In 2014 trok de The Daptone Super Soul Revue, een ouderwetse soulrevue met vrijwel de gehele Daptone Records stal, dus met Charles Bradley, Sharon Jones & The Dap-Kings, Naomi Shelton, Antibalas, The Budos Band, Menahan Street Band, Sugarman 3, Saun & Starr en The Como Mamas, de wereld over. In spetterende ruim drie uur durende shows kregen de muzikanten en vocalisten optimaal de tijd hun grote muzikale gaven met het publiek te delen.

Een hoogtepunt van de tour was zonder twijfel een 3-dagen residentie in de vermaarde Apollo Theatre in Harlem, New York. Van de optredens die daar werden gegeven werden opnamen gemaakt, zowel in geluid als in beeld. The Daptone Super Soul Revue Live at the Apollo is daar de gloedvolle registratie van. Een soulrevue als geen ander.

Wie ooit een concert van één van de artiesten van het label heeft meegemaakt weet dat echt elk concert een soul revelatie is/was. Vocalisten en muzikanten die immer tot het uiterste gaan om al hun emoties zo hard mogelijk bij het publiek binnen te laten komen. Soul zo gemaakt dat je ze door al je vezels voelt.

The Daptone Super Soul Revue Live at the Apollo is in alle facetten een optimale soulbelevenis. Een vijf-sterren soulbelevenis. Machtig opgebouwd met alle fascinerends dat het label te bieden heeft en in opzet van erg goed naar overrompelend goed. Dus via Saun & Starr, The Sugarman 3, Naomi Shelton and the Gospel Queens, Mehanan Street Band, The Como Mamas (wat volgt er op de hartstochtelijke opening toch weer een prachtige a capella gospel!) naar Charles Bradley, zowel met Menahan Street Band als met met zijn Extraordinairs, Antibalas, Budos Band en tenslotte Sharon Jones and The Dap-Kings, de allergrootste van Daptone.

Wat een ongelooflijk goed label bouwden Neal Sugarman en Gabe Roth (respectievelijk saxofonist en bassist van The Dap-Kings) met Daptone in twintig jaar toch op. En wat een ontzettend triest feit dat ze met het overlijden van zowel Sharon Jones (2016), Charles Bradley (2017) en Naomi Shelton (2021) in de afgelopen jaren hun allergrootste sterren verloren.

The Daptone Super Soul Revue Live at the Apollo is, hoewel reeds in 2014 opgenomen, dus het document dat het twintigjarig bestaan van het label viert. En wat een fantastisch document is het geworden. Een absolute klassieker binnen de soulgeschiedenis, waarvan we veel te vaak denken dat die alleen in het verleden ligt maar die met Daptone de afgelopen twintig jaar weer eens volledig naar deze tijd getrokken werd.

Hoor alleen al soulhelden Naomi Shelton schitteren, Charles Bradley (met alle geweldige muzikanten om hem heen) zijn hart er volledig uitschreeuwen en Sharon Jones and The Dap-Kings het dak er maar volledig vanaf spelen. Wat een ongelooflijke energie en emoties. Kun je je ogen droog houden bij het levensbeschouwende How Long van Bradley of stil blijven zitten bij Jones and The Dap-Kings?

Ongelooflijk hoe de band achter Jones, zelf ook al niet bepaald een stil op het podium staand, zingend type, staat te knallen en er uiteindelijk met een overweldigend en ultrafunky There Was A Time nog maar eens laat horen de allerbeste soulband sinds de J.B.’s te zijn. Echt alles klopt aan The Dap-Kings.

Wel zonde dat de lange, dik tien minuten durende, versie van Get Up And Get Out, met Jones’ verhaal over haar kankerproces (destijds was ze weer volledig schoon, later kwam alle kankerellende weer onverbiddelijk terug) niet op het album paste en hier een kortere versie te vinden is. Gelukkig is die lange versie wel op beeld online te vinden.

Maar alles wat er van Bradley en Jones op dit livealbum te vinden is zo verschrikkelijk goed en opwindend dat je als vanzelf terug gaat naar de dagen dat ze nog optraden en volle zalen vervoerden. Met terugwerkende kracht nog steeds verpletterend goed en overtuigend.

The Daptone Super Soul Revue Live at the Apollo is een hemelbestormend overrompelend souldocument dat zijn weerga niet kent. Over aanschaf van dit document gaan we hier niet praten. Dit is meer dan verplichte kost. Door de liefde van de soul voor de liefde voor de soul.