Als Walter Egan na een artistieke opleiding en ietwat obscure muzikale voorgeschiedenis in Washington DC en Boston in Los Angeles verzeilt komt hij terecht in de countryrockscène van Laurel Canyon  en op het podium van The Troubadour.  Een concert in die destijds al legendarische club leidt naar een platencontract. In de laatste helft van de jaren zeventig komen  enkele langspelers uit op Columbia. Fundamental Roll en Not Shy komen tot stand in co-productie met Lindsey Buckingham en Stevie Nicks. Het bevriende, getalenteerde koppel is bovendien alomtegenwoordig op die sessies en hun zang is duidelijk hoorbaar op Magnet and Steel. Die dansvloerslijper, wordt een hit in de VS en figureert twintig jaar later in enkele soundtracks.  Nadien komen nog enkele, niet onverdienstelijke, opvolgers uit en Egan was actief in reïncarnaties van Spirit en The Flying Burrito Brothers en is de bezieler van het collectief The Brooklyn Cowboys.

Het schrijftalent  van Egan wordt overigens ook door Gram Parsons gewaardeerd, Heart and Fire is als hartverscheurend duet te beluisteren op Grievous Angel. Emmylou Harris kweelde het nummer voor het eerst in Egan’s keuken. Dat wordt bevestigd door Pamela Des Barres. Die oppergroupie deelt een verleden met Egan en dat vormde de aanzet en inspiratie voor Fascination.

Op die nieuwe langspelerprijken dertien tracks, “I’m with the girl”, zingt Egan, decennia later nog overduidelijk onder de indruk. Miss Pamela is aanstekelijke, door furieuze gitaren en orgeltje aangedreven powerpop waarin die ontmoeting met die flamboyante, uitzonderlijke vrouw uitvoerig beschreven wordt met het ietwat geknepen stemmetje.

Zo gaat het de hele tijd verder met deze ’fool in love’, de passie evolueerde naar een alles verterende  wanhopige obsessie. Alles slijt maar ebt nooit helemaal weg ‘Fading Love’,  evenals het dromen in Waking Up To You en de ijdele hoop die doorklinkt in Treat Me Nice. ‘Hell I know  it’s Over’, vertrouwt  Egan ons toe in de afsluitende pianoballade. Het levert in ieder geval in een reeks aantrekkelijke tracks op met mijmeringen en verhalen van een oudere man gedrenkt in naar Egans muzikale verleden refererende West Coast en Americana die nog behoorlijk vitaal klinken.