×

Recensie

Rock

09 december 2022

Working Men's Club

Fear Fear

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: Heavenly

Fear Fear Working Men's Club Rock 4.5 Working Men’s Club – Fear Fear Written in Music https://writteninmusic.com

So tonight I’m gonna party like it’s 1999. Nou, in het geval van Working Men’s Club mag je hier gerust nog wel ruim tien jaar van af troggelen. Dat decadente gevoel beheerst Fear Fear, het tweede voltooide albumwerkstuk van deze net als The Lounge Society uit West Yorkshire afkomstige jonge antihelden band. De wereld staat aan de rand van de afgrond, en Fear Fear is die springende aardverschuiving welke de hedendaagse lockdown angstcultuur in zijn greep houdt. Het Madchester van 1990, maar dan vooral met een dikke markeerstreep dwars door die vetgedrukte gekte heen. De Haçienda Madchester community is het working class antwoord op de excentrieke Londense New Romantic The Blitz clubscene personages, waarbij het uiterlijke vertoon slechts bijzaak is. Geharde 24 Hour Party People, de nadruk verlegt zich van het retro cocaïne egocentrisme naar de nieuwe collectieve XTC subcultuur.

Dance, dance, dance, dance, dance, to the radio

Dansen totdat je erbij neervalt, en juist doormiddel van drugs op dat moment die grens nogmaals opstuwen en verleggen. Voorkom een zenuwinzinking, bevecht die innerlijke kwaadwilligheid en zoek het duistere nachtleven op. Het chemische proces wat het angstzweethormoon cortisol euforisch in het adrenaline danszweet omzet. De Fear Fear titelstuk figuranten zijn de excentrieke buitenbeentjes die met hun wellustige gedachtegang in de anonieme danceclubs een podium opeisen. Lugubere regenjas exhibitionisten die je in het holst van de nacht mijdt, maar waarmee je amicaal nietsvermoedend op de dansvloer helemaal los gaat.

You reap for pity
As you sing your ditties
Your breath distracts me
But your corpse is pretty
I’ll burn your virtual raincoat
And your token gestures
Your brain’s a minefield
Full of missing letters

Inpluggen en spelen maar! 19 trapt als een haperende stoorzender af. Amper een fractie van een seconde nadat je overweegt om de boxen na te kijken, nemen de dancebeats het over. 19 is het breakpunt tussen het claustrofobische beklemmende Joy Division geluid en de gedwongen overtocht naar de New Order movement. Fear Fear is een herbeleving van dat tijdperk, Working Men’s Club neemt het invloedrijke New Order en uiteraard ook het naargeestige Joy Division baanwerk hierbij als ijkpunt. A Means To An End. Working Men’s Club gaat tot het uiterste om de ingedutte wereld wakker te schudden, Fear Fear is de overtreffende trap van het gelijknamige Working Men’s Club debuut.

I see a ship in the harbor
I can and shall obey
But if it wasn’t for your misfortunes
I’d be a heavenly person today

Grijsdenker Syd Minsky-Sargeant is in het bezit van die gedesillusioneerde koude lagedrukgebied grilligheid welke de kilte in zijn ijzige twijfelgesproken voordracht bepaalt. Het leven is een kromgetrokken neergaande spiraal. Zonder een escape kanskaart balanceer je binnen ingekapselde uitersten. Het immense aanbod van gitaargerichte postpunkbands heeft een verstikkende uitwerking op hem, waardoor hij zelf de elektronische lijnen van het debuut op papier schets. Syd Minsky-Sargeant kiest voor een doordachte koerswijziging en gooit de overige bandleden ideologie overboord om zijn eigen masterplan te voltooien. Die eersteling wordt nog hulpeloos de wereld in geworpen, maar kijkt nu op Fear Fear zelfverzekerd doelbewust om hem heen. Syd Minsky-Sargeant vertikt het om in die commerciële zelfmoord valkuil te belanden, bevaart zijn eigen golven, ook al eindigen deze in een uitzichtloze deprimerende diepte.

Endless depression, it’s time
Suicide is yours when the money is mine

Wat krijg je als je een veelzijdig kleurenpalet eindeloos door elkaar mengt? Precies, een modderige zwarte substantie. Rondspokende geestverschijningen bewieroken de Britpop echo’s die het morbide Widow opeisen. Militante Electric Body Music uitspattingen in een afgebakend speelveld van grimmige darkwave. Hol, zielloos effectief, de generatiekloof met plakband strak bijeengebonden. Gecompliceerde kermis synthpop met Atari spelcomputer aangestuurde krautrock futurisme. Verkapte spoken word genialiteit in neonrijke new wave punkvlagen waarin we de stabiliteit van het verleden opzoeken om de toekomst veilig te stellen. De vertraagde Circumference 1984 Big Brother Is Watching You stagnatie. De meest rebelse cyberpunkers worden tegenwoordig door mechanische voorgeprogrammeerde robots aangedreven en zijn net zo volgzaam als de huidige internetgeneratie. Het kapitalistische wereldbestuurders machtsspel met de vrijgevochten mensheid als inzet. Fear Fear schept geen rooskleurig toekomstbeeld, maar sluit gedurfd dicht bij de gek makende realiteit aan.



  1. 19
  2. Fear Fear
  3. Widow
  4. Ploys
  5. Cut
  6. Rapture
  7. Circumference
  8. Heart Attack
  9. Money Is Mine
  10. The Last One