Dat de slicke soulsound van Californië momenteel helemaal hot is mag duidelijk zijn. Eerst werd er vorig jaar het door Groove Armada samengestelde Music For Pleasure in de onvolprezen serie LateNightTales uitgebracht en vervolgens kwam daar natuurlijk kortgeleden de erg fraaie compilatie Seperate Oceans van de legendarische Ned Doheny achteraan.

Het net uitgebrachte verzamelalbum Too Slow To Disco volgt daar dan weer heel netjes op en brengt nog meer fijne Californian soulklassiekers onder de aandacht. De sound die in de late jaren 70, begin jaren 80 op veel hoon kon rekenen (te slap, te netjes, te gelikt) werd juist over de laatste jaren weer herontdekt en niet bepaald door de minste artiesten. Daft Punk scoorde met hun vorig jaar verschenen album Randon Access Memories een gigantische hit met juist die sound en ook indiehelden als Midlake, John Grant, Haim, Ariel Pink en een popheld als Justin Timberlake pakten de sound op en draaien em naar eigen gewin om.

Too Slow To Disco richt zich breed op de Californian soulsound en geeft ruimte aan opvallend werk van bekende artiesten en juist ook aan muzikanten die bekend werden door één heel grote hit (zoals Rupert Holmes en Alessi Brothers) of artiesten die nooit echt zijn doorgebroken (zoals Ned Doheny, Brian Elliot, Micky Denne And Ken Gold). Door DJ Supermarkt (what’s in a name?) werd een fraaie collectie songs bij elkaar gezocht waarvan Give It Up For Love van Ned Doheny gelijk de perfecte opener is.

Verrassingen zijn er op dit album meer dan genoeg. De slikke souluitvoering van Neil Youngs Lotta Love van Nicolette Larson is opvallend omdat diezelfde Larson ook duetten met Young zong in een folk/countrysetting. De met dikke gitaren en bassen doordrenkte Alessi Brothers-track Do You Feel It? maakt duidelijk dat de mannen veel meer in zich hadden en Shut The Door van Don Brown moet zeker iemand als George Michael beïnvloed hebben. Dat Doobie Brothers met Michael McDonald op zang heel veel soul hadden bewijst het fijne Losin’ End (van het album Takin’ Into The Street uit 1976) des te meer. Het aan hun What A Fool Believes gelijke Steal Away van Robert Dupree blijft ook een heel mooie. Ook de albumafsluiter Don’t You Know van Jan Hammer Group is uitstekend. En zo zijn er meer dan genoeg fijne hoogtepunten te vinden.

Too Slow To Disco laat zich heerlijk wegluisteren als een mooie zoektocht door de soft rock, vanilla funk of yacht rock zoals de Californian sound in die tijd genoemd werd. En nu het warme weer maar aanhoudt ook nog eens de ideale soundtrack voor de zomer.