Wasdaman uit Gent is wederom, de stad zo ontzettend eigen, zo’n band die vanuit de jazz hun muziek lekker opblaast met invloeden uit de (prog)rock, electronica en alternative. Hun gelijknamige debuut is een duidelijke kennismaking.

Maar twee tracks kent het album: Storm in a Cup of D – part I en Part II, beide geschreven door bandleider/toetsenman/groot talent Bas Bulteel. In die lang uitgesponnen tracks zitten nog wel twee kortere tracks van saxofonist Frank Debruyne verwerkt: Screams of the Blue Turtle en Hmmmm… Wasdaman bestaat naast Bulteel en Debruyne uit Bart Vervaeck op gitaar, Joshua Dellaert op bas en Jonathan Callens op drums.

Bulteel laat Wasdaman klinken als ene band met een brede muzikale visie. In de twee langgerekte tracks schieten de mannen van jazz naar stevige rock, weer terug via fusion en (prog)rock naar jazz. Moeiteloos. Het klinkt allemaal verbluffend goed en gevarieerd zonder bedacht te klinken. Dat heeft mede te maken aan de soepel spelende band die het muzikale heen en weer gestuiter precies de juist drive en sfeer meegeeft.

Storm in a Cup of D Part I en II zijn slecht uit te leggen composities, juist omdat er zoveel gebeurt en je door verschillende sferen heen beweegt. Je kunt soms van atmosferisch zwevend naar zwaar rockend doorzakken en van dik groovend naar strakke jazz met de sax als lead. Knap hoe ze in de composities over de volle lengte en in verschillende lagen opgebouwd de magie weten te behouden.

Heel benieuwd wat deze jonge zeer getalenteerde mannen de komende jaren gaan laten horen. Dat ze live al flink en erg fijn aan de weg aan het timmeren zijn kregen we al van verschillende kanten te horen (zelf nog niet gezien…).