×

Artikel

05 november 2014

Sharon Jones: De supersterke koningin van de soul (2/2)

Geschreven door: Dick Hovenga

Label: Daptone Records

Met de zeer snel uitverkochte concerten in Zwolle (7 november), Utrecht (8 november) en Haarlem (9 november) op stapel is het goed om terug te blikken op de meest roerige periode in het leven van Sharon Jones. Het onderstaande interview vond plaats begin december vorig jaar. Dit is het tweede deel:

Ondertussen is de eerste (heerlijk overrompelende) single Retreat uit en kan Sharon weer terugdenken aan het maken van het album.’Het is heel raar om terug te kijken op het maken van het album omdat alles al helemaal klaar was toen mijn ziekte roet in het eten gooide. Omdat die ziekte zo ingrijpend was denk ik nu heel anders terug aan alles van voor die tijd. Maar wat me vooral opvalt is hoe anders ik ineens naar de teksten luister. Mijn ziekte druipt ineens door alle teksten heen terwijl dat natuurlijk helemaal niet zo bedoelt is. Ik interpreteer alles nu gewoon heel anders, veel emotioneler. Ik heb dat zeker bij een song als Retreat…’

‘…maar al helemaal bij You’ll Be Lonely (You’ll Be Lonely After I’m Gone). En zo kan ik nog wel even doorgaan. Raar hoe teksten dan ineens heel anders voor je gaan leven. Maar het maken van Give The People What They Want was zeker een geweldig proces. Met de jaren worden we alleen maar beter, nog steeds. En het is heel goed om te zien dat nu ook iedereen binnen de band met songs komt aanzetten. Voorheen kwamen die vooral bij Gabe (Roth, bassist en vaste producer) vandaan maar met de inbreng van anderen ontstaat er een nog spannender geheel, vooral ook omdat iedereen met de allerbeste song wil komen. We hebben voor Give The People What They Want in totaal 22 songs opgenomen  en helemaal afgemaakt. Maar er waren er nog veel meer. Met deze 22 kunnen we in ieder geval gebruiken voor 2 albums dus dat is geweldig. Op Give The People What They Want staan er nu al 10’.

Sharon heeft een duidelijk mening over wat ze met hun albums willen. ‘Natuurlijk moet onze muziek in de ontwikkeling zitten, steeds weer nieuwe soulwegen bewandelen. Maar vooral moeten het ook songs zijn die live optimaal kunnen overtuigen. Want live zijn we nog veel beter als we op plaat ooit kunnen vastleggen. Juist doordat we heel erg op onze live optredens gericht zijn wil ik geen ‘moeilijke’ teksten zingen. Verder dan het door Gabe geschreven What If We All Stopped Paying Tax wil ik eigenlijk niet. Maar achter die song sta ik helemaal hoor (..lacht..). maar alles wat Gabe zegt neem ik zonder meer aan. Gabe heeft in het verleden bewezen alle vertrouwen daarin te verdienen. Soul gaat voor mij over liefde, het verliefd worden en het verliezen daarvan. Daar gaan eigenlijk alle songs op het nieuwe album ook weer over. Van mij hoeven de songs geen politieke mening te hebben. Tenzij het heel noodzakelijk gaat worden. De sociale situatie is in Amerika net zo als veel Europese landen toch meer gekleurd en in vakjes ingedeeld. Ik snap er soms helemaal niets van dat wij onder zwarte muziek worden ingedeeld terwijl ik de enige ben die dat binnen de band is eigenlijk. Maar soul hoort onder ‘zwarte muziek’ dus dan worden alleen op die ‘zwarte stations’ gedraaid. En dan noemen ze bij het uitreiken van muziekprijzen ineens Taylor Swift, of all people, soul. Tja, en die kan wel overal gedraaid worden. De muziekwereld is echt behoorlijk verknipt soms. Het is raar om te merken dat juist ook heel veel blanke mensen naar onze optredens komen. Mensen die gewoon van muziek houden. Dus waarom de radiostations muziek zo vreemd qua huidskleur indelen? Ik ben het helemaal kwijt.’

