De uit Tennessee afkomstige singer-songwriter startte zijn muzikale activiteiten zo’n twintig jaar geleden op met hulp van gitarist Dan Baird (Georgia Satellites). Sindsdien leverde Will Hoge tien langspelers af en werd ondertussen in Nashville een gegeerd songleverancier met vette hits voor Lady Antebellum en Eli  Young Band.

De onder zijn eigen naam uitgebrachte werkstukken kunnen bezwaarlijk als  traditionele country noch de lichtere popvariant beschouwd worden. Naast evidente elementen van country draait het vooral rond een opzwepend mengsel van  southernrock en bluesy stomps met  snedig melodisch snarenwerk en veel aandacht voor de verhalende inhoud, enigszins in het straatje van Springsteen, Mellencamp en Tom Petty. Dat  toonden voorgangers als Small Town Dreams, Anchors  en My American Dream al uitvoerig aan.

Hoge brengt zijn verhalen met de ondertussen vertrouwde, rauwe soulvolle zang weet hij de aandacht vast te houden vanaf het op dynamisch snarenwerk geënte Midway Motel, zelfs de obligate harmonica is er bij in de sprankelende opener. In The Overthrow wordt de sfeer grimmiger, dat heeft niet alleen te maken met het vervormde gitaarwerk. Evenals bij Con Man Blues klinkt er duidelijk onvrede door in dat rockende werk dat nauw aanleunt bij de  contesterende thematiek van My American Dream.

Als de rook wat opgetrokken en de woede weggeëbd, luisteren we naar Hoge op zijn best in Even The River Runs Out Of This Town, de klaaglijke southernsoul van My Worst, het op mooie gitaargolven geënte The Likes Of You en All The Pretty Horses behoren bij de hoogtepunten. Passages die dicht in de buurt van Jason Isbell’s verrichtingen komen, dat heeft ongetwijfeld iets te maken met de productionele assistentie van Matt Ross-Spang.