The Early Years, de onschuld van het kind.

Op jeugdige leeftijd wil je niets liever dan in een rockband spelen. Prominent op de voorgrond, genietende van alle aandacht, roem en de overheerlijke verraderlijke bijzaken die het leven eerst vereenvoudigen en versoepelen, en vervolgens juist lastiger maken. De Belgische Wolf Vanwymeersch heeft met zijn veredelde Waldorf soloproject naam gemaakt, stevig in The Van Jets gerockt en zichzelf in het noise experiment Elefant overtroeft. Een mooie geslaagde carrière achter de rug, die drang om groots uit te pakken is al een tijdje niet zo’n dringende noodzaak.

The Early Years is geen schatkist plunderende plaat, waar oud materiaal gerecycled wordt, geen verzamelalbum en zeker geen samenraapsel aan onaffe probeersels. The Early Years blikt wel op de jeugdjaren terug, en bundelt gespaarde herinneringen in gloednieuwe songs. Toevallig valt de afronding met het overlijden van zijn vader samen en is The Early Years hierdoor tevens een verslaglegging van de jaren die Wolf met hem deelt. Een afgesloten periode met de dood als startpunt voor alles wat er nog na The Early Years verschijnt.

In het verleden waren tijd en leeftijd relatieve nikszeggende kernbegrippen. I Gathered Everyone. Na school ga je met vrienden voetballen en buiten spelen, en wat de volgende dag brengt is totaal niet van belang. The Hog heeft een mystiek jaren tachtig new wave sfeertje. Dit soort muziek hoor je op de landelijke radiozenders, neuriet je mee en bezorgt zelfs nu nog die nostalgische weemoed. Het zijn de bands waarmee je je identificeert, welke de roeping voor het muzikantenbestaan in werking zetten.

Wolf Vanwymeersch is een verhalenverteller, met in elkaar overvloeiende melodielijnen die belangeloos zijn afkomst met de luisteraar deelt. Een jongensboek met avontuurlijke aanzetjes, maar vooral erg veilig en vriendelijk. Soms hebben liedjes niet meer dan dat fundament nodig. Een vruchtbare voedingsbodem waar de zaadjes geplant worden en nieuwsgierig de buitenwereld verkennen. Een ouderwetse On a Sunday Afternoon (In Everyday Life) zoals een veelvoud aan dagen, met de geborgen veiligheid en de conservatieve verdraagzaamheid. Eenvoudig, klein en compact.

Fall from Grace kondigt een omwenteling aan. Het dierlijke instinct zorgt voor onrust. Vluchtgedrag en de val van de mensheid. Roerig toekomstperspectief. Met opgeheven kopstem trotseert Wolf Vanwymeersch de broeierigheid, de cryptische puzzelstukken van de onzekerheid. Na de maagdelijke stilte het plotselinge omkantelen. Vliegende witte zeemeeuw engelen die in I’m Wide Awake zijn vaders ziel naar de laatste rustplaats begeleiden. Drama I als de achtergelaten leegte, zwaar uitzichtloos met een handvol aan zalvende liefdesverklaringen.

Who Can Tell heeft die typerende Belgische magie die de muziekscene daar rijk is. Disco glinsteringen en pompende baslijnen. Tegendraads, dan weer stuwend, dan weer trekkend, anti gemagnetiseerde aantrekkingskracht. De optimistische Likelihood hoera stemming is mij iets te voorbarig. Opofferende wijsheden confronteren je met ouderdomsslijtage en sterfelijkheid. Fysieke materiaalvermoeidheid en diepgaande gitaarakkoorden schetsen met aftellende Krautrock maatslagen een reëler voorgeprogrammeerd When You’re Old and Grey and Full of Sleep beeld.

Hoofdzonde luiheid staat voor het conservatieve Friendly Is Better garant. Waarom moeilijk doen als de gemakkelijk gekozen uitweg evenveel voldoening oplevert. En dan besef je pas dat The Early Years een afgepaste toekomstvoorziening is, die net een klein stukje uitdaging mist. Soms heeft een plaat gewoon niet meer dan dat nodig.