×

Recensie

Rock

29 november 2022

Whitecave

Times Of Trouble Past And Present

Geschreven door: Marcel Hartenberg

Uitgebracht door: Random Sound Productions

Times Of Trouble Past And Present Whitecave Rock 3.5 Whitecave – Times Of Trouble Past And Present Written in Music https://writteninmusic.com

Het Alkmaarse Whitecave brengt ons een album vol ellende. Niet letterlijk natuurlijk. Het album raakt aan tijden van oorlog, zowel in het verleden als nu. Dat is nooit een feestje in letterlijke zin. De muziek waar de band dat mee doet, is allesbehalve ellendig, mits, jawel, progressieve rock je stiel is. Dat dan weer wel. En laat dat maar meteen helder zijn, daarin is de band goed thuis. Het album is gewoonweg een fijn album met stevige wortels in het progressieve domein.

Een mooi inleidend nummer met rustige piano, viool en akoestische gitaar opent het album. Rustig, ingetogen ook gezongen. Het belooft veel. Daarna volgt The Day, dat, gegeven de gesproken nieuwsberichten die we horen, handelt over D-Day. Ingehouden zang wederom waar het nummer mee begint en dan een gitaarsolo die meteen aandacht vraagt. Zó horen we het graag. Fijne toetsenpartijen versterken de sfeer. Progressieve rock met gitaarwerk dat staat. Van de hand van Hans Holema, zowel verantwoordelijk voor gitaar, toetsen, leadzang als bas. Naast hem speelt Cor Steijn mee, op toetsen en achtergrondzang en de drums worden bespeeld door Dick Wit.

De namencombinatie van de mannen zal de grondslag zijn geweest voor de naam van de band, maar terwijl daar je gedachten over gaan, is het vooral het gitaarwerk van Hans dat de aandacht vraagt. Smaakvol, gevoelig, stevig raggend als het nummer het vraagt én die accenten zettend waarbij je zomaar denkt aan een aantal Engelse gitaristen van naam. Zo kan het dus ook. Gewoon een steengoede gitarist uit het Alkmaarse.

In Pain is een mooi redelijk uptempo nummer waarbij de zang van Hans centraler staat dan in de eerdere twee nummers. Hans heeft een aangename stem én die klinkt ook prima bij de muziek; tegelijkertijd heb ik het idee dat de zang beter nog neergezet kan worden, wellicht iets gevarieerder? Misschien is dat vooral ook een productievraag: gegeven zijn zang én ook gegeven het prettige timbre van zijn stem, is dat zeker niet iets onoverkomelijks. Hans geeft ook in dit nummer zijn gitaar weer de sporen en ja, dat klinkt gewoon naar meer.

Lost In Battle bouwt eveneens rustig op. De mannen hebben het, in de triobezetting die ze zijn, gewoon goed voor elkaar. Lekker opgebouwde nummers, voldoende afwisseling en ze weten zeker de aandacht vast te houden. Zeker als het op instrumentale passages aankomt, laat de band zich van zijn beste kant horen en lijkt het alsof de schatkamer van Whitecave open gaat. Dat kan ook, zoals in dit nummer, uitermate melodieus zijn. Ietwat licht heavier gitaarwerk dan eerder maar bovenal aansprekend. Fijne klankpartijen met een hoofdrol voor de toetsen, een mooi en stemmig einde aan het nummer.

Shellshock zet het gezongen deel in alle nuchterheid, met het bespiegelen op de situatie van een soldaat in de strijd, neer als contrast, zo lijkt het met de verschrikkingen die worden weergegeven in wat de band in dit nummer instrumentaal laat horen. De verschrikkingen, het geweld én de gitaar en toetsen die dat contrast neerzetten. Weer erg gaaf spel van de band en ja, erg fijn gitaarspel! De band komt daarna mooi terug op het gezongen deel. En dat maakt het nummer ook gewoon af.

Met Fire In The Hole hebben we de eerste van drie instrumentale nummers op het album te pakken. Het is compact en uptempo. Op dat instrumentale vlak is de band sterk, alhoewel er misschien nog net iets vaker de spanning mag worden opgezocht in het samenspel van toetsen en gitaar: juist het contrast tussen de twee maakt de muziek nog iets spannender en afwisselender. Zeker, de band weet wat ze in huis heeft, de instrumentals luisteren heerlijk weg en met in totaal een derde van het album als instrumental kan dat niet anders dan een bewuste keuze zijn. De twee overige instrumentals, Refugees en In Memory Of Lost Souls volgen beide elk na nog een gewoon nummer en bieden meer fraais. Ze zijn alle drie anders qua karakter; de overeenkomst tussen hen is dat ze alle drie het album sterker nog maken. Refugees, de tweede instrumental is opgedragen aan oorlogskinderen in Syrië en het ritme van de slaggitaar brengt je, net als de ijle vrouwenstem én de Oosters aandoende geluidstapijten brengen je qua beleving ook naar het Midden-Oosten. De laatste instrumental besluit het album en doet dat zeer stijlvol.

Whitecave ontstond in 2015 en kent zijn klassiekers binnen het genre. Met Times Of Trouble Past And Present brengt de band een album uit dat naar meer smaakt en dat een prettige verrassing is binnen het Nederlandse landschap aan progressieve rock. De band laat horen een buitengewoon evenwichtig album te kunnen maken waarin je zomaar kunt wegdromen aan de hand van al het moois en het trio blinkt instrumentaal aardig uit. Hoewel het geluid breed in orde is, springt het gitaarwerk er net nog even verder boven uit: dat doet niets af aan de kwaliteiten van de andere bandleden. De zang kan misschien wat strakker en gevarieerder in de nummers klinken, maar de stem van Hans past tegelijkertijd perfect in de nummers. Voor liefhebbers van bands met een progressief hart met aandacht voor gitaar en toetsen, warm aanbevolen.

 

 

 



  1. When You Don't Have A Reason To Smile
  2. The Day
  3. In Pain
  4. Lost In Battle
  5. Shellshock
  6. Fire In The Hole
  7. Threat
  8. Refugees
  9. Connected
  10. In Memory Of Lost Souls