The Moon And The Melodies kwam tot stand nadat 4AD-baas Ivo Watts door de BBC was benaderd voor het maken van een tv-programma over muzikanten uit verschillende muziekgenres. Zodoende kwamen de bandleden van Cocteau Twins in contact met Harold Budd, de Amerikaanse jazzcomponist die zich veel bezighield met ambient en minimal en die in de jaren zeventig met Brian Eno had samengewerkt. Het BBC-programma zou uiteindelijk nooit van de grond komen maar de betrokken muzikanten rondden samen wel een album af met een aantal interessante composities.

Sea, Swallow Me was de treffende getitelde, dobberende openingstrack die later ook door Cocteau Twins het podium opgetrokken zou worden. Liz Frasers zang kende een paar verrassende wendingen die de song bij vlagen intens maakten. De piano van Harold Budd nestelde zich met speels gemak in deze mooie song die tot de hoogtepunten van The Moon And The Melodies behoorde.

She Will Destroy You sloot wellicht nog het meest aan bij het materiaal dat Cocteau Twins in 1985 had uitgebracht. Hier leek de rol van Harold Budd kleiner te zijn geweest. Bloody And Blunt klonk echter als een onderwater-instrumental van Cocteau Twins. Hier was de hand van Budd weer sterker waarneembaar. Fraai waren de meditatieve klanken van Memory Gongs, met die typische bewerkte piano over waaierende synths. Op Why Do You Love me domineerden ondefinieerbare, helende klanken met een zachtjes scheurende gitaar in de verte. Het ruim zeven minuten durende The Ghost Has No Home liet fraaie, bijna minimale muziek horen, met een ontegenzeggelijk continentaal tintje.

Harold Budd zei over de samenwerking: ‘As musicians, I found them immensely interesting people to work with. And in spite of my inclination to work alone, it’s great to get into the studio with someone else and pick each other’s brains—very satisfying.’ Op een paar momenten klonk The Moon And The Melodies als een echte samenwerking en ontstond er iets nieuws. Over het algemeen bood dit aangename album echter niet meer dan de som der delen. Dat nam niet weg dat de samenwerking tussen Cocteau Twins en Harold Budd een mooie plaat had opgeleverd met onder de acht nummers een paar nieuwe aanwinsten voor Cocteau Twins-fans.

Officiële releasedatum: 10 – 12 – 1986