Dit jaar voegt Written in Music een aantal delen toe aan de reeks Postpunk Nederland, een serie artikelen over interessante Nederlandse bands die opkwamen na de punkgolf van 1977, 1978. Eigenzinnige, vaak ondergewaardeerde bands die blijvend applaus verdienen. Deze keer: The Meteors.

Na actief te zijn geweest als schilder en decorbouwer maakt Hugo Sinzheimer in 1977 en 1978 naam als tekstschrijver voor Herman Brood. Hij is inmiddels van Groningen naar Amsterdam verhuisd en maakt meer en meer werk van zijn eigen band The Meteors. Deze groep maakt stevige, soms bombastische popmuziek met internationale, vooral Europese, allure. Doorsnee rock is aan The Meteors niet besteed; het gaat om pakkende en tevens vooruitstrevende muziek. Gemaakt door muzikanten met een goed oog voor stijl.

Met ex-Alquin-leden Job Tarenskeen en Ferdinand Bakker in de gelederen nemen The Meteors in het begin van 1979 het debuutalbum Teenage Heart op. Het album is opgedragen aan Sylvia Kristel. Hugo Sinzheimer neemt zelfs het vliegtuig naar Los Angeles om de plaat aan Kristel aan te bieden.

The Meteors maken dan wel vrij toegankelijke muziek, de intense voordracht van Sinzheimer, het robuuste maar soms ook strakke geluid en de toetsenlijnen van Åke Danielson zorgen voor een binnen Nederland opvallende sound. Teenage Heart wordt ook buiten Nederland uitgebracht. In de VS verschijnt de plaat op het PVC label dat de afgelopen tijd Amerikaanse releases van klinkende namen als Briano Eno, Simple Minds en 999 heeft verzorgd.

Een ander geluid

De eerste single It’s You, Only You (Mein Schmerz) is pop met de juiste bombast, een voorbode van de nieuwe golf die door de Nederlandse popmuziek zal gaan vanaf eind van de jaren zeventig. Minder rock-‘n-roll dan Brood maar serieuzer dan Gruppo Sportivo. De synths van Danielson en de markante zang van Sinzheimer zijn de meest opvallende ingrediënten in de muziek van The Meteors.

It’s You schopt het tot de Tipparade. Het is niet de enige track die de hitpotentie van The Meteors illustreert. De titeltrack van het album laat melodramatische pop in Bowie-traditie horen. Wired is een robuuste song met vinnig gitaarwerk die overal moet kunnen aanslaan. Hold Me Tight kan het best omschreven worden als tijdloze pop. Het opvallende getitelde My Balls Ache is hitgevoelige poprock die de band een ban oplevert bij het Schotse Radio Four.

The Meteors schieten op Teenage Heart over het algemeen nog niet ver door in experimenteerdrift en het creëeren van vernieuwende rock. De band had in een aantal nummers best nog wat avontuurlijker voor de dag mogen komen. Binnen Nederland zijn er echter niet veel bands die zowel basic rock-‘n’-roll als de meer kameleontische David Bowie en Bryan Ferry in hun muziek meedragen. Wat dat betreft blijven The Meteors een opvallende band.

De goede band met Herman Brood levert The Meteors een rol op in Cha Cha, de film rond Herman Brood en Nina Hagen die eind 1979 flink wat media-aandacht krijgt. Brood is in deze periode op het toppunt van zijn populariteit. Een van de actrices in Cha Cha is Lene Lovich. Zij heeft met Lucky Number al een nummer 3-hit op haar naam staan en neemt The Meteors mee op tournee. De band speelt ruim twintig keer in Groot-Brittannië en doet tevens Duitsland aan.

Hunger

In 1980 ziet het er goed uit voor The Meteors. Er kan echter nog best een tandje bij voor de ambitieuze band. De band kent wat bezettingswijzigingen maar dat weerhoudt de heren er niet van hun nek uit te steken en het tweede album in Duitsland op te nemen. The Meteors gaan in zee met niemand minder dan Conny Plank, de producer die al jaren garant staat voor opwindende, onconventionele en vernieuwende muziek. Muziek die vaak een strak en motorisch karakter heeft, zonder in kilheid te vervallen.

Het geluid op het tweede album, Hunger, is dan ook eigenzinniger dan dat op Teenage Heart. De band en Conny Plank experimenteren er lekker op los. Hunger verschijnt bij Harvest en kent flink wat sterke momenten. Bombitta is een lekker doordenderend nummer. Strak, inderdaad, en voorzien van pulserende elektronica. Opvallend is de futuristische art rock van Don’t Talk To Me. Met het mechanische, elektronische It Sucks kruipen Berlijn en krautrock binnen. “It sucks me up…!” Een van de prijsnummers sluit hier mooi op aan: Together Too Long is de prikkelende, donkere en meeslepende single en het experimentele Cindy had zo meegekund op de laatste albums van Bowie.

