In de afgelopen jaren heeft er geen band het geluid uit de donkere dagen van de vroege jaren 80 zo goed weten te vatten als Savages uit Londen. Hun debuutalbum Silence Yourself is even intrigerend als ijzersterk.

Waar vele bands in de afgelopen jaren het geluid van toonaangevende (new wave) bands als Joy Division, Echo & Bunnymen en The Sound slim wisten om te bouwen tot een soort van eigen sound heeft er eigenlijk geen band eerder zo volslagen eigen geklonken als Savages. Een knappe prestatie omdat de sound van de band dan wel in de new wave ligt en de zang van Jehnny Beth enige vergelijking vertoont met new wave icoon Siouxie maar de band op hun debuut, in een turbulente mix van stijlen, de new wave opnieuw uitvind. Op een manier zoals The Strokes op hun debuut Is This It? de New York punk sound opnieuw uitvonden.

Het ‘all female’ Savages is ook nog eens een geweldig musicerende band. Gelijk vanaf het moment dat in openingstrack Shut Up de in-your-face bas (Ayse Hassan) de speakers insluipt en de drums (Fay Milton) en gitaren (Gemma Thompson) en de zang (Jehnny Beth) invallen weet je dat Silence Yourself een enerverende rit gaat worden. Haakse aan punk refererende gitaarpartijen, die dan weer in een heelrijke galm dan weer gelardeerd worden met aan Thurston Moore refererende geluidsexplosies, intervallen die baden in echo, de pompende ritmesectie, de macabere, donkere sfeer, de uitbundige vocalen en de alles verslindende drive geven Silence Yourself een opzienbarende overtuigingskracht mee.

Dat Savages absoluut de band van dit moment is wordt met elke song op hun debuut meer duidelijk. Luister alleen al naar die monsterriff van Strife en je bent verkocht. Hetzelfde geldt voor de killerriff van She Will. Maar ook het door merg en been gaande gitaarwerk op Waiting For a Sign, de power van songs als Husbands (de eerste single die de band uitbracht), I Am Here, No Face en 2 minuten wervelwind Hit Me zijn overweldigend. De rest van het album is qua songs al net zo indrukwekkend. Het knappe is dat binnen het herkenbare geluid van de new wave Savages hun eigen toon weet te vinden en de sound van de band wel degelijk meer is dan een opstapeling van goede ideeen en sounds uit het verleden. De briljante productie van het duo Johnny Hostile en Rodaidh McDonald geeft Silence Yourself power en diepte mee.

Silence Yourself is een belachelijk goed debuut! Een album om volledig in opgezogen te worden en je verdere leven te koesteren.

(Foto: Richard Dumas)