×

Recensie

Jazz

24 februari 2009

Wouter Hamel

Nobody's Tune

Geschreven door: Dick Hovenga

Uitgebracht door: Dox

Nobody's Tune Wouter Hamel Jazz 4 Wouter Hamel – Nobody’s Tune Written in Music https://writteninmusic.com

Met het succes van zijn debuutalbum Hamel werd de jonge Nederlandse singer-songwriter Wouter gelijk een grote en zeer geliefde ster. Met zijn prima tweede album Nobodys Tune zal hij alleen nog maar bekender en beroemder gaan worden.

In de anderhalf jaar tusen het verschijnen van het debuut Hamel en het nieuwe album Nobodys Tune was Wouter Hamel veelvuldig op tv te zien en veel op de radio te horen. Eigenlijk ongelooflijk voor een Nederlandse artiest en vooral ook omdat Wouter Hamel niet zozeer binnen de gemakzuchtige pop valt die doorgaans te zien en te horen is. Daar zijn, zijn composities te scherp, eigenzinnig en zijn stem te jazzy en soulful voor.

Maar door de tv en radio optredens begonnen vervolgens zijn optredens uit te verkopen en stond hij steeds optimaal in de belangstelling. Gelukkig heeft al die aandacht er niet toe geleid dat zijn tweede album een te snelle en voorspelbare opvolger van dat debuut zou gaan worden.

Samen met producer Benny Sings nam Wouter, vanaf de zomer van 2008, in verschillende sessies songs op waarbij uiteindelijk de meeste songs uit de laatste sessies zijn voorkeur kregen. Ditmaal vanuit de piano en niet de gitaar geschreven, klinken de songs daadwerkelijk anders dan op zijn debuutalbum. Rijker. En waar zijn songs voorheen, als een soort van hipheid, onder jazz werden geschaard klinken ze nu wel degelijk als pop. Maar dan wel met een hoofdletter P. En waar zijn stem de souplesse van de jazz wel degelijk kenmerkt heeft hij op het nieuwe album meer diepte, kracht en emotie gevonden. Het maakt alle songs van dit nieuwe album nog meer de moeite waard als op het debuut.

Als songschrijver heeft hij meer dan op het debuut een link naar de composities van Paddy McAloon (Prefab Sprout) en Rufus Wainwright, maar hij weet deze invloeden steeds fraai te verwerken in zijn eigen stijl. Het erg mooie Tiny Town begint bijvoorbeeld als een fraaie onuitgebrachte Wainwright track maar ontvouwd zich daarna als een onmiskenbare Hamel compositie. Hamel maakt met zijn nieuwe album als songschrijver een grote groei door. Met het prachtige titelnummer of een song als Quite The Disguise als prima voorbeelden. En met een herkenbare Hamel openingstrack als One More Time On The Merry Go-Around zit het ook qua hits gebakken. Belangrijke spil binnen dit nieuwe Hamel album is ook deze keer Benny Sings. Hij brengt lucht en humor binnen de arrangementen die deze keer wat dieper en gelaagder klinken. Wouter Hamel is met Nobodys Tune na Nederland en Japan, waar hij een ware poster geworden is, optimaal klaar om de rest van de wereld te gaan veroveren.



  1. March, April, May