Het is ondertussen ruim twee jaar geleden dat Neal Casal, de set van Chris Robinson Brotherhood op Blues Peer opluisterde met zijn geïnspireerde snarenspinsels, het was overigens de laatste editie op het festivalterrein in Limburg in de nog zorgeloze pre covid periode. Een maand later stapte de muzikant uit het leven. Naast de Brotherhood flankeerde Casal in The Cardinals, de begeleidingsband van Ryan Adams in de beginjaren, er waren bovendien connecties met Beachwood Sparks, GospelbeacH en Hard Working Americans, naast talloze opnamesessies. Zijn solowerk was eerder in beperkte kring bekend, de veertien langspelers die vanaf het uit 1995 daterende Fade Away Diamond werd na zijn dood met een verjaardag editie bedacht. Gary Waldman, goede vriend en manager waakt over Casal’s muzikale erfenis die destijds niet voldoende naar waarde werd geschat.

Dat illustreert deze uitgebreide bloemlezing die onder toezicht van producers Jim Scott en Dave Schools in de PLYRZ Studio in Californië stand kwam. Op de plek waar Casal ooit het vak leerde kwamen vanaf 20 februari muzikanten samen. Billy Strings en Circles Around The Sun blikten All The Luck In The World op de initiële opnamesessie in. Op die eerste cd brengt Aaron Lee Tasjan Travelling After Dark in onvervalst Roy Orbison allure. Casals oude kompanen van Beachwood Sparks en GospelbeacH selecteerden You Don’t See Me Crying.

De prachtige uitvoering van Sweeten The Distance, de titeltrack van zijn laatste soloplaat is een duet van Dori Freeman met Teddy Thompson, His Golden Messenger blaast Time Down The Wind nieuw leven in. En zo gaat het onverstoorbaar verder, na de op warme golven surfende West Coast van Freeway To The Canyon  opent zich een uitgebreid luikje uit Fade Away Diamond. Leslie Mendelson ondersteunt Feel No Pain met pianospel en wordt geflankeerd door Greg Leisz’s lapsteel. Na het eveneens op pedalsteel balancerende  Detroit Or Buffalo sluit en Susan Tedeshi samen met Derek Trucks ingetogen maar indrukwekkend af met Day In The Sun.

Op het tweede schijfje gaat het verder met de op fraai uitgesponnen snarenspinsels van Jim Hearing, Jon Graboff en John Keane leunende instrumentaaltje Bird With No Hand. Shooter Jennings zingt Maybe California, er is een fijne door strijkers ondersteunde uitvoering van December en van Grand Island belanden we op de Superhighway in een southern blues interpretatie. We blijven in die sfeer met het door zwoele blazers aangestuurde Too Much To Ask, de soulvolle zang van Kenny Roby krijgt warme harmonische ondersteuning van Amy Helm. Bob Weir van Grateful Dead diept Time And Trouble op en J.Mascis brengt Death Of A Dream in een scheurende Dinosaur Jr. adaptatie. Het al even massieve gitaarwerk dat we vervolgens horen is van Warren Haynes ‘’Free To Go’’, zingt hij.

We besluiten toch nog even te blijven voor de derde cd, die opent met So Far Astray. Steve Earle gromt zich grandioos door de titeltrack Highway Butterfly De zwoele, slepende zang van Victoria Reed zet het melancholische Angel And You’re Mine mooi in de verf en even verderop weerklinkt de  stem van Lauren Barth in het dromerige Lost Sattelite. Tussendoor passeert een melodieuze instrumentale versie van Pray Me Home met Jason Crosby op de pianovleugel. Die zet Jesse Aycock op de weg met The Losing End Again, een van de vrouwen die op de derde cd figureren. Als Angie McKenna uitgezongen is met Fell On Hard Times tonen Devon Allman en Duane Betts  zich waardige erfgenamen van The Allman Brothers in Raining Straight Down. Casals oude vrienden van Hazy Malace flankerenJena Kraus in Soul Gets Lost. Interview fragmenten klinken door in het door Robbi Ross gebrachte I Will Weep No More.

Na ruim drie uur het werk van deze brijante muzikant en songwriter te beluisteren, is het een raadsel dat dit uitgebreide oeuvre zo lang zonder interpretaties van andere muzikanten is gebleven. Deze  magistrale collectie vormt een postume rehabilitatie voor Neal Casal, naast zijn muzikale activiteiten was hij een niet onverdienstelijk fotograaf, getuige het bijhorende boekje dat naast de teksten en uitvoerige liner notes van Jim Cardillo  met foto’s van en door Casal. Naast de drieledige cd versie is er een editie met vijf vinylplaten.