×

Recensie

Pop

11 maart 2011

Wild Palms

Until Spring

Geschreven door: Edwin Hofman

Uitgebracht door: One Little Indian

Until Spring Wild Palms Pop 3 Wild Palms – Until Spring Written in Music https://writteninmusic.com

Het Londense Wild Palms begon als kwartet maar telt sinds kort vijf leden. De band is continu in beweging geweest het afgelopen jaar, ook waar het de muzikale stijl betreft. De wat rommelige postpunksound evolueerde tot een warmer, gloedvoller geluid. Until Spring is hier het bewijs van.

De gitaren van Wild Palms zijn atmosferisch, soms groots, dan weer hypnotiserend en neigend naar shoegaze. Hoe dan ook, de effectenbak is alomtegenwoordig en creëert een gevoel van ‘big eighties music’. Ook de baslijnen ademen regelmatig vervlogen tijden. Opvallend genoeg blijven de vocalen van Lou Hills beduidend ‘kleiner’. Alsof hij niet is meegegaan met de gitaren, op weg van de rommelige postpunk naar de grandeur. Ook de drums gaan nog hun eigen dwarse gang, zonder geknal en gegalm. Het gevolg is dat Wild Palms nergens op Until Spring een echte vuist maakt. Dat zou je producer Gareth Jones kunnen aanrekenen, maar het onevenwichtige geluid lijkt meer uit de koker van de bandleden zelf te komen.

Toch heeft Wild Palms best een aangenaam album geproduceerd. Opener Draw In Light en de terechte single Delight In Temptation zouden niet misstaan op een album van Manic Street Preachers, al weet de bevlogen band uit Wales de luisteraar doorgaans wel harder te raken. Het rustige The Cavalcade, met een bijna industriële break, is een mooie verrassing. Het relatief kalme, maar rijkgeschakeerde Pale Fire overtuigt ook. In Carnations lijkt The Sound rond te waren, al lijdt deze gloedvolle song wel wat onder het ontbreken van een eenvormige sound. To The Lighthouse, dat in 2010 met Draw In Light op een 10 inch verscheen, borduurt op fraaie wijze voort op de erfenis van The Chameleons en de latere Cure.

Tegenover deze lichtpunten staan ook een aantal tracks die gewoonweg minder zijn dan de som der delen en als bouwpakketjes in elkaar lijken te zijn gezet. Hier is Wild Palms niet meer dan ‘aardig’, maar blijft er niet veel hangen. De eerder genoemde, enigszins vergelijkbare bands uit de jaren tachtig en negentig kunnen wijzen op betere songs en een krachtigere stijl. Wild Palms kan voorlopig dus nog niet op de lauweren rusten. Het advies is dan ook: in beweging blijven tot het juiste geluid is gevonden.



  1. Draw in Light
  2. Caretaker
  3. Delight in Temptation
  4. Pale Fire
  5. LHC
  6. Carnations
  7. Swirling Shards
  8. The (never-ceasing-ever-increasing) Cavalcade
  9. To the Lighthouse
  10. Not Wing Clippers