Met het in 2008 uitgebrachte The Devil Is Sure Hard To Please maakte deze formatie uit  Brits Columbia al indruk met virtuoos snarenwerk. Fiddle, mandoline en banjo, aangevuld met akoestische gitaren vormen nog steeds de basis op het tweede werkstuk  van Viper Central dat meer avontuurlijk ingevuld wordt. Op The Spirit of God & Madness wordt het klankspectrum met steelgitaar uitgebreid en er is ook een verruiming van het repertoire merkbaar met invloeden uit western swing en Klezmer. Een evolutie die verdergezet wordt op The Spirit of God & Madness met aanvullende instrumentatie van piano en drums, sporadisch duikt er een harmonica of blazerssectie op.

Gitarist en banjoman Steve Charles flankeert samen met mandolinespeler Patrick Metzger en pedalsteelman Tim Tweedale de zangpartijen van fiddledame Kathleen Nisbet, meestal in een ondersteunende rol. Nisbet levert het merendeel van de songs aan met meer uitgewerkte verhalen zoals  Goldmine, een soepele westernswing. 99 Cents Short swingt in hetzelfde saloonsteegje terwijl Losing My Mind op dronken blazers en eclatante fingerpicking leunt.

Die blijft overigens ruimschoots aanwezig, in korte instrumentaaltjes is er een glansrol voor fiddle. De instrumentale traditional Devil’s Reel loopt uit in de sing-a long van Devil’s String en krijgt met Bloodvein Breakdown een mooi verlengstuk, even verderop luisteren we naar Bear Claw met een glansrol voor dobro. Het van Gram Parsons geleende Luxury Liner dat hij tijdens zijn periode bij The International Submarine Band componeerde kreeg eerder al een fijne interpretatie van onder andere Emmylou Harris. De uitvoering  van Nisbet en kompanen is een verrassende afsluiter.

Bijzonder fraai allemaal, het echte verschil wordt toch hier gemaakt met het verhalende, gezongen werk. In Ned Kelly bezingt banjoman Steve Charles de Australische outlaw. Nisbet graaft eveneens in het historische verleden met Prophet of The New World over één van haar  Canadese voorvaderen Louis Riel, leider van de Mesties en stichter van de provincie Manitoba. Nog indrukwekkender klinkt I Won’t  Be Left Behind dat de lotgevallen van Katherine O’Hare Shubert, een dappere Ierse immigrante die zwanger van een vierde met haar drie kinderen de Rocky Mountains overstak, ze volgde haar man op de zoektocht naar goud. Nisbets eigen bitterzoete herinneringen in The Mission en een door orgel en steelgitaar geschraagde Cherry Red verbleken hierbij geenszins, het zegt iets over haar songwriterskwaliteiten.