Various Artists
Strange Angels, In Flight With Elmore James
Honderd jaar geleden zag Elmore James het eerste levenslicht in Mississippi, in navolging van illustere pioniers uit het Deltagebied zoals Charley Patton en Robert Johnson hanteerde hij het bottleneckstaafje met zijn lange lenige vingers. In tegenstelling tot zijn voorgangers werd de versterker ingeplugde vanaf James’ prilste studiosessies in de vroege jaren vijftig. De impact van de slideman is nauwelijks te overschatten. BB King vermelde de stijl van Elmore James naast T.Bone Walker en Django Reinhardt als basis voor zijn vloeiende gitaarspel. In de bluesscène van de jaren vijftig en zestig figureerden talloze adepten, Hound Dog Taylor, Homesick James, JB Hutto en Johnny Littlejohn met verzengd slidewerk.
Aan de overkant van de oceaan treden de Britse Bluesscène met bands als Rolling Stones, The Yardbirds, Groundhogs in de voetsporen van zwarte bluesmeesters. Vooral Fleetwood Mac, met naast Peter Green slidevirtuoos Jeremy Spencer in de rangen, adopteert het karakteristieke, door Robert Johnson geïnspireerde, Dust My Broom op hun eerste single in ’67 menige Elmore James adaptatie volgt.
Een eerbetoon is geenszins misplaatst, de naam van het project werd ontleend aan een uit daterende van James en wordt hier in een jazzy door de Hammond B3 van Rudy Copeland aangedreven duet gebracht van de zusjes Shelby Lynn en Allison Moorer. Er komen overigens nog meer opmerkelijke dames aan bod, na een hitsig door door Elayna Boynton gedebiteerd Can’t Stop Loving You worden de rauwe uithalen van souldiva Bettye Lavette in Person To Person geflankeerd door de slide-escapades van G.E.Smith.
Deborah Bonham, zus van Led Zeppelin drummer John, brengt samen met Duke Levine een rudimentaire, rockende versie van James’ oernummer Dust My Broom. Mollie Marriott, dochter van de betreurde Small Faces frontman Steve imponeert met een wat onderkoelde, funky uitvoering van My Bleeding Heart die diep snijdt.
Mean Mistreatin’Mama wordt door de snarenvreters Waren Haynes en Billy Gibbons met ondersteuning van de pedalsteel van Cowboy Eddie Long in een potige enigszins door de harmonica van Mickey Raphael getemperde bluesrock getransformeerd. Even verderop assisteert Haynes Jamey Johnson in het door piano en orgel gedomineerde It Hurts Me Too.
Rodney Crowell brengt een ietwat makke countryneske interpretatie van Shake Your Money Maker die hopeloos verbleekt bij de energieke take van Done Somebody Wrong die Tom Jones door zijn nog altijd ongemeen krachtige strot ramt. Ook bijzonder fraai is de bijdrage van Keb Mo’ die met Look On Yander wall terug naar de Mississippi Delta meandert. Addi McDaniel creëert met hulp van de viool van Darol Anger een onvervalste gypsyswing sfeer in Dark And Drary.
De onvolprezen snarenman Rick Holmstrom mag afsluiten met de alomtegenwoordige gelegenheidsformatie Elmore’s Latest Broomdusters. De oorspronkelijke sax ontbreekt in het snedige instrumentaaltje Bobby’s Rock en komt met de stomende orgelpassages eerder in de buurt van Booker T & The MG’s. Strange Angels toont onmiskenbaar aan dat Elmore James meer was dan een onnavolgbare meester op het bottleneckstaafje. ‘The King Of The Slide Guitar’ laat een schat aan memorabel songmateriaal na. Een opmerkelijke muzikale erfenis die decennia na datum ook buiten het twaalfmaten genre niets aan relevantie moet inboeten.