×

Recensie

12 oktober 2022

The Islander: My Life in Music and Beyond

Weinig platenlabeleigenaren hebben een zo eclectische catalogus opgebouwd als Chris Blackwell met Island Records. Zonder Island Records waren de muzikale carrières van de mannen van Traffic en Steve Winwood in het bijzonder, Cat Stevens, John Martyn, Grace Jones, Robert Palmer, B-52’s, Bob Marley, Tom Waits en zeker ook de mannen van U2 volledig anders gelopen. In het imposante The Islander: My Life in Music and Beyond schreef Blackwell, met de hulp van muziekjournalist Paul Morley, zijn zeer lezenswaardige memoires neer.

Geboren in Jamaica in de jaren vijftig, als kind van een Jamaicaanse moeder en Britse vader, en opgegroeid op Jamaica en in Londen had Blackwells leven al een zeer interessante start. Helemaal in de wetenschap dat acteur Errol Flynn en schrijvers Noel Coward en  Ian Fleming huisgasten waren. Van een Britse eliteschool afgestuurd verhuisde hij terug naar Jamaica waar hij de muziek ontdekte.

The Islander: My Life in Music and Beyond vertelt het verhaal van zijn leven in muziek die juist ook een oorsprong in zijn jeugd op Jamaica heeft gehad. Want hoewel hij zich in de jaren zestig in Londen in het hart van een muziekexplosie bevond en daar immer zijn eigenzinnige weg in vond, bleef de muziek van Jamaica, en de reggae in het bijzonder, zijn grote liefde.

Het is heerlijk een boek te lezen van een man die muzikanten alle vertrouwen en vrijheid gaf om muziek te maken. De enige manier om echte meesterwerken te creëren. Albums die misschien in eerste instantie soms niet al te goed verkochten maar over de jaren hun waarde binnen de muziekgeschiedenis optimaal bepaalden.

Het waren andere tijden en geld was dan wel een belangrijke factor maar het opzichtig kopiëren van hits, het gemakzuchtige geld verdienen, was nog ver weg. Creativiteit en ontdekken hoe de mooiste muziek te brengen waren de drijfveer. Hij was het die muzikanten buiten de stad in volle inspiratie en concentratie hun muziek liet maken. Zijn verhalen over Traffic en John Martyn spreken boekdelen. De liefde voor deze muzikanten spat van de pagina’s.

Zijn grote liefde voor de muzikant en zanger Steve Winwood was zijn eigenlijk eerste grote muziekliefde nadat hij hem in een club in Birmingham had horen zingen zich afvroeg wie dat toch was. Hogelijk verbaasd was toen hij geen zwarte en doorleefde zanger maar een blanke jongen van nog maar 16 zag die ook nog eens geweldige orgel speelde. Een levenslange muziekvriendschap was geboren.

Ook de verhalen over John Martyn, Cat Stevens, Nick Drake, Roxy Music en later ook U2 (waar hij eerst muzikaal niets bij voelde) zijn fascinerend om te lezen. In de wetenschap ook dat het grote latere succes van U2 zijn Island Records bijna aan de rand van financiële afgrond bracht. En hoe een oplossing, door de grote waardering voor elkaar, uiteindelijk betekende dat de mannen van U2 gedeeltelijk eigenaar van Island werden en de financiële problemen op die manier werden opgelost.

Inspirerend ook om hem te horen vertellen hoe zijn samenwerking met Bob Marley tot stand kwam en hoe hij diens muzikale carrière begeleidde en hoe diens faam pas eigenlijk na zijn dood pas echt ontvlamde met de verzamelaar Legend, een album samengesteld door een Island… dat Blackwell zelf nooit zo samengesteld zou hebben.

Al net zo bijzonder zijn de verhalen waarin hij vertelt over zijn muziekconnecties met Jamaica en alles wat daar uit voortvloeide. En vooral daarin ook het verhaal over het ontstaan van de fameuze Compass Point studio’s op de Bahama’s en de huisband, de Compass Point All Stars, die zovele artiesten daar met hen hun belangrijkste platen deed maken. (Tevens de studio waar het ‘terugkeer’ album van AC/DC Back in Black werd opgenomen, bizar genoeg.)

Prachtig ook hoe hij verhaalt over de dikke vriendschap met Grace Jones en de muzikale carrière die hij met haar startte nadat ze na drie discoalbums een echte muzikale uitdaging zocht en met de Compass Point All Stars band in twee weken zowel Warm Leatherette als opvolger Nightclubbing in elkaar sleutelde. Twee albums die als absolute muziekklassiekers gezien mogen worden.

The Islander: My Life in Music and Beyond is een feest om te lezen. Een zeer bijzonder leven vol in de muziek waar de liefde voor muziek en de betrokkenheid met muzikanten vanaf spat. Toen Blackwell Island verkocht aan Universal maakte hij de wettelijke afspraak dat bijvoorbeeld de platen van Nick Drake altijd voorradig zouden blijven. Dat soort betrokkenheid. Blackwell wás Island Records en was daarmee een bijzondere en superbelangrijke sleutel in de muziekgeschiedenis.