Moon Duo brengt je in een trance en dat doet het tweetal uit San Francisco met relatief eenvoudige middelen: drumcomputer, orgeltje en gitaar. Nu is de gitaar van Erik Johnson (ook bekend van Wooden Shjips) wel een met fuzz doordrenkte duivel die het liefst nachtenlang zou doorgieren. Vandaar ook de trance. Het retro-orgelgeluid van Sanae Yamada bestaat daarentegen uit simpele lijntjes en de beats komen uit een doos. Nee, het is vooral het snarengeweld dat Moon Duo interessant maakt.

Vocalen zijn relatief spaarzaam maar voegen net even het juiste poppy element toe, als is poppy hier niet echt het juiste woord. In de primitieve maar prima elektrorock van het titelnummer waart de geest van Suicide rond. Moon Duo maakt psychedelische krautrock, bezwerende grotestadsmuziek met een donkere rand. Niet voor niets toog het tweetal voor de opnamen van Mazes naar Berlijn.

Scars is een mildere track en leunt meer op atmosferische gitaareffecten dan op noise. Dat betekent wel dat de aandacht wat verslapt. En dat gebeurt bij meer tracks op Mazes. Moon Duo gaat wat minder voor drone dan voorheen en helt op dit album wat over naar ‘conventionelere’ composities. When You Cut is relatief catchy en kent een goede drive. Dit nummer mag echter best onder de vier minuten blijven. Zo zijn er meer tracks die net even te veel doordreinen. Moon Duo lijkt soms op twee gedachten te hinken.

Met tracks als Fallout steekt de band het legendarische Spacemen 3 naar de kroon en het afsluitende, zeven minuten durende Goners doet verlangen naar oud werk van Wipers. Mazes is een plaat die zeker zijn momenten van pure opwinding kent. Psychedelische krautrock, drones en white noise, dat hoeft niet per se dertig of veertig jaar oud te zijn. Moon Duo houdt dat vuur ook in 2011 aardig brandend.