De Texaanse band Khruangbin heeft inmiddels geen introductie meer nodig. In betrekkelijk korte tijd zijn ze ook in Nederland razend populair geworden. Men neme een ritmesectie die lustig strooit met invloeden van funk, dub en hiphop. Daaroverheen past een gitaar die geworteld is in onder andere surf en psychedelica. Maar er is meer, want ‘wereldse invloeden’ zijn op hun albums nooit ver weg. Zo pakten al eens invloeden uit Arabische muziek, Thailand, Mexico en ja, ook Afrika. Laten we in dat laatste werelddeel nou net weer geland zijn. De Malinese bluesgitarist en praterige zanger Vieux Farka Touré vraagt de band namelijk om met hem samen een coveralbum  op te nemen met liedjes van zijn vader, Ali Farka Touré. Een zo’n gek bruggetje is dat helemaal niet.

Opener Savanne wijkt misschien nog het meest af van Ali zijn origineel. Waar dat nummer een haast ska-achtige vibe heeft, maakt Khruangbin er een hiphop-achtige dub van. Het is een verrassende binnenkomer, die goed laat horen dat de combinatie kan werken als alles op zijn plek valt. Ook Tongo Barra klinkt lekker, waar Touré zijn typerende praatzang en gitaarlijnen domineren, maar een overduidelijke Khruangbin invloed doorklinkt in funky ritmes en een orgeltje.

Helaas is het niet altijd zo’n feest. Vaker niet dan wel voegen de twee niks aan elkaar toe. Daar horen we tracks als Diarabi en het loungy, koffiebar-achtige Ali Hala Abada waar de Khruangbin invloeden het grootst zijn. Daartegenover staan Lobbo en Mahine Me waar Touré het voortouw neemt. Juist op die momenten van dominantie zijn de twee niet meer dan behang voor elkaar en dat is jammer. Zo is Ali vooral een album geworden dat misschien een nieuwe generatie liefhebbers voor Afrikaanse blues zal creëren. Ga dus lekker luister naar vader Ali zijn back catalogus. Maar ook Vieux zijn onlangs uitgekomen album Les Racines is een prachtige voortzetting van het genre.