Met het ijzersterke Brutaal, zijn tweede album binnen een jaar, maakt Zwangere Guy duidelijk geen tijd voor bullshit te hebben. De teksten vloeien uit zijn pen (hoewel hij zelf zegt dat nauwelijks meer te doen omdat hij niet meer weet hoe dat gaat…) en Brutaal klinkt als de soundtrack van zijn leven. Waar Wie is Guy? dit voorjaar de grote echte kennismaking was is Brutaal de reactie. Onverdroten, ongepolijst, weerbarstig en uitermate opwindend.

De beats, samples en sfeer zijn op Brutaal net zo loom en prachtig als op doorbraak Wie is Guy? zodat de teksten nog harder binnenkomen. Gorik van Oudheusden , de ware naam van Zwangere Guy (ZG), is er niet de man naar om zich in te houden. Zijn hart ligt op zijn tong en nog meer dan op zijn doorbraak tweede bewijst hij op Brutaal als tekstschrijver fascinerend door te groeien. Zijn drive maakt hij in de beginregels van de geweldige albumopener Grijze Zone duidelijk: ‘Ik kan amper nog ontbijten, ben van ’s ochtends aan het schrijven. ’s Avond laat bezwijken, wil mij altijd zwaar bewijzen’.

Nog sterker is daarna het tweeluik Waarom en Daarom. Waarom als samenvatting van vragen die hij het afgelopen jaar door fans en vrienden gesteld kreeg, Van ‘Waarom Guy, waarom Zwanger, Waarom werd ge zanger, Hoe komt het dat ge zo zijt veranderd?’ tot het heftige ‘Beter Leven was het beste da ge schreef; kunt ge die herschrijven voor de b-day van mijn neef? School was niks voor hem, maar hij zat op dezelfde wave. Gorik laat iets weten wanneer dat ge dit hier leest’. Fuck. ‘Ik weet dat dit echt moeilijk ligt. Mijn broer pleegde net zelfmoord, maar uw plaat hield hem in evenwicht. ZG, please, komt ge langs op de begrafenis? Misschien kunt ge iets rappen rond de 8 en na de avondmis’. De tekst hakt er flink in weer. De last op zijn schouders.

In Daarom beantwoordt hij veel, persoonlijk en open. Zelfs over die laatste heftige vraag die hem gesteld werd. ‘Sorry bro, dit was hard om aan te horen. Had ik u broer gekend dan was ik zeker afgekomen. Willen spelen op een uitvaart kan ik niet zomaar op antwoorden. Verdriet is een gevoel en valt niet zomaar te verwoorden’. Pure poëzie.

Drie tracks die een briljante opening vormen van een wederom ijzersterk album. Natuurlijk is Brussel wederom het middelpunt. Hij houdt van de stad in al zijn vezels maar is net zo goed superkritisch (‘Brussel de stad waar dat al jaren niets meer lukt, niks is hier nog gratis en ’t systeem vaak te corrupt’) net als over zijn omgeving en zichzelf. Zwangere Guy als de grote vragensteller over zichzelf.

Veel te veel goede tracks op Brutaal ook weer. Gutterlijfstijl, Guttengang en het reeds eerder uitgekomen Niemand zijn onvervalste ZG-klassiekers. Spekglad met zijn aan DJ Shadow herinnerende beats en samples is ronduit indrukwekkend. Ook Ellenbogenberg met Sticks en het door een heerlijke jazzy trompet opgesierde Sideshow Bob zijn van dezelfde uitzonderlijke klasse.

Hoewel ZG zich op Brutaal naast Sticks laat omringen door vrienden Peet (Le 77), Narco Polo, Blu Samu, Yseult, Fat Windjacks en de mannen van Stikstof (het collectief waar vandaan hij ontsprong) draait Brutaal echt om ZG. Zijn teksten zijn geweldig en constant een fascinerende ontdekkingstocht. De enige die daar echt wat aan toe kan voegen is, net als op Wie is Guy? levensfilosoof Dirk de Wachter met een vlijmscherp betoog over succes en de onzin.

Zwangere Guy is een denker en durft zich uit te spreken. ‘Ge kunt pissen op het syteem of ge kunt er iets aan doen. Ik zal vechten voor m’n rechten, als ik iets doe dan doet ik het goe’ klinkt het gelijk in de openingstrack en de rest van Brutaal is dat niet anders. In en tijd waarin een ieder doodsbang is over wat eenieder van hem of haar vindt (a-social media) neemt Zwangere Guy bepaald geen blad voor de mond. Wat houden wij daar toch van. 2019 is zonder twijfel het jaar van Zwangere Guy. Hulde voor Brutaal.