×

Recensie

Jazz

14 juli 2020

Will Vinson

four forty one

Geschreven door: Dick Hovenga

Uitgebracht door: Whirlwind Recordings

four forty one Will Vinson Jazz 4 Will Vinson – four forty one Written in Music https://writteninmusic.com

Dat de Brits/Amerikaanse jazzsaxofonist Will Vinson veel vrienden heeft maakt zijn nieuwe album four forty one wel heel duidelijk. Naast zijn eigen naam, prominent bovenaan, staan onderaan de hoes ook die van Tigran Hamasyan, Fred Hersch, Gerald Clayton, Gonzalo Rubalcaba, Larry Grenadier, Billy Hart, Eric Harland, Clarence Penn, Sullivan Fortner, Matt Brewer, Matt Penman, Obed Clavaire en Clarence Penn. Een wel heel indrukwekkend rijtje prominente ‘gasten’ wat het beluisteren van four forty one gelijk al een bijzondere lading geeft.

Vinson is een saxofonist die, oorspronkelijk afkomstig uit Londen, alweer zo’n twee decennia in New York woont en daar met zo’n beetje iedereen die in de jazz bekend is heeft gespeeld. Die indrukwekkende lijst van meespelende muzikanten op four forty one is daar het duidelijk bewijs van. Hij vroeg de muzikanten echt voor de composities waar hij ze op voorhand al in zijn hoofd op hoorde spelen.

four forty one is een bijzonder album geworden dat niet alleen het grote talent van Vinson als muzikant maar weer eens vrijgeeft maar tevens zijn groei als componist. Twee handen vol prima composities, waarvan hij zelf de helft schreef, die met exact de juiste muzikanten tot mooie hoogten opklimmen. De productie van het album is puur en direct wat elke compositie zowel meer dynamiek als emotie meegeeft.

Wat een fascinerende saxofonist is Vinson toch en wat een heerlijk losse manier van spelen heeft hij. Als saxofonist is hij de afgelopen jaren in New York alleen maar technisch zo hard doorgegroeid dat er nog meer vrijheid in zijn spel is gekomen. Daarom is het ook zo mooi dat hij steeds verschillende kleuren door de andere muzikanten laat inbrengen.

Rubalcaba geeft The Way To You en That Happened een onmiskenbare mooie Latijnse gloed mee. Hamaysan brengt fraaie oosterse sferen naar composities als Love Letters en Oasis. Daarnaast klinkt het fenomeen Hersch overweldigend in Monk’s Work. Tjonge, dat noemen we nog eens op elkaar inspelen. Fortner is daarnaast ronduit weergaloos in Milestones.

Gerald Clayton laat juist op I Am James Bond en Cherry Time zijn grote klasse horen. Het zijn steeds weer fascinerende combinaties die hartveroverende jazz laten horen. Wat een weergaloze techniek en klasse leidend naar verrukkelijk avontuurlijk spel.

Ook met ritmesecties erbij waarin de grote talenten van Harland, Grenadier, Hart, Penn, Penman en Calvaire zich als vanzelf optimaal oprichten, is het optimaal genieten geblazen. De Heyman en Young’s classic Love Letters is dan ook heerlijke composities om voluit op te gaan en Keith Jarrett’s Oasis geeft ruimte om verstild weer geheel andere fraaie sferen op te trekken met een weergaloze Penman (van oorsprong Nieuwe Zeelands maar al ruim 25 jaar vanuit New York opererend) als meest prominente speler.

De dubbelvinylversie van het album sluit af met twee erg sterke composities van Vinson: het ingetogen Cherry Time en het vrije That Happened. Vooral die laatste, met Rubalcaba, Grenedier en Harland als band, klinkt geweldig. Wat een fantastische vibe hebben die vier muzikanten bij elkaar.

Voor de dubbel vinylversie van four forty one is gekozen om rustig op te bouwen. Zowel de A als de B kant kennen puur composities waarop alleen piano en sax te horen is. Een geweldige keuze omdat zo de volle aandacht op het weergaloze combinatiespel ligt. Kant C en D hebben dan een kwartet opzet met een duidelijk andere sfeer. Ingedeeld in Duos en Quartets heeft de dubbele vinyleditie van four forty one een meesterlijke opzet.

Kant A:

  1. Boogaloo
  2. I Am James Bond
  3. Banal Street

Kant B:

  1. Work
  2. The Way to You
  3. Milestones

Kant A:

  1. Love Letters
  2. Oasis

Kant B:

  1. Cherry Time
  2. That Happened