De Utrechtse rootsfolk- en rockband This Leo Sunrise bestaat al ruim 10 jaar en heeft opgetreden met gelijkgestemde acts zoals Bonnie Prince Billy en The Willard Grant Conspiracy. Toch is hun nationale bekendheid en daarbij behorende reputatie niet zo groot als je zou verwachten van een band met zo veel muzikale ervaring. De band heeft het meest van haar releases in eigen beheer uitgebracht en speelt net zo lief in huiskamers als concertzalen, zo lijkt.

Voor het uitbrengen van Do Not Always See werd het nieuwe Utrechtse label Tiny Room Records ingeschakeld, een thuishaven voor experimentele (pop)muziek en allerhande bevreemdende kunstzinnige uitspattingen. Eerder dit jaar bracht het label onder andere het nieuwe album van Lost Bear uit (met labeleigenaar Stefan Breuer op gitaar), genaamd Monkey Pop. De beangstigende, experimentele rock die op deze gelimiteerde casette/bandcamp release te horen valt behoort rotsvast in het lijstje van beste Nederlandse releases dit jaar.

Voor de muziek veranderd dit niet veel; een heldere, stevige productie zorgt ervoor dat de gitaren, bas, gortdroge drums, trieste viool en vertwijfeld klinkende vocalen goed duidelijk hun eigen plek in de mix hebben. Toch blijft er – weliswaar minder dan voorheen – een rafelig randje in de muziek bestaan, dat het geheel een rauw en intiem persoonlijke sfeer meegeeft. Een sfeer die eerder melancholisch is met een sprankje hoop. De band heeft zeker al eens schijnbaar uitzichtlozere, depressievere muziek geschreven, maar het moge duidelijk zijn dat ook Do Not Always See niet uitblinkt in feestvreugde. Een droge, bijna woestijnachtige desolaatheid kenmerkt het album dan ook. Grotendeels hiervoor verantwoordelijk is de kale benadering waarmee de liedjes worden opgebouwd. Opener Adam kent een zeer minimale opbouw van 2 minuten, voordat er ruimte wordt gemaakt voor donkere zang en een meer “gestructureerd” rockliedje, waarbij ook de gitaren en drums lekker tekeer gaan. Dat het ook bombastischer kan bewijst afsluiter Half Light, waarbij viool en trombone in eerste instantie nog een spookachtig duel voeren eindigt het lied met een duistere chaos, waarbij alles in elkaar lijkt te storten.

Zo is dit een album geworden waarbij het overbrengen van een desolate, spookachtige sfeer net zo belangrijk is als een stevig rockende uitbarsting. Het meer gestructureerde liedje wordt niet vergeten, maar is enkel een klein onderdeel van deze donkere reis. Prachtig!

Koop Do Not Always See hier!