Het is niet verrassend dat de naam van gitarist Wolfgang Muthspiel op de hoes van zijn nieuwe album Angular Blues net zo groot staat als die van contrabassist Scott Colley en drummer Brian Blade. Drie prachtige muzikanten van internationale jazzklasse.

Natuurlijk is dit echt wel het nieuwe album van Muthspiel. Het zijn zijn composities, op een bewerking van Cole Porters Everything I Love en de jazzclassic I’ll Remember April geschreven door componist Gene de Paul en tekstschrijvers Don Raye en Patricia Johnston na, en hij bepaalt de sound en sfeer van het album.

De uit Oostenrijk afkomstige en internationaal opererende Muthspiel heeft zijn sporen in de jazz over de afgelopen decennia allang verdiend. Vanaf 1985 maakt hij al albums als leider van zijn bands, daarnaast speelde hij met jazzgrootheden als Paul Motian, Dave Liebmann, Gary Peacock, Barbara Barber, Dhafer Youssef en Marc Johnson (om er maar een paar te noemen).

Zijn jaren in New York waren daar natuurlijk bepalend in. Ook vormde hij de band MGT met Slava Grigoryan en Ralph Towner en trio’s met Larry Grenadier en Brain Blade en met Brad Mehldau en Ambrose Akinmusire. Een indrukwekkende staat van dienst dus.

Angular Blues is Muthspiels vierde album als bandleider voor ECM Records en het is wederom een buitengewoon mooi album geworden. Met het eerste gedeelte van het album vooral op de akoestische gitaar gespeeld heeft het album een ingetogen toon en warme gloed. Zijn spel blijft van uitzonderlijke klasse. Fraai hoe hij zijn weergaloze techniek moeiteloos in warmbloedige klanken weet op te zetten.

Als hij bij Camino, de vierde track van het album, omschakelt naar elektrisch wordt de sfeer iets ruimtelijker, maar net zo subtiel. Blade en Colley blijven weergaloze muzikanten die steeds weer perfect op de composities van Muthspiel inspelen. Prachtig in balans met het spel van Muthspiel en fraai invullend op diens melodielijnen of zijn improvisaties.

Vele hoogtepunten op dit album. Composities als Hüttengriffe, Camino, Ride, het geweldige Kanon in 6/8, de solo gitaar van Solo Kanon in 5/4 en de wel heel erg fijne bewerkingen van eerder genoemde jazz standards schieten er gelijk uit bij eerste beluisteringen van het album. Maar bij echt goede jazzalbums weet je dat daar zeker nog weer een paar bij gaan komen. Muthspiel is altijd een genot om te horen en de aanwezigheid van Colley en Blade helpt daar alleen maar extra aan mee.