In 2018 hoorden we voor de laatste keer nieuwe klanken van Xavier Rudd, op zijn album Storm Boy. Altijd een fijne verrassing als hij met zijn warme stem, zijn bevlogen teksten, authentieke instrumentatie ons verrast met nieuwe muziek. Jan Juc Moon, zijn jongste album, dat morgen verschijnt, is op die regel geen uitzondering.

Het album opent met I Am Eagle, een warme mengeling van de taal van de oorspronkelijke bewoners van Australië, een fijn reggae basloopje, de yidaki die Xavier als de beste bespeelt en heerlijke samenzang met daarbij orgelklanken en percussie. Zo horen we Xavier graag. Spiritueel en aansprekend en vooral binnen komend. Je voelt aan zijn muziek hoe generaties en continenten even makkelijk doorkruist en met elkaar verbonden worden.

Het titelnummer volgt dan en dat is voor een belangrijk deel Xavier met akoestische gitaar. Maar luister goed en je hoort dat er veel meer gebeurt. Wederom elektronica, in schril contrast met de akoestische gitaar zeker als in de productie de mix anders zou zijn ingezet. Nu werkt de elektronica juist ook als een soort percussie. Mooi gevonden en het werkt. Dat heeft hij wel in zijn vingers. Ja, Xavier zou zelfs een liedje over het volgen van de zon tot een succes kunnen maken. Om maar iets te noemen.
Het titelnummer was al mooi, dan volgt Stoney Creek.

Het kent al net zo’n loopje kent als Follow The Sun. Al eerder uitgebracht en, zoals je hierboven kunt horen en zien, ook a capella zeer te genieten. Een fijn klein lied.

Daarover gesproken, hoe mooi is Great Divine dat kleiner nog is en dat zich van een erg mooie melodie weet verzekerd. Piano, gitaar en uiteindelijk verfijnde percussie erbij maken het uiteindelijk bijna cinematografisch. Een mooie spanningsboog en je kunt je al bijna voorstellen dat dit live tot in elke vezel gevoeld gaat worden. Bijna trance achtig eindigt het nummer uiteindelijk weer klein. Mooi geschreven door Xavier en met wegebbend geluid neergezet.

Dan is het tijd voor een hit in de dop, Ball And Chain.

Ook al eerder uitgebracht als voorloper van het album en wat heeft dit nummer een fijne swing. Reggae basloopje, heerlijk orgel, de sturende zang van Xavier over de rechten van de oorspronkelijke bewoners van Australië en de erkenning daarvan door de afstammelingen van de kolonisten uit Europa. Samen met rapper J-Milla gezongen, is het een erg lekker nummer om de lente binnen te laten en tegelijkertijd stil te staan bij deze maatschappelijke kwestie.

We Deserve To Dream is weer een mooi klein nummer dat gedragen wordt door de akoestische gitaar. De stem van Xavier min of meer ook ingezet als instrument. En dat werkt goed. In The Window blijft dat kleine. Xavier heeft niet veel nodig om mooie nummers te maken. Dit luistert ook gewoonweg fijn. Stiekem gebeurt er ook nog wel het een en ander op de achtergrond. Verdient dus ook wel om met hoofdtelefoon geluisterd te worden.

Dat wil je jezelf ook wel gunnen bij Slidin Down A Rainbow. Dat is een nummer met kinderkoor, de nodige percussie, de yidaki en het klinkt best trippy. Ook dit kan live een kraker van jewelste zijn. Het laat in elk geval horen dat Xavier niet voor één gat te vangen is.

Dawn To Dusk is een erg mooi gezongen nummer. Om er stil van te worden. Het is vooral luisteren naar Xavier’s stem en de heel subtiele gitaarklanken.

Ondergaan, luisteren, genieten. Dat is in feite de boodschap die past bij het hele album. Als je Xavier al kent, dan is dit een heel fijn album. Ken je hem niet, dan is dit een prima start. Een mooie afwisseling in nummers, soms wat kleiner, soms wat toegankelijker, maar nimmer een kniebuiging per se voor het succes. Veel meer liedjes die zo tot Xavier komen. Meerdere pareltjes vind je gewoon op dit album. En er zitten er ook nog bij de laatste paar op het album. Ondergaan, luisteren, genieten. Erg mooie langspeler van deze multi-instrumentalist en singer-songwriter! Wil je op de dag vóór de release al nummers ervan live horen, nog voor Xavier ons land in het najaar bezoekt? Klik dan hier.