De Doctor is niet meer, Dr. John overleden.
Donderdag overleed Malcolm John Rebennack, de zanger en pianist uit New Orleans was vooral bekend als Dr. John The Night Tripper een aan een mysterieuze Voodoo medicijnman die in de 18de eeuw in Louisiana actief was, ontleent alter ego. Eind jaren zestig profileert hij zich met dat flamboyante imago en raspende stem op zijn eerste langspelers, opgebouwd met een unieke fusie van boogie-woogie, R&B, psychedelica aangelengd met de broeierige jazz en blues mix die uit in zijn thuishaven oppikt.
Dat gebeurt na een lange aanloop in The Crecsent City in de jaren vijftig. Nadat hij uit het kerkkoor gezet wordt besluit Rebennack zich na een ontmoeting met Professor Longhair toe te leggen op de muziek. De jonge snaak figureert als gitarist in plaatselijke bands in het clubcircuit van New Orleans, overdag bezoekt hij opnamesessies in Cosima Matsassa’ Studio. Matassa is de klankingenieur, die samen met Dave Bartholomew en later Allen Toussaint de krijtlijnen voor de specifieke New Orleans sound uitzet. Mac Rebbennack is later actief als producer en muzikant voor Toussaint, Art Neville, en Frankie Ford. Zelf scoort hij met Storm Warning een plaatselijk hitje.
Een schotwonde aan zijn ringvinger opgelopen tijdens een discussie bemoeilijkt het gitaarspelen en na enkele lessen van James Booker schakelt hij over op orgel. Na een drugsaffaire belandt Mac even in de gevangenis en wijkt daarna uit naar LA waar hij door Harold Battiste bij de legendarische Wrecking Crew geïntroduceerd wordt zo belandt hij op sessies van o.a. Aretha Franklin, Sonny & Cher en Zappa’s Morher’s Of Invention daarnaast zijn er talloze anonieme bijdragen.
In Californië ontkiemt zijn fascinatie voor de magische voodoo rituelen en die wordt samen met de eclectische muziek uit de bayou’s van Louisiana verwerkt op Gris Gris. De initiale muzikale trip van Dr. John The Nighttripper in 1968 komt tot stand met hulp van zijn oude vriend de producer en arrangeur Battiste. Een imponerend werkstuk met naast de ritmische ‘niemendalletjes’ als Jump Sturdy en het knappe, onverslijtbare Mama Roux meer uitgesponnen experimentele passages als de titelsong en de nog altijd lichtjes fantastische, bezwerende uitsmijter Walk On Gilded Splinters.
Het verrassingseffect is enigszins verdwenen, niettemin vormt de opvolger Babylon samen met Remedies en Sun Moon & Herbs een destijds schromelijke onderschatte trilogie. Het met uit The Crescent City afkomstige parels opgebouwde Dr. John’s Gumbo is een meer dan voortreffelijke ode aan de thuishaven New Orleans met naar Professor Longhair refererende tracks. Het door producer Allen Tousaint geregisseerde en door de funky beat van Meters ondersteunde In The Right Place bereikt het grote publiek in 1973. De supersterstatus wordt bevestigd met Triumvirate een muzikaal verbond met Mile Bloomfield en John Hammond. Het opnieuw met The Meters en Toussaint verwezenlijkte Desitively Bonnaroo sluit de Atco/Atlantic periode fraai af. In ‘76 prijkt Dr. John op de imposante gastenlist voor het afscheidsconcert van The Band.
Een intense samenwerking met Doc Pomus resulteert in een absoluut hoogtepunt, het in een langoureuze jazzsfeer badende City Lights en evenmin te onderschatten Tango Palace, eveneens met producer Tommy Lipma en Pomus tot stand gekomen situeren zich in het nachtelijke New York City. Na twee soloprojecten met uitsluitend wonderlijk pianowerk in het barrelhouse en boowoogie straatje keert Dr. John terug als raspende crooner naar de jaren twintig en dertig met klassiekers van Cole Porter en Duke Ellington en Makin’ Whoppee, het duet met Rickie Lee Jones is een voltreffer. Er volgen nog gelijkaardige projecten zoals Duke Elegant, een ode aan Duke Ellington en Johnny Mercer wordt geëerd met Mercernary.
Ondertussen blijft ‘de dokter’op het podium en in de studio opvallend actief met zijn trio Lower 911, het in de nasleep van orkaan Katrina uitgebrachte City That Care Forget en bovenal Tribal tonen een creatieve heropleving met hulp van Bobby Charles . Meer recent is het verbond met Dan Auerbach dat in het uiterst geslaagde Locked Down resulteert en na Ske Dat De Dat, een hommage aan Satch, Louis Armstrong herbergt. Enkele jaren geleden werd de muzikale ‘mojo’ van Dr. John en zijn verdienste als schatbewaarder van de muzikale erfenis van New Orleans nog eens uitvoerig gevierd met een concert waarop prominente figuren uit het rockcircuit en oudgedienden uit The Big Easy aantraden.
Dat is ondertussen vijf jaar geleden maar het is het laatste teken van leven dat we opvingen. Het ooit zo intense tourschema werd wat terug geschroefd en eind 2017 noodgedwongen volledig stopgezet. Een persoonlijke consultatie bij Dr.John zit er helaas niet meer in. Nauwelijks een week na het heengaan van Leon Redbone met wie hij nog samenwerkte wordt een hartaanval de 77-jarig muzikant uiteindelijk fataal, gelukkig kan het unieke, omvangrijke repertoire van de muzikale duizendpoot ook buiten zijn cabinet ten allen tijde geraadpleegd worden.