Er zijn momenten dat je als recensent plaatsvervangende schaamte krijgt over een album dat je moet bespreken. Nou ja, moet… Je kunt het album natuurlijk altijd terzijde leggen, negeren, en een ander album kiezen.

In het geval van Rhythms Del Mundo, een groots opgezet project waarbij het goede doel gaat om de verandering van het klimaat en alle desastreuze gevolgen daarvan als overstromingen, aardbevingen, tsunami’s en dergelijke, gaat dat niet zo gemakkelijk.

Daarnaast wordt het nog moeilijker als je hoort dat artiesten als Coldplay, U2, Radiohead, Kaiser Chiefs, Arctic Monkeys, Gorillaz en Sting (to name but a few) eraan hebben meegewerkt. Nou ja, meegewerkt… daar steekt het ’em nu net!

Leden van de Buena Vista Social Club (hoe groot is die band eigenlijk wel niet? De helft is toch al dood?) hebben onder leiding van producer Kenny Young, bekende songs als bijvoorbeeld Coldplay’s Clocks,  Gorillaz’ Feel Good Inc. en Jack Johnsons Better Together opnieuw ingespeeld en de originele banden van de tracks (vocalen) daar overheen gemixt. Ze hebben de songs zeg maar vercubaniseerd!

En wat een verschrikkelijk effect is dat! De over het algemeen geweldige songs krijgen een latin sausje dat zo goedkoop klinkt dat menig artiest zich nog wel even flink achter de oren zal krabben hier ooit toestemming voor te hebben gegeven. Vercommercialisering van wereldmuziek is de afgelopen jaren reeds in ruime wijze aanwezig maar niet eerder zo verschrikkelijk zielloos en goedkoop aangeboden.

Zonde dat tussen al deze rommel dan ineens de allerlaatste song ooit door Ibrahim Ferrer opgenomen staat. Een prachtige track, emotioneel gezongen en gearrangeerd, die gelijk aangeeft wat de rest ontbeert.