De band laat ruimte voor wat conventioneler werk en catchy poprock met een rol voor synthesizer, zoals de single Candy. De vinnige, eigentijdse poprock van Cubist Boy – met synths én piano – handelt over eenzaamheid en is het slotakkoord van de plaat waarmee The Meteors zonder meer een stap vooruit zetten. Over het algemeen ligt het niveau van Hunger hoger dan dat van Teenage Heart. De singles – Candy en Together Too Long – zijn representatief voor het album maar stranden in de Tipparade. Het album haalt in de herfst van 1980 ‘slechts’ de dertigste plek in de elpeelijst. In den lande weten The Meteors echter vaak te vlammen, voor enthousiast publiek. Net als Teenage Heart kent Hunger een internationale release: de platen van The Meteors zijn in 1980 te verkrijgen in de VS, Groot-Brittannië, Frankrijk, Duitsland en Japan.

Muziekkrant OOR is echter niet onverdeeld positief. In oktober interviewt Alfred Bos Hugo Sinzheimer. Het is een moeizaam gesprek waarin Sinzheimer aangeeft moeite te hebben met de verantwoordelijkheden die zijn werk en status met zich meebrengen. Hij wil zich zoveel mogelijk als oorspronkelijk individu profileren en dat valt niet altijd mee. Over Bos’ recensie van Hunger – “de inhoud blijft achter bij de vorm” – is hij niet te spreken: “Het is dus blijkbaar zo dat compromisloos je werk doen, hier in Nederland, een ook door jou, als ‘branie’ en ‘arrogant’ wordt ervaren.” De heren Bos en Sinzheimer weten elkaar nergens te vinden in het interview. De sfeer is ijzig en Sinzheimer dreigt zelfs de taperecorder van Bos in de gracht te gooien.

Zwanenzang

In 1981 verschijnt er geen nieuw album van The Meteors. De band is echter nog steeds volop actief en doet een tweede Duitse tournee. In 1982 komt de derde elpee, Stormy Seas, uit. Dit album evenaart het niveau van zijn voorganger. De titeltrack is het uitstekende visitekaartje van de plaat: een sterke song, melodramatisch in de juiste zin van het woord. Fraaie, stemmige melodielijnen gecombineerd met opvallende zanglijnen die wederom soms op prettige wijze David Bowie in herinnering brengen. Zonder meer een van de betere Nederlandse singles van het jaar. Helaas weet ook Stormy Seas niet verder te komen dan de Tipparade.

Het nieuwe album huisvest weer een aantal gejaagde poppy rocksongs vanuit de new wave-traditie. Nummers zoals The Meteors ze al vaker afleverden. Praktische en gevatte nummers met pittige drums en percussie, voorzien van spitsvondige details. Shoot Or Be Shot bijvoorbeeld raast lekker door maar kent een bevreemdend refrein, komend uit vele kelen.

Elders verrast de band meer: Cha No Yu laat heftige percussie en stevige bassen horen, een groots geluid dat in Engeland school lijkt te maken in 1981, 1982 en dat The Meteors hier met verve neerleggen. De band brengt het nummer op single uit. Tracks als Calypso-Link en Lions laten horen dat The Meteors zich niet blindstaren op gebaande, Europese, paden.

Stormy Seas verkoopt ongeveer net zoveel als Hunger en strandt op nummer 36 van de elpeelijst. Brede erkenning blijft dus uit. Nederlandstalige bands als Doe Maar, Het Goede Doel en Toontje Lager verkopen veel beter. Ondertussen scoort oude bekende Lene Lovich met een cover van It’s You, Only You. Zo krijgen The Meteors onverwacht nog wat extra erkenning. Het is echter niet genoeg. In 1982 stopt de band ermee. Het melancholieke synthesizer-slotakkoord van het laatste album, Stormy Seas (Reprise), blijkt achteraf een passend laatste wapenfeit.

In 2004 en 2005 verschijnen reissues van de eerste twee Meteors-albums onder de naam Teenage Heart Xtra en Hunger Xtra. Beide uitgaven bevatten niet eerder uitgebrachte live-opnames. In het najaar van 2005 doet de band nog een aantal optredens. De korte reünie van de band wakker het vuur onder de (oude) fans weer even helemaal aan. Het is niet meer dan terecht dat The Meteors 25 jaar na hun creatieve hoogtijdagen eindelijk weer eens in de belangstelling staan.