Will Stewart
County Seat
De uit Alabama afkomstige Will Stewart perfectioneerde zijn songwriterscapaciteiten in Nashville en musiceerde er in bij indie-formaties als en Stand Blank, Will & The Giant en Timber, een duo met Janet Simpson. De heimwee knaagde, in 2016 vond hij de weg terug naar zijn oorspronkelijke thuishaven Birmingham. De geborgenheid van het thuisgevoel is onlosmakelijk verbonden met country, vooral als dat ontbreekt blijkt dat een universele en onuitputtelijke inspiratiebron. County Seat is een ode aan de streek waar Stewart opgroeide, iedere song ademt de bijzondere sfeer van het Diepe Zuiden uit. Op de sepia ingekleurde foto die de cover van de digipack siert, zien we overigens de singer-songwriter poseren voor zo’n typisch verweerd houten huis poseren.
Het tijdens een verblijf van nauwelijks twee dagen in de Ol Elegante Studio ingeblikte County Seat is een genuanceerd eerbetoon aan de streek waar Stewart opgroeide, iedere song ademt de karakteristieke sfeer van het Diepe Zuiden uit. Na tien jaar afwezigheid weet Stewart met de combinatie van prachtige gitaartwang, harmonische zang en een alomtegenwoordige pedalsteel dat gevoel met zijn verhalen en muziek te verbinden.
Het op de zwierige countryfolk uitwaaierende Sipsey ventileert weergaloos de verloren onschuld van lang vervlogen, schijnbaar onbezorgde jeugdjaren in Alabama. “I’d do anything to find that feeling again”. Rosalee en vooral een meer ingetogen Brush Harbor worden eveneens door een onbehaaglijke weemoed overmand. Het op een ritmische banjopicking gebouwde sfeervolle instrumentaaltje Otis In The Morning sluit het eerste gedeelte mooi af.
Nog meer ware pracht schuilt in de tweede helft. Heaven Knows Why refereert naar de traditionele, in ‘alcohol & women’ gedrenkte, country thematiek en die wordt in een decor van fraai galmende gitaren verwerkt. Een wonderlijk epos dat samen met de ingetogen meanderende titeltrack County Seat en het op een combinatie van Dylanesk parlando en broeierig, ritmisch snarenwerk geënte Dark Halls een onweerstaanbaar trio vormt.
Het ter afsluiting gebrachte verstilde akoestisch folkduet met Jane Simpson Mine Is A Lonely Life de enige, uit de jaren vijftig daterende, cover die we op dit mini meesterwerkje bespeuren en past overigens naadloos bij Stewarts eigen werk. Een perfecte afsluiter voor dit introspectieve solodebuut. De verloren gewaande en ondertussen teruggekeerde zoon van het Zuiden overtuigt met accurate muzikale impressies en een genuanceerde, open kijk op zijn oude thuishaven.