×

Recensie

Pop

03 april 2019

Weyes Blood

Titanic Rising

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: Sub Pop

Titanic Rising Weyes Blood Pop 4 Weyes Blood – Titanic Rising Written in Music https://writteninmusic.com

Weyes Blood is Natalie Mering, een veelzijdige liedjesschrijver uit Californië, die tevens de nodige ervaring heeft in het bespelen van meerdere instrumenten. Vocaal ondersteunde ze Father John Misty in de titeltrack van God’s Favorite Customer, en werkte ze samen met Ariel Pink en Perfume Genius. Als startsein heeft ze niet voor de gemakkelijkste weg gekozen. Haar eerste album The Outside Room is een prachtige, combinatie van folk met daarin statische doemgothic verwerkt, welke in de jaren 80 de kwalificatie ruimdenkend en veelbelovend zou meekrijgen. Totaal niet te vergelijken met haar nieuwe Titanic Rising project, alweer haar vierde plaat. Niet zozeer de ramp zelf staat hier centraal, maar meer de inspiratiebron voor de films waarin dit thema centraal staat. Veel ultra white tandpasta kitch, een vleugje James Bond, ABBA riedeltjes, Carpenters dramatiek en foute seventies romantiek. Als basis neemt ze de geflopte Raise the Titanic film. Het vroege jaren tachtig sfeertje is duidelijk merkbaar. Deze zomer draait er een sequel onder de Titanic Rising naam in de bioscoop, al vraagt de muziek meer om een prequel. Het doet net een tikkeltje ouder aan.John Barry verzorgt de soundtrack voor de eerste film, en ik kan het niet anders zien als een ode aan zijn werk. Bewonderenswaardig is er dus niet voor Ian Flemmings beroemde karakter of ander hoog gewaardeerd werk gekozen, maar juist voor deze gigantische flop, waaraan auteur Clive Cussler niet meer herinnerd wil worden.

A Lot’s Gonna Change heeft nog een heerlijk galmend oer postpunk intro, al is dat de enige referentie met haar debuut. Nadat de eerste pianoklanken de lieve vocalen van Natalie Mering introduceren, is die vergelijking direct verdwenen, en zal deze ook niet meer terugkeren. Daarvoor in de plaats krijg je een mooi singer songwriter geluid. Fabelachtige luistermuziek van een zangeres die gedurfd uitpakt. Heerlijke hoge koortjes geleend uit de zeventiger jaren waarin we nog knus in de leefkuil, zittend op een poef Mens Erger Je Niet speelden. Het zijn de ietwat vreemde klanken die verraden dat het allemaal een stuk hedendaagser is, maar daar houden verder de vergelijkingen op. Het verlangen naar dit sentiment overheerst en is net zo levendig als de vintage Brabantia koffieblikken waar je nu in een tweedehandszaak de hoofdprijs voor betaald. Soms hoor je het duistere verleden zoals bij het begin en einde van Everyday terug, om vervolgens terug naar de retro seventies te schakelen, met hier en daar wat subtiele veranderingen in het stemmen van de instrumenten.

Het Titanic Rising titelstuk spreekt in anderhalve minuut tijd symfonisch de waardering van de synthesizer grootheden uit die vervolgens navolging in de popmuziek krijgen. In diezelfde lijn ligt de dromerige zweverige kilte van Movies. Het versterkt het beeld van hoe men vroeger over futuristische muziek dacht. Vreemd dat dit juist nu zo gedateerd aanvoelt. Het groots opgezette begin werkt naar een uitbarstende climax toe. Het is een lastige taak om dit vervolgens nog te evenaren, dus nemen we een rustige stap terug om de Mirror Forever engelenzang te aanschouwen. Met de mix van folk, Efteling rock en commerciële jaren 80 Mike Oldfield werk haalt deze wonderbaarlijk het niveau van de voorganger. Vanaf Wild Time zoekt Natalie Mering de aansluiting van de eerste nummers weer op. Misschien minder avontuurlijker, maar wel stukken die moeiteloos blijven staan. Vergeet dat hele soundtrack idee, zoveel meerwaarde heeft dat namelijk niet, en er blijft een prima plaat over, met halverwege twee geweldige uitblinkers.



  1. A Lot's Gonna Change
  2. Andromeda
  3. Everyday
  4. Something To Believe
  5. Titanic Rising
  6. Movies
  7. Mirror Forever
  8. Wild Time
  9. Picture Me Better
  10. Nearer To Thee