×

Artikel

11 mei 2017

Shai Maestro: De grote ‘onbekende’ bekende pianist

Geschreven door: Dick Hovenga

Jazzpianist Shai Maestro speelde ruim vijf jaar lang met drummer Mark Guiliana in het trio van bassist Avishai Cohen, een onwaarschijnlijk goed trio. Waar Cohen toen al een grote naam binnen de jazz aan het worden was werd de naam van Guiliana in dat trio volledig gevestigd. Maestro maakte een indrukwekkende progressie binnen het trio en begon daarna een eigen trio. Hij maakte ondertussen al drie trioalbums onder zijn naam maar deze gingen, door gebrekkige promotie, die vooral op andere landen dan onze Lage Landen leek te zijn gericht, grotendeels aan ons voorbij. Met het in de vroege winter uitgebrachte The Stone Skipper begint daar nu gelukkig verandering in te komen. Omdat wij al jaren fan van Maestro zijn togen we naar Brussel om hem daar te spreken.

Shai Maestro

Normaliter was Jazz Station samen met het grote Flagey samen het podium voor het rijk gevulde Brussels Jazz, dat altijd in januari plaatsvindt in de stad. Nu de programmering met veel grote jazznamen naar Flagey is over gegaan vinden in Jazz Station een aantal zeer waardevolle kleinschaligere concerten en manifestaties plaats. Waaronder een masterclass met Shai Maestro. Als we elkaar voor die masterclass spreken geeft Maestro gelijk aan er erg veel zin in te hebben. ‘Zo op papier lijkt twee uur masterclass een veel te lange tijd maar meestal is het zo om’, vertelt hij. ‘In het begin durft niemand wat te vragen maar als de druk eenmaal weg is, vooral als ik wat improvisaties speel, lijkt het vragenstellen niet meer te stoppen. Masterclasses doe ik niet vaak maar ik merk de laatste tijd dat ze me juist ook een impuls geven om nu toch ook eens een solo pianoalbum af te gaan maken. Vooral omdat ik tijdens die masterclasses probeer geen bekende stukken te spelen. Gisteren was ik voor een speciale sessie op de Canarische eilanden en kreeg daar een dag een huis met vleugel ter beschikking. In de ochtend heb ik het rustig aan gedaan, fijn van de natuur genoten maar toen ik eenmaal achter de piano zat ben ik 9 uur achter elkaar doorgegaan, met heel korte breaks voor eten en drinken. Ik heb denk ik daar de basis gelegd voor wat nu echt een solo album moet gaan worden. Het was super inspiratievol’.

De masterclass verloopt inderdaad precies zoals Maestro verteld heeft. Deze begint weifelend maar komt dan ineens goed opgang met vragen en de twee uur vliegt om. Gelukkig hebben we na de masterclass nog meer tijd te praten als we met een kleine groep bekenden wat gaan eten. ‘Gelukkig waren er heel wat mensen vandaag. Ik heb steeds het idee als ik in België en Nederland kom er nog heel veel werk te doen is’, vertelt hij. “Toen ik net uit het trio (het vermaarde trio van Avishai Cohen met Mark Guiliana) kwam had ik het wat gemakkelijker verwacht maar in het grote aanbod van jazzmuzikanten en albums moet je op eigen kracht toch weer een soort van opnieuw starten. De albums die ik met mijn trio maakte kwamen uit op een Frans label, die toch altijd minder internationaal gericht zijn helaas. Dat had ik beter in de gaten moeten houden. Met het laatste album The Stone Skipper hebben we daar echt rekening mee gehouden en we merken gelijk het verschil’.

De weg in de muziek is voor Maestro nogal anders dan bij anderen gelopen. ‘Ik ben geboren en getogen in Israël. Vanaf jonge leeftijd speelde ik klassiek piano maar rond mijn tiende leerde ik via Oscar Peterson de jazz kennen en de zoektocht die daarna volgde is nooit meer gestopt. Ik bleef in mijn jonge jaren jazz naast klassiek studeren. Op zowel mijn 15de en 16de won ik in Jerusalem de National Jazz Ensembles Competition Jazz Signs’ en kreeg een beurs om binnen een Israël-Amerika uitwisselingsprogramma een zomerklas te doen op de Berklee College of Music in Boston. Een prachtig ervaring natuurlijk maar toen ze me vervolgens een beurs aanboden om vier jaar lang bij ze te studeren besloot ik die, hoe groot de eer ook was deze te krijgen, niet op te pakken’.