Dat Sharon de energie weer terug begint te krijgen is wel duidelijk als ze nog veel meer over de muziekindustrie verteld waar ze het niet mee eens is. De anderhalf uur die we hebben gekregen vliegt voorbij en ze lijkt daarna ook nog genoeg energie te hebben om andere promotiezaken op te pakken. Maar een dag druk betekend nog steeds veel dagen bijkomen. Het is te hopen dat het energielevel van Sharon de komende weken flink bij aanscherpen en dat de optredens in de loop van volgend jaar weer net zo spetterend worden als voorheen. Sharon, ambitieus als ze is, verlangt van zichzelf alleen maar in overgave.

Daptone Records  hoofdkantoor (maandag 9 december 2013)

Natuurlijk hebben ze zich grote zorgen gemaakt over de gezondheid van Sharon en of er nog wel een Sharon Jones & The Dap-Kings zou zijn naar haar ziekte. Neal Sugarman (saxofonist van de Dap-Kings en samen met Dap-Kings bassist/producer Gabe Roth eigenaar van Daptone Records) geeft dat op het Daptone hoofdkantoor in Brooklyn, New York nog maar eens duidelijk aan. ‘Sharon is tenslotte ook alweer 57 jaar. Hoewel dat op het podium nooit te zien en merken is. Dus je weet nooit hoe de ziekte haar zou gaan vellen en hoe ernstig het zou zijn. Omdat we als band al zolang samen spelen en we echt een familiegevoel hebben was alles nog veel moeilijker. We zijn er allemaal heel erg emotioneel mee bezig geweest. Gelukkig hadden we businesstechnisch veel drukte door het succes van het laatste Charles Bradley album dus we konden onze gedachten af en toe even flink verzetten. In de herfst zijn we pas weer aan de slag gegaan met het Sharon album. Omdat zij voor Daptone de best verkopende artiest is moet dat ook wel. En toen we van de dokters te horen kregen hoe het verdere verloop zou zijn van haar herstelproces konden we echt weer nieuwe plannen maken. Terzijde en dat bedoel ik niet zo lullig als dat het nu kan klinken: We hebben natuurlijk ook als band allemaal ziektekosten verzekeringen te betalen voor de band en als alles stilligt gaan de kosten natuurlijk wel gewoon door. Dat is helemaal geen probleem, de gezondheid van Sharon gaat echt boven alles, maar er gaat na een flink aantal maanden dan wel een druk boven hangen. Met het vooruitzicht om weer met de band op tour te gaan is die druk gelukkig weer helemaal weg.

Voor Neal is het een mooie verrassing dat het nieuwe album zo goed werd opgepakt. ‘Natuurlijk hadden we flink voor de eerste releasedatum al links van het nieuwe album naar een aantal journalisten gestuurd. Dit alles met lange deadlines op zicht. Met het uitstellen van het album kregen we al wel reacties binnen dat dit het beste bandalbum is. Ook dat dit een vernieuwende Dap-Kings is maar dat is niet echt het geval vind ik. We hebben gewoon weer opgepakt van waar we met de live optredens na het Soul Time album mee gestopt zijn. Het is een logisch proces in beter worden in songschrijven al geloof ik wel dat de manier van opnemen en produceren deze keer nog beter was. De songs zijn in arrangementen nog beter uitgewerkt en ik vind dat we als blazerssectie lekker dik klinken. Dat is echt iets waar Gabe voor gezorgd heeft. Daarnaast zijn de songs qua structuur heel sterk. Ze hebben de natuurlijke SJ en DK swing maar hebben nu ook heel overtuigende hooks. Het zijn echt songs die in je hoofd blijven rondzingen. Dat is natuurlijk wel de basis van een overtuigend album.