×

Recensie

Pop

12 oktober 2020

Woodkid

S16

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: Island

S16 Yoann Lemoine Woodkid Pop 4.5 Woodkid – S16 Written in Music https://writteninmusic.com

Hoe mooi is dat je als veelvoudig gevraagde artiest je naam aan hedendaagse iconische sterren als Katy Perry, Taylor Swift, Harry Styles en Lana Del Rey kan koppelen. De Franse filmregisseur Yoann Lemoine observeert, visualiseert en reproduceert. Hij benut de natuurlijke omgeving om een aardse luchtigheid aan de importante clips toe te voegen die hierdoor overduidelijk zijn stempel dragen.

Het is wonderbaarlijk dat hij met zijn autobiografische The Golden Age debuut juist een zwaarmoedige licht deprimerende sfeer neerzet, die een tegenovergestelde kant van dit multi-talent tentoonstelt. Yoann Lemoire, de man achter Woodkid, leidt zich hierbij door klassieke composities, waarmee hij een fraai hedendaags zwartwit gevoel creëert, gevormd door duizelingwekkende elektronica. Een belevenis die zijn climax in de indrukwekkende live registratie met de blazersselectie van het Metropole Orkest op het Holland Festival bereikt, waarmee ze in juni de tropische record brekende zomer van 2014 aankondigen.

Vervolgens wordt het steeds stiller rondom Woodkid, en beperkt hij zich voornamelijk tot gastbijdrages op andere platen. Een voorbeeld van te vroeg pieken om daarna in de vergetelheid te verdwijnen? Dan kondigt hij totaal onverwachts in december 2019 aan dat hij met nieuw materiaal bezig is. De Goliath single houdt zich sterk staande, maar wordt in april toch door het Corona virus onderdrukt die als David deze reus tot de grond dwingt. Er wordt aan de wederopstanding gewerkt die met het indrukwekkende S16 vorm krijgt. De scheikundige benaming voor het chemische element zwavel; een giftige eenvoudige ontvlambare stof.

De Goliath beelden plaatsen je in de donkere uitzichtloze wereld van hardwerkende arbeiders, die onder slechte omstandigheden hun geld verdienen. Het industriële karakter ademt de verziekende duisternis uit, waarbij de kolenmijn uiteindelijk terugslaat en zich sterk tegenover de allesvernietigende mensheid opricht. Het milieuvraagstuk teruggebracht in de visie van Yoann Lemoine waarmee al zijn eerdere video ervaringen vervagen. Om dan vervolgens bij het confronterende Pale Yellow te benadrukken dat de mensheid door de technologie ingehaald wordt, geeft aan dat S16 niet zo persoonlijk als The Golden Age is, maar dat hij zich nu op het maatschappij kritische vlak begeeft.

De hardheid van de techno beats krijgen tegengas door daar orkestrale in triphop gedoopte spookstad samplers en verstilde pianoklanken aan te koppelen, waarmee Yoann Lemoine zich in de verstikkende jaren negentig herplaatst. Door het gebruik van lawaaierige eighties staalpercussie benadrukt hij sterk de uitzichtloze achtergrond waarin hij opgegroeid is. De grimmige grijstinten verraden zijn afkomst, die liggen in Tassin-la-Demi-Lune, een gedeelte van de westelijke buitenwijken van Lyon.

De smekende hoge Shift vocalen en gedragen somberheid ontbloten Woodkids kwetsbaarheid, waardoor hij verbaal zo naakt mogelijk zijn stem voor de muzikale wetenschap beschikbaar stelt die hij als volleerd architect op S16 creëert. Een plaat die veel dieper dan de persoonlijke The Golden Age pijn gaat, en dit op mondiaal niveau verbreedt. De innerlijke omhelzing op de albumhoes benadrukt nogmaals dat men de natuur niet als een druif moet uitpersen maar omarm deze als een vriendschappelijke bondgenoot.

De kinderlijke engelenkoortjes staat voor de nieuwe generatie die genoodzaakt is om voor de geschepte problematiek van hun voorouders oplossend te behandelen. Die gezamenlijke kracht komt confronterend in de meerstemmigheid terug waarmee Minus Sixty One een nieuw hoofdstuk aankondigt, in een toekomst die door de Greta Thunberg generatie beheerst wordt.



  1. Goliath
  2. In Your Likeness
  3. Pale Yellow
  4. Enemy
  5. Highway
  6. Reactor
  7. Drawn to You
  8. Shift
  9. So Handsome Hello
  10. Horizons Into Battlegrounds
  11. Minus Sixty One