×

Recensie

Alternative

06 juni 2019

The Cardigans

The Cardigans

Gran Turismo

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: Stockholm Records

Gran Turismo The Cardigans Alternative 4.5 The Cardigans – Gran Turismo Written in Music https://writteninmusic.com

Nog veel meer dan op The First Band On The Moon wil de Zweedse band het onschuldige imago van zich afschudden. Het effect van de filmbeelden bij Lovefool maakt vanuit MTV veel indruk. Deze media wordt doelbewust ingeschakeld om Gran Turismo te promoten. In de gewelddadige My Favorite Game roadmovie clip zien we een totaal andere Nina Persson. Gehavend met arm in verband staat ze symbool voor een meer stoerdere aanpak van The Cardigans. Gehuld in leer en met een vette tatoeage op haar arm heeft ze een heuse rockchick uitstraling. Haar boegbeeld rol bereikt hiermee een definitieve status. Met het stukken zwaardere geluid trekken gitarist Peter Svensson en bassist Magnus Sveningsson vanuit hun heavy metal verleden een dikke lijn naar deze bijzonder aangename vierde plaat van The Cardigans door.

De Gran Turismo sound is erg sterk door de elektronica beïnvloed. Al direct bij Paralyzed zijn het industriële breakbeats die de dromerige trance stem van Nina Persson wat meer karakter geven. Erase/Rewind sluit nog aardig aan bij The First Band On The Moon, en het mooie samenspel tussen drum en bas geeft het een lekkere dansbare sound. De lome verslavende zang van Nina Persson leent zich hier prima voor net als het akoestische gitaarwerk van Peter Svensson. De sobere clip staat met het donkere decor symbool voor het meer strakke stijlvolle geluid waarmee The Cardigans zich presenteert. Die ingetogenheid is zeker terug te vinden op het door zuigende kerkorgel gevormde Explode, waarbij de titel in kleine lieve muziekdruppeltjes wordt uitgebeeld.

De inleidende Starter drums geven Nina Persson de mogelijkheid om de song te introduceren. Steeds meer is zij de katalysator van de liedjes, en huppelt ze niet voornamelijk vrolijk op de door haar collega’s gelegde basis mee. De jaren zestig softpop maakt steeds meer voor broeierige triphop plaats. Dat ook Peter Svensson hier volledig in zijn element zit, bewijst hij met zijn smerige gitaarakkoorden. Daarmee is hij ook van dienst in het tegen de Amerikaanse gitaarrock aan liggende Hanging Around. Deze derde single doet het alleen in de Britse hitlijsten redelijk goed. Dat ze hier wel heel erg de vloer leeg vegen voor het op hetzelfde moment populaire Garbage zou juridisch de nodige problemen kunnen opleveren. Maar die laten simpelweg niks van zich horen, al wetende dat ze zelf ook niet geheel origineel te noemen zijn.

Higher mag de B-kant openen. De zoete dreampop laat alle ruimte voor de sensuele Nina Persson vrij, die voor dit prachtige rustmomentje zelfverzekerd aardig de hoogte in gaat. De Marvel Hill doemtonen geven het een mooi zwart randje waar de zangeres als een onbetrouwbare feeks bijna sprookjesachtig op lompe Dr. Martens doorheen wandelt. Het hoogtepunt is toch absoluut het belachelijke goede My Favourite Game. Na het rustige intro gaat het volledig los. Op de achtergrond geven vreemde demonische geluidjes het net wat extra geheimzinnigheid mee. De afwisseling van stevig rockwerk met trage passages werkt voortreffelijk. Met terugwerkende kracht staat dit keerpunt in de ontwikkeling van de band centraal. Het smoezelige imago zal niet meer terugkomen. Vanaf nu wordt Nina Persson als een echte vamp betiteld; passende tussen de sterke frontvrouwen van de jaren negentig.

Do You Believe mixt retro stampende discobeats met provocerende eind jaren negentig dance. Het Explode kerkorgel wordt weer tevoorschijn getoverd. De pijpen zwellen aan om onder begeleiding van de vocalen van Nina Persson tot een muzikaal orgasme te komen. Het nadruppelen van gitaar en bas verzorgt een passend eindspel. In het zalvende Junk of the Hearts creëren ze een prettige droomwereld, al komt ook hierbij de explosiviteit heerlijk in het rauwe slide gitaarspel vrij. De Nil spookpiano van is uit de loungebar van het The Shining hotel ontsnapt. The Cardigans lassen vervolgens een langere rustperiode in, waarbij ze voornamelijk samen met Tom Jones van zich laten horen in de geslaagde Talking Heads cover van Burning Down The House.

Kant A:

  1. Paralyzed
  2. Erase / Rewind
  3. Explode
  4. Starter
  5. Hanging Around

Kant B:

  1. Higher
  2. Marvel Hill
  3. My Favourite Game
  4. Do You Believe
  5. Junk of the Hearts
  6. Nil

Meer uit deze special

  1. Waarom wij van The Cardigans houden
  2. The Cardigans – Emmerdale
  3. The Cardigans – Life
  4. The Cardigans: De Zweedse start en de internationale toekomst
  5. The Cardigans – First Band On The Moon
  6. The Cardigans – Gran Turismo
  7. The Cardigans: Romeo and Juliet en de grote knal voorwaarts
  8. The Cardigans – Long Gone Before Daylight
  9. The Cardigans – Super Extra Gravity
  10. The Cardigans: Schoonspringend naar ‘t eind