“Ik twijfelde destijds erg of ik naar New York of juist naar India wilde gaan. Ik had reeds jaren lessen gevolg bij de geweldige Sanjey Kumar (Sharma), een docent in Indiase klassieke muziek en was verzot geraakt op alles dat met India te maken had. Ik had daarnaast het idee dat jazz studeren me een minder creatieve pianist zou maken. Dat ik beter mijn eigen weg kon zoeken. Opvallend genoeg was dat net het moment waarop Avishai me belde om te vragen om in zijn nieuwe trio te komen spelen. Wat natuurlijk een bizarre uitdaging was, ook omdat ik toen nog maar weinig ervaring had met mijn 19 jaar. Al snel merkte ik dat ik nog zoveel moest leren… Avishai heeft me zeg maar bij de hand genomen en hij heeft me in zes jaar een absoluut andere muzikant gemaakt. Piano spelen dat kon ik al wel (lacht…) maar echt improviseren, solo’s spelen dat begon toen pas eigenlijk. En in een trio met zulke geweldige muzikanten als Avishai en Mark, die beiden echt wel hun moment pakken om te laten zien wat ze als muzikant voorstellen, was mijn rol dus echt niet het inkleuren van het geluid. Ik werd dus keihard in het diepe gegooid. Ik ben blij dat het niet zo voelde, Avishai en Mark hebben me allebei ontzettend ondersteund, maar als ik er nu op terugkijk denk ik wel eens: Hoe heb ik dat geflikt? Maar vanaf het begin was alles super uitdagend en bleek ik me snel in mijn rol te kunnen vinden. Ik merkte echt dat ik met elk optreden beter werd, meer durfde. Al bij al een ongelooflijke ervaring die ik ruim vijf jaar heb mogen meemaken. Toen werd het echt tijd om op eigen kracht aan de slag te gaan’.

‘Ik heb eerst bijna een jaar vrijaf genomen om rustig te overdenken wat ik precies wilde’ verteld Maestro verder. ‘Omdat ik ondertussen in New York woonde kon ik in die periode met iedereen spelen die ik wilde en ontdekte daarbij dat ik er echt aan toe was mijn eigen trio te beginnen. Met de Peruaanse bassist Jorge Roeder en de Israëlische drummer Ziv Ravitz, die ook allebei op zoek waren, bleek de muzikale klik optimaal en zo startte in 2010 het Shai Maestro Trio. Maar enkele maanden nadat we voor het eerst met elkaar gespeeld hadden doken we al de studio in voor ons eerste album. Vanaf dat moment liepen tours en opnamen voor nieuwe albums naadloos in elkaar over. Mooi hoe we blijven leren elkaar uit te dagen en verder met onze muziek te komen. Ook qua instrumentatie, ik speel een periode lang echt niet alleen piano meer maar probeer alle toetsen uit die ik in mijn omgeving kan vinden. Ons laatste album The Stone Skipper heeft niets voor niets die titel gekregen. Zoals je een steentje over het water zeilt en deze het water steeds weer opnieuw raakt voordat het onder water verdwijnt moet je ook de composities op dit album zien. We proberen steeds weer nieuwe verrassingen in onze stukken in te bouwen waardoor de spanning optimaal blijft. Het is ons meest gelaagde album tevens ons beste wat mij aangaat (lacht…).

En dan blijft daar nog de ambitie voor een solo pianoalbum. ‘Ik denk dat iedere pianist daar op een bepaald moment aan toe is’, vertelt hij daarover. ‘Als je al langere tijd in een trio speelt of met vrienden meespeelt (zo speelde Shai ook een voorname rol op het fraaie album Family First album van zijn oude vriend Mark Guiliana’s Jazz Quartet dat vorig jaar uitkwam) wen je aan het feit dat andere muzikanten muzikale lijnen van je overnemen. Of dat nu bas en drums zijn die je linkerhand ondersteunen of juist een sax of trompet voor de hogere regionen. Het allermooist is om erin te blijven verdiepen hoe je solo piano interessant kan maken zonder het idee te hebben dat je deze rollen moet overnemen. Dan pas krijg je een solo piano album dat echt impact heeft. Ik ben er mee aan het stoeien en hoop later dit jaar nog opnamen te kunnen maken. Weer een geheel nieuwe stap voor me en super spannend’.