Navarone’s Oscillation á la carte…
Een donderdagavond, hartje Nijmegen. Daar, vlakbij het station, bevindt zich het gebouw van het ROC. De plaats van handeling voor de albumproeverij van Navarone. Bram Versteeg, de bassist van de band was op het idee gekomen om aan het lokale ROC te vragen of zij iets bijzonder konden verzorgen, namelijk hapjes maken bij de elf nummers van het nieuwe album Oscillation . Het nieuwe album wordt op vrijdagavond 20 januari in het nabij gelegen Doornroosje live gepresenteerd, maar deze luistersessie aan de vooravond was een bijzondere verrassing. Voorafgaand aan elke gang werden de nummers gedraaid, kwam er een toelichting van de band over het betreffende nummer. Bovendien kwam steeds een van de jonge koks in opleiding vertellen hoe men titel en/of onderwerp van een nummer vertaald had in een gerecht. Als idee al om van te smullen, met het voortreffelijk album van Navarone als achtergrond, zou het helemaal haute cuisine worden. Haute cuisine rock ook, let wel. De jongens en meisjes die studeren aan het ROC Nijmegen en aan de Cas Spijkers Academie in Boxmeer hadden zich goed voorbereid op hun taak en aan de aankleding al te zien, beloofde het een mooie avond te worden.
De nummers van het album werden op een centraal geplaatste audio-installatie afgespeeld. Roman Huijbreghs, die samen met Kees Lewiszong het gitaartandem van de band vormt, opende de avond met een korte inleiding over Snake, vanzelfsprekend het openingsnummer van Oscillation. De riff had hij eigenlijk al wat langer geleden bedacht en nu, met het schrijven van de nieuwe nummers kon die dan gebruikt worden. Kees haakte in op de riff die Roman speelde en zo ontstond Snake. Een mooi tegendraads ritme bracht het gezelschap in het restaurant al op stoom waarna de eerste culinaire vertaling werd gepresenteerd, uitgeserveerd door leden van de band. De slang in het nummer gevangen in een gerechtje met paling met een fraaie diversiteit aan kleuren en een drankje waar de stoom van af kwam. Het was duidelijk dat ook de jonge koks in hun creativiteit gestimuleerd waren door Navarone.
Mooi om te zien hoe de muziek binnenkwam bij de restaurantbezoekers. Natuurlijk was het een gezelschap dat er speciaal voor de gelegenheid was. Tegelijk was de samenstelling zo divers dat de kans groot was dat je aansloot bij mensen met wie je vooral de passie voor muziek van Navarone deelde en die je verder nog niet kende. Dat gaf naast de culinaire en muzikale ontdekkingsreis nog een extra dimensie aan de avond. Leuke en spontane kennismakingen tijdens interessante gesprekken over de band en hoe men de band gevonden had. Daarbij trof me de overeenkomst in beleving van de ontdekkers. De bij een festival aanwezige EHBO’er hoorde daar de muziek en was verkocht, de jongedame die bij een onverwacht verstek laten gaan van haar partner zijn plaats overnam in aanwezigheid bij een optreden en live overtuigd werd door de band. Een natuurlijke flow dus, een band die je ervaart.
Tweede track Lonely Nights , daarvoor legde Merijn van Haren, de zanger van de band de basis tijdens een autorit. Het stampvoeten tijdens een autorit zorgde voor een nummer met een krachtige beat. Een shuffle er onder en het nummer stond grotendeels. De jonge koks hadden de late eenzame uren vertaald in een bierglas dat je nog neemt, laat na het stappen, als je thuiskomt. Met een smakelijke vulling van pulled pork en een bijzondere blauwe Chardonnay werd de avond die aan de tafels zeker niet eenzaam was, aangenaam vervolgd. Wat het geheel bijzonder maakte, was dat alle nummers twee keer gedraaid werden tijdens de avond. Juist omdat er steeds een stukje verteld werd over de totstandkoming van de nummers na de eerste keer beluisteren, kreeg de tweede keer luisteren een extra dimensie. Kon je bij de eerste keer luisteren de beleving van een nieuw nummer bij de aanwezigen zien en bet vaak intens genieten, dan was de tweede keer een ervaring van verdieping, waarbij de smaakpapillen de muziek nog eens extra aandacht gaven en het verhaal op de restaurantbezoekers inwerkte.
