Libertad is na Romance & Yasmin (2004), La Juderia (2005), Mano Suave (2007) en Sentir (2009) alweer het vijfde album van Yasmin Levy. Al sinds jaar en dag vertolkt zij Ladino-songs, nummers van en in de (haast met uitsterven bedreigde) taal van Sefardische joden uit Spanje, die in 1492 uit het land werden verdreven. Haar moeder, Kochava, zong eveneens in Ladino en haar, in Turkije geboren, vader werd ten tijde van het uitroepen van de staat Israël hoofd van de Ladino-afdeling van het nationale radiostation. Met haar eigen werk borduurt ze als het ware voort op de door haar ouders ingezette koers.

Toch ziet Yasmin zichzelf steeds meer als een zangeres van wereldmuziek en ze trekt het graag breder dan de pure Ladino-stijl. Naast de immer aanwezige fraaie Ladino-songs zingt ze zingt namelijk ook in het Spaans en op Libertad is de muziek een spannende blend van zowel Turkse en Perzische muziek, Flamenco en Ladino.

Sleuteltrack op Libertad, dat na de geboorte van haar zoon vorig jaar staat voor een geheel nieuwe fase in haar leven en in haar muziek, is het Farsi/Perzische nummer Soghati, dat op het album de naam Recuerdo (Soghati) heeft meegekregen. Yasmin hoorde dit nummer voor het eerst toen ze 8 jaar oud was op een cassetteband van haar moeder. Toen deze band vervolgens kwijt raakte, heeft ze maar liefst 25 jaar gezocht naar dit nummer. Dankzij een Iraanse chauffeur vond zij ten tijde van haar vorige album Sentir het nummer terug. Daarna heeft Yasmin nog een jaar gezocht naar de oorspronkelijke tekst van het nummer, die haar uiteindelijk bereikte via iemand van het Amerikaanse Perzische Servicebureau, die haar in Washington DC interviewde. Yasmin graaft ook in het nummer zelf diep en vindt de bijpassende, weemoedige, donkere emoties in deze uitstekend opgebouwde song die zich dankzij prima percussie-werk en Arabische klanken ontpopt tot een nummer voor een langzame buikdans.

‘ Ik ben een vrolijk persoon maar creëer pas echt dankzij droefheid’ aldus de in december 37-jaar wordende zangeres. En ook op Libertad is het weer regelmatig deze droefheid die haar inspireert om het beste uit zichzelf te halen. En ondanks het feit dat veel van de teksten weer bol staan van liefdesleed klinkt er op de achtergrond altijd een hoopvolle echo die een positieve stem laat horen en blijft streven naar verbroederingen van mensen en volken. De sfeerrijke arrangementen, met regelmatig een heerlijke Flamenco-omlijsting, spannende percussie en de vaak getergd doch fraai klinkende stem van Yasmin Levy, houden de aandacht de volledige twaalf nummers vast. Haar nieuwe, hervonden vrijheid heeft Yasmin duidelijk geïnspireerd en dat levert zowel hartverscheurende klanken op als fraaie Arabische melodielijnen, waardoor je je soms waant in één van de sprookjes van 1001 nacht en dat is op zijn minst een groot compliment waard.