.

Het is een boek voor de gevorderde lezer, die het in een dag uitleest, maar ook iemand die zich beperkt tot dagelijks een enkel hoofdstuk is het een aanrader. Vervolgens is het een mooi naslagwerk wat je snel uit de kast pakt om nog eens lekker doorheen te bladeren, al zoekende naar die bewuste uitspraak of treffende quote. Rijkelijk aangevuld met mooie zwart/wit foto’s die gereserveerd staan opgesteld en niet te dominant op de voorgrond treden.