WolfHunt is een project van de oorspronkelijk uit Californië afkomstige, maar in Nederland wonende Benjamin Winter. Hij woont hier sinds 2006 en werd eerder bekend met wat meer rootsy en folky akoestisch songmateriaal, immer begeleid door de Nederlandse drummer Jeroen Ligter. Ruim tien jaar geleden werd hij al eens bestempeld tot een van de best bewaarde geheimen van de Nederlandse muziekscene. In 2008 verzorgde hij het voorprogramma van Angus & Julia Stone. Met het grootse geluid op dit zesde album slaat Winter een andere weg in.  

Hij heeft tien jaar lang aan de songs op dit album gewerkt. Een deel daarvan kwam als vanzelf, terwijl een ander deel vooral een kwestie van ouderwets hard werken en bijschaven was, stelt Winter in een interview. Zelf omschrijft hij het als een sociaal kritisch rockproject. Boosheid over de staat van de wereld, maar ook hoop zijn centrale thema’s. Ook het bereiken van zijn veertigste levensjaar speelde een rol. 

Winter en zijn kompanen grossieren op WolfHunt in grootse, wijds uitwaaiende klanken, met veel galm, delay en een sterke 80-ies vibe. Z’n zang doet wat denken aan de Britse singer-songwriter Lloyd Cole, terwijl qua bandsound The Waterboys en de Australische band The Church en ook andere jaren tachtig-bands in herinnering komen. Na de grootse, maar een tikje clichématige opener Millennial en het bezonken Defy met z’n 80-ies sound gaat hij later op een wat rauwere toer (The Getaway, Lie To Me). 

Soms krijg je het gevoel dat je 30, 35 jaar terug in de tijd gaat (Pretty, Cynic), zowel qua songs als sound, zij het zonder dat het geheel tot een pastiche wordt. Pas aan het einde van het album keert Winter met het folky Tribute terug naar zijn oude singer-songwriter-kant. 

Winter is erg goed in het bedenken van pakkende refreinen en zanglijnen en heeft een prettige, donkere stem. Op moment dat hij aan dit album werkte zal de corona crisis nog niet zijn losgebarsten, maar de sfeer is onmiskenbaar apocalyptisch en sluit aan bij deze periode van onrust en onzekerheid. Vernieuwend is WolfHunt niet, maar het album is wel mooi ambachtelijk gemaakt en de songs zijn merendeels sterk.