De uitdagende kracht tot improvisatie van Mark Guiliana
We mogen gerust stellen dat de uit Jersey afkomstige Mark Guiliana de afgelopen jaren tot een van de allerbeste, zo niet de allerbeste, drummers van de jazz is uitgegroeid. Zijn expressieve, door echt alle denkbare muziekstijlen doorspekte, manier van drummen laat horen dat Guiliana zich internationaal laat beïnvloeden en vernieuwen tot een ware kunstvorm heeft verheven.
In een coffeebar dichtbij Time Square in hartje Manhattan moet Guiliana lachen als ik hem deze laatste tekststrofe voorleg. ‘Ik houd gewoonweg ontzettend van muziek, in alle genres. Het maakt mij niet uit of die oud of nieuw is. Ik laat me snel inspireren en probeer alle nieuwe ritmesoorten me gelijk eigen te maken. Mijn oorsprong ligt dan wel in de jazz, en daar ben ik heel erg diep ingedoken qua ritmestijlen, maar juist ook hiphop en electronic (van broken beats tot drum ‘n bass en dubstep) hebben mijn manier van spelen de laatste jaren optimaal beïnvloed’ vertelt Guiliana. ‘Juist omdat ik binnen veel verschillende gezelschappen, dus met steeds weer inspirerende andere muzikanten, speel wil ik mijn spel steeds ook weer nieuwe impulsen geven. Je blijven ontwikkelen als muzikant is binnen de coole New Yorkse jazzscene, vind ik, een vereiste. En met muzikanten als Jason Lindner, Avishai Cohen (zowel de bassist als de trompettist), Lionel Loueke, Gretchen Parlato en Meshell Ndegeocello is dat geen probleem natuurlijk (..lacht..). Met mijn eigen band Heernt en met Now vs Now, met pianist Jason Lindner en bassist Panagiotis Andreou, heb ik de grootste uitdaging. Het is wel heel grappig trouwens dat veel mensen me in Europa vooral kennen van mijn werk met Phronesis, de band van de Deense bassist Jasper Noiby. Ik heb Jasper, een geweldige muzikant en persoon, en Ivo (Neame, de pianist van de het trio) gewoonweg geholpen toen hun vaste drummer Anton Eger, uitviel. Juist in die periode hadden ze opnamen voor een live-album op de planning staan en daar ben ik dus onderdeel van geworden. Mijn werk met Phronesis was maar een paar weken maar dus wel voor de eeuwigheid vastgelegd’.
In het hart van zijn stad New York begon de samenwerking met Brad Mehldau. ‘Brad en ik kennen elkaar al lang, kwamen elkaar steeds weer tegen bij de diverse optredens in de stad. Aan de praat geraakt besloten we samen te gaan jammen in mijn kelderstudio in Jersey. Eigenlijk hoorden we op die eerste meeting gelijk al dat er een heel goede match was. Gewoon ons tweeën, Brad op allerlei keyboards en synthesizers en ik op drums en gebruik makend van allerhande electronica. Zo hebben we de afgelopen jaren steeds ongeveer 1x per jaar gejamd, puur ook omdat we allebei in drukke projecten zaten en onze afzonderlijke optredens vaak al heel lang van tevoren waren geboekt. We namen pas echt de tijd toen we vorig jaar tijd gepland hadden. De composities ontstonden vervolgens vanuit de ideeën van de eerdere jamsessies en nieuwe stukken groeiden daar vanuit de inspirerende sessies als vanzelf op aan. Inspiratie van Brad krijgen is absoluut geen probleem, hij is een absolute held van me. Brad vertelde mij dat dit andersom precies zo is. De naam Mehliana laat niet alleen de gelijkwaardigheid horen in aandeel binnen het project maar tevens een groot respect van Brad voor mijn aandeel. Want Brad is natuurlijk wel de grote naam binnen dit project.
Dat het proces van een album maken heel soepel verliep is duidelijk ‘De composities voor Mehliana zijn ook ontstaan vanuit een fijne ontdekkingstocht naar nieuwe muzikale mogelijkheden’ vertelt Guiliana. ‘Zeer zeker voor Brad en voor het grote publiek dat Brad puur van zijn piano solo en triowerk kent. Maar wat veel mensen vergeten is dat Brad eigenlijk met het geweldige Largo in 2002, onder leiding van de uitdagende producer Jon Brion, de jazzbakens al verzette naar een andere manier van pianospelen en hem introduceerde met een meer keyboard en synthesizer gedreven geluid. Die ‘nieuwe’ sound heeft heel veel jazzmuzikanten zeer beïnvloed om vervolgens meer met electronica te gaan werken’.