×

Recensie

Alternative

24 februari 2019

The Beta Band

The Beta Band

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: Regal

The Beta Band The Beta Band Alternative 3.5 The Beta Band – The Beta Band Written in Music https://writteninmusic.com

De Britten staan veelal om hun goed getimede ietswat absurde humor bekend. Dit hoor je ook met regelmaat in hun muziek terug. The Beta Band Rap is zo’n vreemd voorbeeld. Een hoop muzikale ongein waar ze op een komische manier het ontstaan van de band vertellen. Je waant jezelf in een vooroorlogse pub waar toekomstige Korsakov patiënten dit klakkeloos meezingen. Heeft het enige inhoud? Zeker niet! Is dat dan belangrijk? Welnee! Het lo-fi gedeelte met slechte raps kan je niet anders zien als een goed geslaagde genre parodie. Zo ook de Elvis imitator die vervolgens probeert om deze Saturday Night karaoke tot een goed einde te brengen. De straalbezopen plaatselijke dorpsgek krijgt een mondharmonica toegestopt, welke hij vervolgens niet meer teruggeeft. En dit allemaal in een nummer. Toch hoop je niet dat dit nog negen tracks zo doorrammelt. Door het herhalende It’s Not Too Beautiful ritme vermoedt je dit in eerste instantie wel. Dan is de spacende experimentele zang hier een mooie verwelkoming. De kakafonie van oorlogssoundtracks of andere groots opgezette films voegt weinig toe, maar stoort ook weer niet. Het is wel allemaal te langdradig, en ik betwijfel of ik dit als iets serieus moet ervaren. Het is een lange trip, welke naar de grote jaren zestig acts knipoogt waar men door drugs consumptie de weg aardig kwijt raakt. Met in de hoofdrol een verdwaasde Sergeant Pepper die op een kinderboerderij de geitjes voert.

Simple Boy is een kort liedje, ondergesteund door een enkele bastoon en net zo minimale elektronische hi-hats. Round The Bend is het toppunt van totale verveling. Een grote plannen verslaglegging, maar daadwerkelijk niet verder komen dan de plaatselijke supermarkt komen om drank en eten in te slaan, en thuis uit verveling een plaat draaien. Teksten welke je vroeger als geniaal betitelde worden hier door kleine aanpassingen als heuse draken weggezet. Dat ze weldegelijk muzikaal tot iets in staat zijn blijkt uit het drumwerk en het lekkere aanvullende orgeltje. Vervolgens gooien ze dat weer totaal opzij en gaan ze ongeorganiseerd verder. De diep vervormde Dance O’Er the Border zang trapt in de jaren zeventig af. Disco Rules, en de P-Funk grootheden murmelen hier wat doorheen. Go With The Flow. Ondanks dat de juiste samplers wel aanwezig zijn loopt het ritmisch voor geen meter. Het lachwekkende gefluit en de beatbox maken het helemaal af.

Brokenupadingdong heeft lekkere sterke opbouwende percussie. Mooie dromerig opbouw en hierdoor zit het in de lijn van het 1990 Madchester gebeuren. Maar The Beta Band zou The Beta Band niet zijn als ze hier niet op het laatst nog een rommelig einde aan toevoegen. Dat ze ook in staat zijn om goed te spelen, dat weet je ondertussen wel, maar ze doen er echt alles aan om zich niet serieus te presenteren. Er wordt in Number 15 flink met psychedelica, dub en Caribische instrumenten gestoeid. Een song welke over een niet houdbare relatie vol met kleine irritaties handelt, die uiteindelijk groot uitvallen. De opbouw naar het ritmische sterke Smiling is typisch jaren negentig werk. We stappen hier in de magische wereld van Feel Good dance binnen, met goedkeurend jatwerk van collega’s. Misschien is het wel omdat ze hierin niemand vergeten, dat men het The Beta Band vergeeft. Het komt allemaal zo onschuldig en goed bedoeld over.

The Hard One neemt Totally Eclipse Of The Heart van Bonnie Tyler onderhanden. Met de nodige bliepjes trippen we naar de jaren tachtig terug. De diva zelf zal zich hier niet zo druk over maken. Het levert in ieder geval nog genoeg zakgeld op om haarlak voor haar kenmerkende haardos te kopen. Vervolgens worden alle elektronica mogelijkheden getest, en gaan we ongestoord met de nodige prima passende The Beatles invloeden verder. Zelfs componist Jim Steinman doet niet moeilijk over het elementengebruik van de track, dat scheelt uiteraard ook een hoop rompslomp. Overrompeld in effectenbehang gaat The Cow’s Wrong net niet kopje onder. Het heeft zelfs een serieuze ondertoon, al is die zekerheid bij The Beta Band nooit gegarandeerd. Ze schudden met hun debuut de Britse muziekscene wakker, en leggen de nadruk op het feit dat in een band spelen vooral leuk moet zijn.

Deze Edinburghse Schotten hebben lak aan alle muzikale regeltjes, en doen gewoon waar ze zin in hebben. Juist dit gebrek aan structuur werkt erg in hun voordeel. Zelfs serieuze collega’s bejubelen deze aanpak. De langdradigheid en het oeverloos ploeteren heeft zeker zijn charme, maar begint ook in het nadeel te werken. Met wat minder tijdsverspilling heeft deze gimmick nog meer effect.



  1. The Beta Band Rap
  2. It's Not Too Beautiful
  3. Simple Boy
  4. Round The Bend
  5. Dance O'er The Border
  6. Broken Up Adingdong
  7. Number 15
  8. Smiling
  9. The Hard One
  10. The Cow's Wrong