Was vroeger écht alles beter? Natuurlijk niet. Maar bewezen formules verloochenen zichzelf niet. Geen wonder dat moderne musici graag uit oude vaatjes tappen. Kijk eens naar de allergrootste hits van de afgelopen jaren. Uptown Funk? Volledig uit de jaren tachtig naar het nu getrokken. Get Lucky? Idem, maar dan vanuit de seventies. Het album 1989 van Taylor Swift knipoogt ook ondubbelzinnig naar het muzikale jaar uit de titel. Maakt die retrotrend dan direct dat de muziek slecht is? Zeker niet. Als gezegd, een bewezen formule verloochent zich niet.

Een genre dat nog niet naar het ‘nu’ is getild, was van die perfect geproduceerde seventies westcoastpop. Zalvende melodieën, prachtige arrangementen, puntige koortjes. Je kent het wel. Young Gun Silver Fox’ album West End Coast is in dat gat gesprongen. Het is daardoor geen album dat muziekhistorisch de originaliteitprijs gaat winnen. Maar verdorie, wat hebben Andy Platts (Mamas Gun) en Shawn Lee in dit samenwerkingsverband een album afgeleverd waarbinnen zij het geluid van die typisch Amerikaanse popmuziek perfect weten te vangen. Nog knapper is dat ze dat goeddeels met zijn tweeën hebben gedaan.

Niet eens vanuit Amerika overigens, gewoon vanuit het Verenigd Koninkrijk. Daar zit dan ook meteen de woordspeling uit de albumtitel in verpakt, uiteraard. Want hoewel dit een typische west coast-plaat is, kwam deze geheel in de buurt van het Londense West End tot stand. Dat hoor je er nergens vanaf. Opener You Can Feel It neemt je direct mee naar een zonnige plek waar je met het dak open op een zwoele zomerse dag over een snelweg zoeft. Muzikaal hoor je invloeden van America, Steely Dan of Doobie Brothers terug, maar nergens vervalt Young Gun Silver Fox in plagiaat en het eigen stempel is er vanaf die opener daadwerkelijk.

Dat eigen stempel zit ‘m goeddeels in de teksten, die erg fraai zijn. Maar ook in een frisse productionele benadering, die de tracks ondanks de niet te zuinige invloeden uit een ver verleden ook stevig in het hier en nu houden. Die benadering geldt voor het volledige album. Je krijgt zeker in het begin van West End Coast het gevoel dat artiesten als Todd Rundgren, Chicago, ELO en al die andere seventies-giganten tijdens het opnameproces over de schouders van Platts en Lee hebben meegekeken en goedkeurend knikten. Want de twee muzikanten tonen zich op perfect geproduceerde tracks als Emilia en Better als oprechte en bevlogen erfgenamen.

Vanaf Distance Between Us en (vooral) See Me Slumber komt er ook een flinke dosis funkpop en soul doorheen geglipt. In die meer funky tracks hoor je artiesten als Earth, Wind & Fire en de jaren ’70 Michael Jackson echoën, maar ook hier geldt dat Young Gun Silver Fox sterk en origineel genoeg is om het geluid en de sfeer perfect te vangen, maar er toch iets heel eigens van te maken. Na het mijmerende en af en toe breed uitwaaiende Long Way Back, dat al luisterend voelt als het kijken naar een ondergaande zon, blijf je als luisteraar heerlijk rozig achter.

Dan resteert weer de vraag of vroeger alles beter was. Nee! West End Coast van Young Gun Silver Fox is er ontegenzeggelijk eentje in de categorie ‘zo maken ze ze niet meer’, maar bewijst tevens dat men anno 2015 nog steeds een prachtig album kan maken in een genre dat lange tijd door hedendaagse artiesten is genegeerd. West End Coast is er eentje die doet realiseren dat je dit soort perfect uitgevoerde pop zonder het te weten enorm hebt gemist.

Young Gun Silver Fox – West End Coast

1. You Can Feel It
2. Emilia
3. Better
4. Distance Between Us
5. See Me Slumber
6. In My Pocket
7. So Bad
8. Spiral
9. Saturday
10. Long Way Back