Daarna was het tijd voor Showtime. Een nummer waarvan de band zei soms meer te willen kunnen knallen tijdens live optredens. Dat is bij dit nummer zeker het geval. Zoals Kees zei: “Gewoon doorbeuken”. Roman bevestigde dat. De explosiviteit van het nummer werd vertaald in een bordje met daarop meerdere belevingen van biet, zeer expressief. “Er zit een goede biet in”, was daarbij de smakelijke inspirator voor een reeks woordspelingen over beat en biet die op zijn minst een bietje vermakelijk was. Hoezeer de mannen zich ook van hun beste rockkant laten horen in een nummer als dit, waren er ook twee nummers, Free Together en Unmistakeably Everything die in al hun smakelijke beleving een boodschap meegaven over de wereld en de kijk op het leven. Free Together vertelt over hoe er vaak beelden over anderen worden neergezet als onderdeel van onze dagelijks leven, terwijl we veel dichter bij ons zelf de mogelijkheid hebben om met elkaar iets van het leven te maken. Kijk naar wat je zelf kunt bijdragen aan het leven en bouw van daaruit aan een betere wereld.
Fraai culinair vormgegeven in een Yin Yang gerechtje was ook dit een smakelijke vertaling van het liedje. Unmistakeably Everything, niet het volgende nummer op het album maar wel eveneens een nummer met een levensbeschouwend karakter. Roman schreef het over verbondenheid met het universum, over hoe we als mensen verbonden zijn met het leven. Bijzonder dat hij het schreef terwijl het een moment was dat hij die verbondenheid anders ervoer. Misschien dat het nummer aantoont dat ook toen die verbondenheid er wel was? Ook dit nummer smakelijk getoonzet door de jonge koks. Die vertaling in gerechten met bijpassend wijn- of bierarrangement hadden ze bij alle nummers even origineel bedacht. Zeker een aanrader als je eens in de buurt van Nijmegen bent om te ervaren wat ze door de week culinair voor je kunnen betekenen.
Het stokje in de keuken werd voor het tiende en elfde nummer overgedragen aan de bakkers in opleiding. Die zorgden voor de nagerechten en friandises. Days Of Yore, een ballad over een gebroken hart waarin Merijn ziel en zaligheid aan de dag legt om de pijn uit zijn lijf te zingen met een band achter zich die dit nummer tot een absolute klassieker maken. De jonge bakkers vertaalden het in een bitterzoet dessert waarin een chocolade hart doorbroken werd met de hak van een elegante damesschoen. Beter had dit nummer zijn culinaire vertaling niet kunnen krijgen. Het fraaie Don’t Belong sloot de avond af, ook een nummer waarin liefde en de teloorgang ervan centraal stonden. Eveneens fraai vertaald, in friandises en koffie of thee voor de afronding.
Zo kwam er een einde aan een avond vol muzikale en culinaire beleving. We werden als bezoekers meegenomen in een culinaire en muzikale reis langs de elf nummers die het meer dan voortreffelijke Oscillation herbergt. Je kunt als band je albumpresentatie op vele manieren vormgeven. Als je dat dan doet, in een samenwerking met het onderwijs en op zo’n manier dat je anderen de kans geeft te schitteren, dan toon je je karakter in meer dan alleen je muziek. Het was een gedenkwaardige avond voor alle deelnemers eraan, waarbij zeker ook de inzet en kwaliteiten van de jonge bakkers, koks en bedienend team genoemd dienen te worden en natuurlijk ook de kwaliteiten van Navarone. Het was immers hun Oscillation dat de verbindende factor was op deze culinaire en muzikale reis. Een mooie beleving. De live presentatie in Doornroosje heeft een prachtig voorproefje gekregen.
Foto’s: T. Van Haandel, M.Hartenberg